Karmaşık duygular yaşadığını söyleyen Ayşe öğretmen, kızı için endişeli olduğunu söyleyerek, “Deran’ın süt ve süt ürünlerine karşı ise alarjisi var. Altı ay boyunca sıkıntılar yaşadık. Cezaevinin koşulları çocuklar için çok kötü. Orda nasıl sağlıklı bir şekilde kalacağız bilemiyorum” diyor. Cumhuriyet’in haberine göre, Çelik, bir anne ve bir öğretmen olarak düşüncesinin değişmediğini vurguluyor: “Her yerde ve her zaman çocuklar ölmesin.” Çelik, “Cezaevinin çocuklar için nasıl bir yer olduğunu araştırmadım. Araştırmaya gerek duymadım. Biliyorum ki Deran cezaevine giren ne ilk ne de son çocuk ‘mahkûm’ olacak. Hangi anne baba çocuğunu cezaevinde büyütmek ister ki? Orada neyle karşılaşacağımızı bilmiyorum. Gidip görüp kızım ile yaşayacağız. Deran ve diğer bebeklerin kaderi bu olmamalı.

Ben yanarım balama, balam yanar balasına

Ailem psikolojik olarak çökmüş durumda. Benim için ayrı kızım için ayrı üzülüyorlar. Özellikle annem perişan bir halde. Kendisi tansiyon ve şeker hastası. Bu süreci annem ayrıca ağır geçirecek. Bir lâf var: ‘Ben yanarım balama, balam yanar balasına.’ Ama benim annem hem bana hem torununa yanacak. Bir yetişkin bu durumu bir şekilde atlatır ama bir bebekte cezaevi travmalara sebep olacak. Deran bir kaç sonra emekleyecek belki yürüyecek. O ortamda Deran nerde emekleyecek? Ayrıca gelişimi için lazım olan oyuncak gelişim kartları vs.. Hiçbir şeyi olamayacak, ama güçlü olmak zorundayız.”