Kahveci,  04.05.2018 tarihli yazısında çok çalışmanın ve çok maaş almanın emeklilikte hiç bir önemi kalmadığını belirterek, ‘’Bu nedenle bir çok çalışanın ve işverenin maaşları asgari ücretten göstermesinin önünde sadece cezai şart engeli bulunuyor. Bir çalışan açısından iş hayatında yüksek ücret almanın ve bunu kayıtlı göstermenin nerede ise hiçbir cazibesi kalmıyor. Hatta bir başka açıdan okumak ve değer oluşturarak yüksek ücret almak emeklilik sisteminde cezalandırılmış oluyor. İşte sorun da tam burada... Özal’ın toplumu ‘ortadirek’ sınıfında buluşturma hayali, artık ‘asgaride’ buluşma projesine dönüşmüş durumda. Kısaca asgaride buluşan bir toplum oluşuyor.’’ ifadelerine yer verdi. 2008 yılında yapılan emeklilik reformu ile çalışırken aldığınız brüt ücretin sadece yüzde 35’ini emeklilikte alınabildiğine dikkat çeken Kahveci, ‘’Yani 2.029 TL’lik brüt asgarî ücretli emekli olunca 710 TL maaş alması gerekiyor. Oysa, 2000 yılı öncesi brüt ücretin yüzde 70’i kadar emekli maaşı oluyordu. Yani 2.029 TL asgari ücretli emekli olunca 1.420 TL emekli maaşı almaya hak kazanacaktı. Peki, bu çok düşük emekli maaşı sorununu çözmek için ne yapıldı? Tıpkı asgarî ücret gibi “Asgarî emekli maaşı” kavramı getirildi. Denildi ki, “bir emeklinin maaşı şu seviyenin altında olamaz”. Ve böylece emeklilik maaşında da asgariler belirlendi. Ve olan asgarî maaşın üzerinde geliri olanlara oldu. Meselâ 3000 lira brüt ücret alan bir kişi de yüzde 35 maaş bağlama oranı üzerinden bakıldığında sadece ve sadece 1050 TL emekli aylığı almaya hak kazanabiliyor. Hatta 5000 TL brüt maaşı olan bile ancak 1750 TL emekli maaşına hak kazanıyor. Kısaca çalışırken ücret farkı yüksekliği emekli olunca ortadan kalkıyor.’’ ifadelerine yer verdi.