Kardeşleri Yusuf Aleyhisselâm′ı kıskandıkları için ortadan kaldırmak istiyorlardı. Çok güzel otlaklarda oynadıklarını söyleyerek Hz. Yusuf′un da kendileri ile birlikte gelmesi için babalarından izin istediler.
Hz. Yakub (as) Hz. Yusuf’a baktı onun da gitmek istediğini anladı. Onu kırmadı kardeşleri ile göndermeye razı oldu. Sonra kardeşlerine dönerek şöyle dedi:
“-Yusuf’u alıp götürmeniz beni üzer. Siz ondan gafil olursunuz ve yalnız bırakırsınız da bir kurt gelip yer diye korkuyorum!” dedi. Bunu demesinin sebebi de Yakub’un (as) yakınlarda gördüğü bir rüya idi. Rüyasında bir dağ başında on kurdun ona saldırdığını içlerinden birinin onu koruduğunu ve yer yarılarak Hz. Yusuf’un içine düştüğünü görmüştü. Bu sebeple “Kurt onu yemesin!”  demişti.
Onlar:
“- Biz on kardeş olup güçlü ve kudretli iken onu koruyamazsak yazıklar olsun bize!” dediler ve babalarına Yusuf’u koruyacaklarına dair söz verdiler.
Sonra Hz. Yusuf’u yanlarına alarak Medyen ve Mısır arasında Beytülmakdis bölgesine götürdüler. Burası kasabadan çok uzakta bir yerdi. Yol üzerinde bir susuz kuyu vardı. Gömleğini çıkardılar ve Hz. Yusuf’u bu kuyuya attılar.
Hz. Yusuf’un (as) gömleğini kana buladılar ve gece ağlayarak babalarının yanına geldiler.
“- Babacığım! Biz yarış yapıyorduk bu sebeple Yusuf geride kalmıştı bir kurt gelerek onu kaptı ve biz ancak gömleğini size getirebildik! Biz ne desek sen bize inanmazsın, ama işin doğrusu budur.” dediler ve kanlı gömleği Hz. Yakub’un (as) önüne bıraktılar.
Hz. Yakub (as) elbette onlara inanmadı, ama yapılacak bir şey de yoktu.
“- Belli ki nefsiniz sizi kötü bir işe sürüklemiş! Bana da ‘Sabr-ı Cemil’den başka bir şey kalmadı. Bu anlattığınız şeye karşı ancak Allah’tan yardım istenir!” dedi ve onları Allah’a havale etti.

PEYGAMBER KISSALARI
YENİ ASYA ARAŞTIRMA MERKEZİ