|
Genç Yaklaşım bu ay, toplumda yaygın olan, şehevanî “eğlence” anlayışını sorgularken, “Helâl dairesi keyfe kâfidir, harama girmeye ihtiyaç yok” sözünün rehberliğinde, ruhumuza, kalbimize ve tüm duygularımıza hitap eden eğlenceyi tartışıyor.
Yılın tamamına yayılmakla birlikte, yaz aylarında doruğa çıkan “eğlence”yi, kültürel, tarihî, psikolojik, sosyolojik arkaplanlarıyla birlikte masaya yatıran aylık Genç Yaklaşım dergisi, Ağustos sayısıyla okuyucularının karşısında.
Eğlence kavramını sadece olumsuz yönleriyle görme eğiliminde olmayan dergi, hayatımızda önemli yer tutan eğlencenin olumlu yanlarını da gözler önüne sermeyi amaçlamış.
Toplumda yaygın olan, şehevanî “eğlence” anlayışı sorgulanırken, “Helâl dairesi keyfe kâfidir, harama girmeye ihtiyaç yok” sözünün rehberliğinde, ruhumuza, kalbimize ve tüm duygularımıza hitap eden eğlence tartışılıyor.
Ali Ferşadoğlu, tanımından, nasıl olması gerektiğine kadar geniş bir çerçevede eğlenceyi ele aldığı yazısında, “Akıllı-şuurlu, aynı zamanda duygu, his ve nefis sahibiyiz. Akıl, kalb ve vicdanımız hakikate muhtaç olduğu gibi; nefsî/hissî yönümüz de eğlenceye muhtaç” diyerek eğlencenin bir ihtiyaç olduğunu vurgularken, sınırı da çiziyor: “Ancak, hevesat-meşrû dairede ve beşte bir olmalı. Bunu, zamanımızın beşte birisini eğlenceye ayırabiliriz, şeklinde anlayabiliriz. Aslında meşrû daire keyfe kâfi, gayr-i meşrû daireye girmeye gerek yok.”
Nesibe Emin Akın, Peygamberimizin eğlence anlayışını örneklerle açıklarken, Mehmet Ali Kaya da, eğlencenin bir boyutu olan şaka ve mizahı ele alarak, esas alınması gereken ölçüyü veriyor: “Kur’ân-ı Kerim’e ve Peygamberimizin tatbikatına bakarak İslâmiyet’in insan vak'arına, haysiyet ve şerefine uygun şaka ve mizaha müsaade ettiği ve bununla insanları güldürerek rahatlattığı, kalpleri ve gönülleri dinlendirmeyi amaçladığı görülmektedir.”
Gülsüm Kurt, ruhun gıdası olması gereken müziğin şifrelerini verdiği yazısında, “Her türlü san'at dalı insana sabrı, sebatı, kemali, isteklerden halas olmayı önermezse; modern tıbbın malzemesi olur insan sonuçta” diye özetliyor konuyu.
Veli Sırım ise, “Gerçek eğlence”yi canlı örneklerle anlatıyor ve ekliyor: “Eğlence bir ihtiyaç. Eğlence ihtiyacının menfi yollarla sayılamayacak kadar çeşitleriyle karşılandığı, sunulduğu ve hakim olduğu bir ortamda, en az zarar ve kayıpla alternatiflerin sunulması bir o kadar büyük ihtiyaç.”
Hasan Hüseyin Kemal’in sorularını cevaplandıran sanatçı Kayahan, kendi eğlence anlayışını anlatıyor. Gece kulüplerindeki eğlence anlayışını eleştiren Kayahan, “Gece kulüplerinden ömrüm boyunca hazzetmedim” diyor.
Müzisyen Ali Oktay da, eğlencenin tanımının çok daraltıldığından yakınarak, “Sabahın 5-6’sına kadar bir yerlerde bulunup, eve geldiğini hatırlamamak eğlence oluyor bazıları için... Sorsalar dün gece ne yaptın? Çılgınca eğlendik... Bu da eğlence, Anadolu’daki de eğlence; o zaman eğlencenin taşıdığı anlamı açmak gerekli, bu kadar daraltmamalı” diyor.
Kapak dosyası haricindeki çalışmalara göz atacak olursak, Mahmut Şaylıkay’ın, “Özel askerlerin savaşları”, Mikdat Çelik’in “Nükleer enerji”, Abdulkadir Tunç’un “Öz’de ahlâk”, Umut Yavuz’un, “Kutsal Kudüs’te 2 gece” başlıklı yazılarını sayabiliriz.
|
