İki risale: Biri çok ihtiyacımız olan kardeşliğe çağırıyor. Diğeri ise özellikle gençliği tehdit eden inançsızlık akımlarını yerle bir ediyor.

Malûmunuz, “bizzat Bediüzzaman Said Nursî tarafından veya tensipleriyle (uygun görmeleri) yine Risale-i Nur’un ilgili bahislerinden ilâveler de yapılarak derlenen eserler”den ikisi de “Uhuvvet” ve “Tabiat” başlıklı risalelerdir. (“Risale-i Nur nâşir- leri”nce Külliyattan derlenip neşredilen tanzim eserler bahsimiz haricidir.)

İşte Yeni Asya Neşriyat (YAN) “küçük risaleler” de denilen, “Risale-i Nur Külliyatından” üst başlıklı müstakil veya derleme eserleri de fasılalarla yenilemekte. Bilhassa Külliyat’ın “üçüncü” versiyonunun neşrinden (2017) itibaren küçük risaleler de yeni bir takdim ve tasarım ile okuyuculara arz ediliyor. “Kitaplık” ta’kipçileri, geçtiğimiz bir yılda basılmış olan—neşir sırasıyla—“Bediüzzaman Cevap Veriyor,” “Gençlik Rehberi,” “Hizmet Rehberi,” “İhlâs Risaleleri ve Hücumat-ı Sitte” isimli eserlerin tarafımızca tanıtıldığını hatırlayacaklardır… 

Bu babda en son çıkan eserler önce “Uhuvvet Risalesi,” bilâhare “Tabiat Risalesi” oldu. (Elimizdeki nüshalar—her iki eserde de—Şubat 2018 tarihli “ilk baskı” olup, 9 x 14,5 cm ebadında ve 112’şer sayfa.)  

UHUVVET RİSALESİ

“Uhuvvet Risalesi”ne adını veren mefhumun akla gelen ilk mânâsı “kardeşlik.” Elbette burada kastedilen “din kardeşliği” olmakta. “Mü’minler ancak kardeştirler.” (Hucurat Sûresi: 10.) kelâm-ı Rabbanîsi ile, “ırkı, kavmi (millet) ve cinsiyeti” ne olursa olsun Allah’a iman etmiş olan herkes “mü’min” olması hasebiyle “kardeş” sıfatını da haiz oluyor. 

Nâm-ı diğerle “Yirmi İkinci Mektub” olan “Uhuvvet Risalesi” 1928-1932 yılları arasındaki devrede Barla’da (Isparta/Eğirdir) Türkçe te’lif edilmiş. Tabiî ki “konu” odaklı te’lifatta bulunan Üstad Bediüzzaman, ele aldığı “uhuvvet” mevzuunu da ilgili âyet ve hadîsler çerçevesinde tefsir ediyor (dirayet tefsiri usûlü). Ve risalenin muhtevası özetle—risalenin hemen başında da belirtildiği üzere—“ehl-i îmanı uhuvvete ve muhabbete dâvet etmek.”

İş bu eserde ise kitaba adını veren “Uhuvvet Risalesi”nin yanı sıra konuyla ilgili olarak Külliyat’ın sair yerlerinden birkaç parça da buraya iktibas edilmiş. 

TABİAT RİSALESİ

Gelelim ikinci kitap olan “Tabiat Risalesi”ne (nâm-ı diğerle Yirmi Üçüncü Lem’a)… 

Risalenin tarihçesinden anlaşıldığı kadarıyla ilki Arapça ikincisi de Türkçe olmak üzere iki def’a te’lif edilen bir risale, “Tabiat Risalesi.” 1921 yılında İstanbul’da Arabî lisanla te’lif edilmiş, 1923’te de Ankara’da basılmış olan bu risale, bu tarihten tam 10 yıl sonra (1933) bu sefer Barla’da Türkçe olarak tekrar kaleme alınmış… 

(Kısa bir “tarih” notu: Üstad’ın altı ay süren Ankara ikameti süreci Devlet-i Âliye-i Osmaniyenin vefatı ve onu ta’kiben de TC’nin doğuşu arefesindeki müthiş hadiselere sahne olmuş. Mütegallibînin te’siri altına girmiş olan ulusalcı hükûmet eliyle Hanedan-ı Osmanî kovulurken, Üstad Bediüzzaman’ın eserlerini de matbaasında basan Trabzon meb’usu Ali Şükrü Bey başta olmak üzere “İkinci Grup” mensupları teröre kurban gitmiş!)

 “Tabiat Risalesi”nin özü şu ki—yine risalenin başında belirtildiği gibi—“tabiattan gelen fikr-i küfriyi dirilmeyecek bir sûrette öldürmesi, küfrün temel taşını zir ü zeber etmesi.”