Aziz dostum Mustafa Yıldız

Ankara’da bulunduğumuz sıralarda zaman zaman Anadolu’yu hizmet maksadıyla dolaşıyorduk. Bu maksatla 1971 yıllarında yolumuz Nevşehir Ürgüp’e uğradı. Oradaki dostları ziyaret ederken çarşı içinde bir dükkânın önünde çay sohbetinde bulunduk. O çay sohbeti arasında muhterem bir zatla tanışma fırsatımız oldu. Bu zat Ürgüp Müftüsü Mustafa Yıldız Hoca idi. İlk tanışmamız böylece oldu. Müşfik, alçakgönüllü, kadirşinas bir zattı. O günlerden bu günlere kadar benim gönlümde özel bir yer yapmıştı. Nevşehir’i gezip kardeşlerimizin ziyaretlerini yaptıktan sonra Ankara’ya döndük. Kader-i İlâhî bir müddet sonra bizi Mersin’e görevlendirdi. Meğer Mustafa Yıldız Hoca da emekli olmuş, o da Mersin’e yerleşmişti. Tekrar orada beraber olduk. 1977 yılından beri dostluğumuz giderek daha da pekişti. İstişaresiz hiçbir iş yapmazdı. Kendinden daha az bilen biz kardeşleriyle bile istişare ederdi. Mersin’de ki hizmetlerimizi oradaki arkadaşlarla hep böyle sürdürürdük. 1985 yılında bizim mekân değişikliği Bursa’ya doğru yöneldi. O gün bugün Bursa’da bulunmaktayız. Ama Mustafa Yıldız Hoca ile irtibatımız hiç kesilmedi. Muhaberâtımız görüşmelerimiz devam etti. Bir ara kendisinin ve hanımının rahatsız olduğunu işittik. Kendisini ve Mersinlileri ziyaret etmeye karar verdik. Ha bugün ha yarın derken, birden Yeni Asya’da bir taziye ile karşılaştık. Mustafa Yıldız dar-ı bekaya irtihâl etti. Allah gani gani rahmet eylesin.

Aziz dost, yolun açık olsun, mekânın cennet olsun. Bizden de Hz. Resûlullah’a, Hz. Üstad’a ve bütün Nur dostlarımıza, âbâ-u ecdadımıza, bütün Allah dostlarına selâm götür.

Üstadımızın dediği gibi birimiz şarkta, birimiz garbta, birimiz dünyada, birimiz ahirette olsak biz yine beraberiz. Bizi bizden, Üstadımızdan, Peygamberimizden (asm), Rabbimizden kimse ayıramaz inşaallah. Aziz dost, dünyevî ayrılığımız bizi gönülden üzmüştür. Seninle olan hatıralarımın hangisini yazayım? Aziz dost, ‘Ağam nasılsın?’ demen kulaklarımdan hiç gitmiyor. Şimdi ben de senin gibi hastayım, aziz kardeşlerimizden duâlar istiyoruz. Rabbimiz, geriye kalan Nur kardeşlerimizi birlik ve beraberlik içinde azamî ihlâs, azami sadakat, azamî fedakârlık, azamî takva, azamî gayret, azamî şevkle hizmet etmeye muvaffak kılsın. Hastalık ânımda sana duâ ediyorum. Hz. Resûlullah’la (asm) ve Üstadla beraber olmanı niyaz ediyorum.

Evet ‘Ümitvâr olunuz. Şu istikbal inkilâbı içinde en yüksek gür sada İslâmın sadası olacaktır.’ Üstadımızın bu müjdesi ile istikbale bakıyoruz, müferrah oluyoruz ve geleceğimizden ümitliyiz.

Niyazımız odur ki, Rabbimiz bu âhir zaman fitnesi içerisinde Nur talebelerini birlik ve beraberlikten ayırmasın, benlik ve enaniyeti, kendimizi beğenmekliği içimize sokmasın. Sokmaya uğraşanlara da Rabbimiz fırsat vermesin. Hayatımızı istikametle yaşayarak sırat-ı müstakîmle sâhil-i selâmet olan Dârüsselâm’a, Cennetü’l-Bakî’ye cümlemizi ulaştırsın.

Aziz dost, yolun açık olsun, mekânın Cennet olsun. Gönlümüz yanıyor ama ebedî âlemde buluşmak ümidiyle ferah ve tesellî buluyoruz, rahatlamaya çalışıyoruz. Bütün dostlara selâm. Biz de geleceğiz. İnşaallah imanla gelelim. Orada görüşürüz inşallah.

Esselâmu Aleyküm ve rahmetullahi ve berekâtuhu.

El Baki hüve’l-baki

Aciz dostunuz, kardeşiniz İhsan.

İstedim ki taziyeyi böyle yapayım.

İhsan PAŞALIOĞLU

04.08.2008