Cem Vakfı Başkanı İzzettin Doğan'ı da en az Başbakan Erdoğan kadar yakından takip etmeye çalışıyorum son zamanlarda.
Mesela Erdoğan'daki hırsı tebrik ediyorum gerçekten, ama doğru buluyor muyum, o başka. Bir yanına dönüp, adamlarına 'Diyarbakır'ı istiyorum!' diyor, öbür yanına dönüp Çamuroğlu'na 'Alevileri istiyorum' diyor, (artık kaç yanı var bu parti liderlerinin bilmiyorum ama) bir diğer yanına dönüp birkaç eski solcudan da aynı şeyleri istiyor.
Bu bana sanki, Erdoğan'ın AKP'den başka parti, AKP fikriyatından öte farklı görüş kalmasın düşüncesiyle hareket ettiğini düşündürüyor ki, hiç de ülkenin yararına olacak bir tarz olduğunu sanmıyorum.
Tıpkı, bütün küçük işletmeleri yok edip dünyayı büyük şirketlerin kontrolüne almaya çalışan, insanları aynı düşünce ve davranış kalıpları içine sokmaya çalışan, küreselleşme rüzgârı gibi. Başbakan da buna kapılmış gibi görünüyor.
Her vesile, bir siyasi gösteriye/gösterişe dönüştürülüyor.
Bir de, karşı tarafa gerçekten iyi niyetli olunduğunu gösteren uzun vadeli, sabırlı bir planla değil de, çabucak geri dönüşümü beklenen basit gösterilerle hareket edilmesi, akla hemen seçim yatırımını getiriyor.
Umarım benimkisi sadece bir vehimdir.
İzzettin Doğan'ı da, bazı gayretlerine bakarak Başbakan'la benzeştiriyorum.
Doğan'ın liderliğini (aynı zamanda 'Dede'liğini) yaptığı Cem Vakfı, 2005'te, Başbakanlık'a "Cemevlerine ibadethane statüsü verilmesi", "ibadet için bütçeden pay ayrılması" ve "Diyanet İşleri'nde Alevi inanç önderlerine kadro tahsis edilmesi" taleplerinde bulunmuştu.
Malumunuzdur, Başbakanlık bunu reddetti ve Cem Vakfı tekrar Başbakanlık kararının iptali istemiyle dava açtı. Geçen cuma günü de Ankara 6. İdare Mahkemesi, Cem Vakfı'nın talebini reddeden kararını açıkladı.
Şimdi...
Cemevlerinin de ibadethane olduğunu söyleyip buraya kadro ve bütçeden pay istemek neyin nesidir?
Alevilik bir başka din mi?
Yoksa İslam içinde bir tarikat ya da mezhep mi?
Aleviliğin üç türlü ifadesi olabilir. Ama çıkıp öyle bir şeyler söylüyor ki Doğan (ve bazı Alevi önderleri), çık çıkabilirsen işin içinden. Bazen başka bir din, bazen kendi halinde bir tarikat, bazen de bir siyasi mezhep olduğunu düşündürüyor. Bunların hepsi ya da bunlardan hiçbiri.
Ben samimiyetle Aleviliğin bir tarikat olduğunu düşünüyorum. Ve her tarikatın da, cemaatle kılınan namaz için toplandıkları cami dışında, bir araya gelip kendilerine özgü ritüellerle coşkun duygular yaşadıkları mekanları vardır. Bunlar da tekke ve dergâhlardır.
Tekke ve dergâhlar, dinin genel anlayışı içinde kendilerine birtakım özel ibadetler edinen kimselerin özel mekanlarıdır. Kendi özel mekanlarının ihtiyaçlarını da (zaten büyük bir iştiyakla) kendileri karşılarlar.
Bunların hiçbiri de tarih boyunca, 'bizim de camiden ayrı bir ibadet yerimiz var, buraya kadro atanması ve bütçeden pay verilmesini istiyoruz' dememişlerdir.
Yoksa önüne gelen bir mekan tutup ibadethane diye buraya kadro ve bütçeden pay isterse ne olur devletin hali!..
Hatta Müslümanların evlerinin hepsi bir ibadethanedir. Camiye sadece cemaatle namaz kılmak için gidilir. Çoğu kimse her vakitte gidemez zaten. Genellikle bütün ibadetler evde (ve hatta işyerinde) yapılır.
Özel zikirler için tercihi olanlar varsa, haftada birkaç saat de tekkeye, dergâha gidilir.
Zaten tekke ve dergâhlar kanunen yasaktır da, Alevi dergâhları nasıl bu kadar kanun mücadelesine girişmişlerdir, ona şaşıyorum. Çünkü diğer tarikatların tekke ve dergâhları gizlilik içindedir ve zaten birçoğu da kapanmıştır. Kamuoyu önüne çıkmaya da çekinirler.
Yanlış anlaşılmasın, yasaklama zaten yanlış bir davranıştır. Tabii ki serbest olmalı.
Bütün bunlardan başka Aleviler 'Yok kardeşim, bizim dinimiz ayrı' diyorlarsa, bu kendi bilecekleri iş...
Doğan'ın her şeyden önce 'cemevi nedir'in cevabını bütün Türkiye'nin anlayabileceği şekilde anlatması daha doğru olur.
Akşam, 14.1.2008
| 
