Sevinç, Gazete Duvar’a yazdığı yazıların bir kısmını “Hey Garson!” adı altında kitaplaştırdı. Hey Garson! üzerine Gazete Duvar’a konuşan Murat Sevinç, “Hoca ile öğrenci arasında kararnameler ile kuramayacağınız ve ortadan kaldıramayacağınız bir bağ olur. Emek harcadığınız ve bir şeyler kattığınız genç insanlar, size bir kararname ile saygı göstermeyeceği gibi, kararname ile saygısızlık yapmayı da düşünmez. Haliyle, olup biten aslında çok zavallı bir çaba. Bu işleri yapanlar biraz tarih filan okumuş olsa, ileride kendilerinin ve attıkları insanların nasıl anılacaklarını da bilirdi. Ne yazık ki dünyayı, kendi küçük ve sığ ilişki ağlarıyla kavrıyorlar. Düşünce özgürlüğü olmayan yerde üniversite olmaz. Bana çok karmaşık görünmüyor bu konu! Türkiye’de çok iyi ve nitelikli kalıntılar var. Onlara uğraşmaları boşuna değil. Kişisel olarak, çok sayıda pırıl pırıl ve çalışkan insanın bu yapı içinde öğütüldüğünü düşünüyorum” dedi.

Toplum zarar görüyor

“Benim ve diğer meslektaşlarımın öğrencilerden koparılmamız vahim elbette” diyen Sevinç, “İstedikleri bu asıl olarak zaten. Yani sizin o genç insanlar bir şey söyleme, bir bağ kurma ihtimalinizden korkuyorlar. İki dönemde, Ankara ve İstanbul’da binin üzerinde öğrencim oluyordu ve o arkadaşlara anayasa tarihi anlatıyordum. Artık anlatamıyor olmak benim açımdan elbette üzücü bir durum. Ancak, ne olur şu kadarcık ukalalığımı mazur görün, sanırım öğrenciler için de pek iyi bir durum sayılmaz. Atılan hocalar ders veremiyor doğru; iyi hoş da öğrenciler de ders alamıyor. Yani yalnızca beni ve bizi ilgilendiren bir durum değil bu. Toplum zarar görüyor. Yapacak bir şey yok, bir ülke, kendi yetişmiş insanını böyle güle oynaya feda ederse, arkalarından küfretmeyi marifet sayarsa, küfredilene pek bir şey olmaz genellikle. İşsiz kalırsınız yalnızca. Sonra aynı toplum ve yönetenler, “Allah Allah işler neden iyi gitmiyor, neden yurtdışına çıkıyor gençler” diye dertlenir” dedi.