Türkiye Gazetesi'nden Halime Gürbüz, uzaya çıkan ilk Müslüman kadın astronot olan Anousheh Ansari ile bir söyleşi yaptı. Ansari, uzaya çıkma macerasıyla ilgili "Ne kadar küçük ve aciz olduğumuzu daha iyi anladım. Allaha defalarca şükrettim" dedi.

İşte Halime Gürbüz'ün bugünkü yazısından o satırlar:

Bugün sekizinci defa kapılarını açan Turkcell Teknoloji Zirvesi’nin dünyaca ünlü konuşmacıları arasında oldukça sıra dışı bir isim var; uzaya giden ilk kadın turist Anousheh Ansari. Zirvede "Uzay Yolcusu Kalmasın!" başlıklı konuşmasıyla uzay seyahatini nasıl gerçekleştirdiğini anlatacak. Zamanlamada hoş bir tesadüf oldu, dün 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nde "İlk Müslüman kadın astronot" olarak adını tarihe yazdıran Ansari’yle röportaj yaptık.

Uzaya giden ilk sivil kadın kimliği ile tanınan Ansari, aslında bir mühendis, bir teknoloji şirketinin kurucusu ve CEO'su, pek çok ilke imza atmış bir iş kadını. Hayat hikâyesi oldukça ilham verici.

İran'da gerçekleşen devriminin ardından henüz 17 yaşındayken ailesi ile birlikte ABD’ye göç eden Ansari, bir mülteci ailenin karşılaşabileceği tüm zorlukları sonuna dek yaşamış. Ailesinin eğitim konusunda ısrarı ve desteği, ayakta durabilmesinin en temel sebebi olmuş. "Hiç kolay değildi ama hallerinizin peşinde koşmak hiçbir zaman kolay olmaz ki" diyor. Birkaç üniversite, master derken kendi şirketini kurmuş ve şu anda başta bilişim olmak üzere pek çok sektörde yer alıyor.

HAYALİNİ DAMDA KURUYORDU

"Neden uzaya seyahat?" diye sorduğumda gözleri parlıyor. "Çocukluk hayalimdi" diyor, "İran’da büyüdüm. Bilirsiniz, yaz geceleri dışarıda yatılırdı. Uyuyana kadar yıldızları seyreder, merak eder, keşif hayalleri kurardım."

Altı aydan fazla astronotluk eğitimi, bir yığın prosedür ve 20 milyon dolarlık biletin ardından 2006’da Rus yapımı Soyuz roketiyle uzaya giderek amacına ulaşmış. 11 gün süren uzay yolculuğu için "Hayallerimin de ötesindeydi" diyor.

"Kadınlar ve erkekler aynı şeye baktıklarında farklı detaylar görürler. Uzay, bir kadın gözüyle nasıl?" diye soruyorum. "Haklısın aslında kadınlar güzellikleri severler ve ilk onu görürler. Ben de ilk o nefes kesen güzelliği gördüm. Allah’ın kudretine uzayda daha çok şahit oluyorsunuz. Bize bahşettiği muhteşem sistemin bir parçası olduğumuzu daha net hissediyorsunuz" diyor.

Dünyayı uzaydan gördüğünde kendisini en çok etkileyen şeyin insanlığın belirlediği sınırların görülemiyor olması olduğunu söyleyen Anousheh "Haritalar üzerinde bizim çizdiğimiz ülkeleri ayırmaya yarayan çizgileri görmüyorsunuz. Ülkelerden hatta sınırlardan bahsedemezsiniz. Bunlar, bizim yaptığımız şeyler. Önemli olan tek şey yeryüzündeki her bir vatandaşın oluşturduğu bir birlik. Biz bu evrendeki tek evimizi nasıl korumalıyız, bunu düşünmeliyiz" diye vurguluyor.

NE KADAR DA ACİZMİŞİZ

"Tamam artık uzaydayım diye fark ettiğiniz anda ne hissettiniz?" dediğimde, "Şükür" diyor diye cevaplıyor ve ekliyor: "Çocukluğum, hayallerim, yaşadıklarım, zorluklar, savaşlarım, zaferlerim, hayatımda geçirdiğim tüm evreler gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti. Aman Allahım, nihayet buraya geldim, şükürler olsun dedim."

"Yanınızda sadece birkaç dua götürebilmişsiniz. Oradan Allah’a yakarmak nasıl bir duygu?" diye soruyorum.

Şöyle cevaplıyor: "Allah’ın bize sunduğu nimetlere uzaydan bakmak beni çok etkiledi. Orada kainatın gerçekten ne kadar büyük olduğunu bilmenin yanında buna bizzat şahit oluyorsunuz. Ne kadar küçük ve aciz olduğumuzu daha iyi anladım. Allah'a defalarca şükrettim. Oraya baktığınızda kainatın ne kadar büyük olduğunu görüyorsunuz. Milyonlarca yıldız, milyarlarca galaksi var. Bu evrende sadece dünyanın ve bizim olduğumuzu düşünmek, bence bu çok kibirli bir tutum. Sadece ailem ve sevdiklerim için değil tüm dünya ve insanlık için dua ettim. Oradan bakıldığında görünen ‘huzur dolu dünya’ görüntüsünün gerçek olması için, çatışmaların savaşların bitmesi için..."