Eski tarihli sayılar
|
Röportaj |
|
RECEP BOZDAĞ |
Gazeteyi, Risâle-i Nur’un naşiri olarak gördük |
Yeni Asya ile nerede ve ne zaman tanıştınız? Zamanında Mardin’e 1968 yıllarında (İttihad) geliyordu. Tanıtımını ve dağıtımını yapıyorduk. Küçük çocuklara harçlık verip, cami önlerinde sattırıyordum. Çocuklar Türkçe bilmiyorlardı. “Din gazetesi, din gazetesi” diye bağırarak satıyorlardı. Camiden çıkan çocuklara ve gazeteye bakıyordu. Cami hocaları Halk Partiliydi. Onlarla zaman zaman tartışma ve kavgalarımız oluyordu. Netice olarak haftalık olan İttihad gazetesi bize yetmiyordu. Daha iyi ve günlük bir şeyler görmek istiyorduk. Biz o zamanlar ev almış idik. Tavanı ahşaptı, direkler vardı. Yağmurlarda akıntı olmaması için çatı ile yer arasını yaptırmamız gerekiyordu. Allah razı olsun Abdülkadir Badıllı ile Mustafa Kılıç Hoca Urfa’dan geldiler. Onlar sabahleyin geldiklerinde, biz hâlâ yataktayız. Onlar “Gazetemiz Yeni Asya çıkacak. Günlük olacak” diyerek ardından ayrıntıları anlattılar. Biz burada tavanı yaptırmak için harcayacağımız parayı, bir an önce çıksın diye, gazeteye verdik. Üstad’ın müjdesini bir an önce görmek istiyorduk. Bu yüzden çok sevindik elimizden geldiğince katkıda bulunduk. O zamandan bu yana gazetemizi her daim okuyarak geldik. Maddî-manevî desteğimizi hiçbir zaman çekmedik. Okuyoruz ve tanıtıyoruz Allah’a şükür. Gazetenin bize verdiği en büyük şey; meselâ okul ve cami önlerinde bir gence ya da birine Risâle-i Nur verelim diye adeta pusu kuruyorduk. Doğrudan Risâle vermek zor oluyordu. Çünkü Risâleleri okumak ve dağıtmak o yıllarda adeta suçtu. Biz versek bile insanlar almaktan kaçıyordu. Ama gazetemiz çıkınca, gazeteyi Risâle-i Nur’un naşiri olarak gördük. Çünkü insanları hakikatlere ulaştırmaya vesile oluyordu gazete. Ve gazeteyi rahatlıkla verebiliyorduk. Bu da Risâlelere ulaşmak için basamak oluyordu. Gazeteyi o zamandan beri çok sevdik, severiz, destekledik destekliyoruz. İşte 1968 yılında İttihad’la başladık ve gazete günlük olduğundan beridir de tanıyoruz, neye hizmet ettiğini biliyoruz ve okuyoruz.
Sizi Yeni Asya’ya bağlayan sebepler nelerdir? Biz Yeni Asya’ya Risâle-i Nur’un naşiri olarak bakıyoruz. Bu şekilde baktığımız için gazetemize şiddetle bağlıyız. Ona taraftar çıkıyoruz. Yeri gelmişken hatıra olarak nakledeyim; Mardindeyken gazeteye karşı olanlar vardı. “Üstad gazeteye ve siyasete karşıdır” diyenler mevcuttu. Batman da yapılan Güneydoğu istişaresine Sungur Ağabey gelmişti. Gazete konusunda kimi çekimser, kimi ise karşıydı. Gazeteyi tam kabullendiremiyoruz. Bir kaç kardeşle istişare için Batman’a gittik. “Gazete konusunu Sungur Ağabeye soracağız. Birinci ağızdan cevabı dinleyeceğiz” dedim. Bayram Ağabey ve Ali Uçar da vardı istişarede. Sungur Ağabeye “Mardin’de gazete konusunda bir çalkantı var. Biz can-ı gönülden severiz gazeteyi. Bazı kardeşler ise aleyhinde. Bazıları da çekimser. Sizin ağzınızdan ‘Üstad bir gazetenin olmasını ister miydi?’ sorusuna cevap bekliyoruz. Ayrıca, gazete Risâle-i Nur için zararlı mıdır, faydalı mıdır? Sizden duymak istiyoruz” diye sordum. Gerçi bazı kardeşlerimiz başlarından geçen bazı olaylardan sonra gazetenin önemini çok iyi anladılar. Her ne ise... Orada Sungur Ağabeyin cevabı şu oldu: “Gazete Üstadındır, Risâle-i Nur’undur. Okuyun okutun ve sahip çıkın.” Ayrıca şu olayı da nakletti: Geçmiş zaman Cumhuriyet ya da Hürriyet’te Üstad’a bir iftira atıldı. Üstad buna bir cevap yazdı. Sungur Ağabey Üstad’ın yaptığı hareketi yaparak (ayağa kalkıp yazdığı cevabı eline alarak) “Ah bir gazetem olsa. Şu cevabı neşretmek için bir gazetem olması için bütün servetimi vereceğim.” Sungur Ağabey Üstad’ın bu cevabını onun hareketlerini yaparak söyledi. Artık biz bundan sonra bunun üzerine söz mü söyleyeceğiz? Birinci ağızdan nakleden Sungur Ağabey. Birçok da şahit var. Böylece gazete noktasında bir sorunumuz kalmadı. Sungur Ağabeye “bir sorum daha var” dedim. “Bu gazete nasıl çıkıyor, kim çıkartıyor? Dışarıdan adamlar mı var, telif ödenerek yazı mı yazdırılıyor? Yoksa çıkaranlar Nurcu mudur, Risâle-i Nur’u tanıyorlar mı?” diye sordum. Sungur Ağabey de ayağa kalkarak “Hangisini sıksan nur fışkırır” dedi. Böyle bir cevaptan sonra çok sevindik. O zaman aklımızda zerre kadar soru işareti kalmadı. Bu zamana kadar da zerre kadar gazeteden ayrılığımız olmadı. O zamandan beri gazetemize Üstad’ın fikirlerini yayan, Risâle-i Nur’un naşiri olarak baktığımız için her daim bağlıyız.
Yeni Asya ailenize ne kazandırdı? Yeni Asya evimize çekinmeden, hiç korkmadan götürdüğümüz gazete. Gayrimeşrû ne bir resmî, ne de bir yazısı var. Ahlâksız yayınlar olmadığı için çoluk çocuğumuz rahatlıkla okuyabiliyor. İmana ve Kur’ân’a dönük yayınlar yaptığı için bizim gazetemiz. Çok faydasını görüyoruz Allah’a şükür. Lâhika sayfası bizim içimizi ferahlatıyor. Zamanında Risâle-i Nurlardan cümleleri duyurmak için can atardık. Lâhika sayfası bunu güncel olarak yapıyor artık. Bu sayfa her yere girip Risâle-i Nuru anlatan bir sayfadır.
Yeni Asya ile ilgili yaşadığınız bir hatırayı anlatır mısınız? Gazetemize yeni matbaa makineleri alınmıştı. Bazı arkadaşlarımız “Gazeteyi kapatalım” tarzında cümleler kullanıyorlardı. Ben iki sayfa dahi çıksa bu gazete kapanmaz, diye karşı çıktım. Biz gazeteyi kapatamayız. Kapatmak intihardır çünkü.
|
|
RECEP BOZDAĞ 15.05.2009 |
|
|
