‘Lernen macht stark‘ (Öğrenmek Güç Verir) adlı eğitim kampanyası, siyaset, medya ve toplum temsilcilerinin katıldığı bir törende beşinci yılını kutlanarak Almanya'da istenilen konuma gelmenin tek yolunun eğitim olduğu ortak paydasında buluşuldu.
Metropol FM, Okuma Vakfı ve Robert Bosch Vakfı’nın Türk ailelere yönelik projesi Almanya’daki en başarılı eğitim kampanyalarından biri olarak zikrediliyor.
Yüksek masraflı bu kampanya sayesinde 2011 yılından bu yana bir milyondan fazla radyo, televizyon ve internet ortamında çocuklarının okul dışında kalan eğitimleri konusunda hassaslaştırıldı.
Törenin konuklarından Göç, Mülteciler ve Entegrasyondan Sorumlu Federal Bakan Aydan Özoğuz, “Göçmen anne-babalarda sıklıkla eğitim gayretine şahit oluyoruz. Çocuklarının başarılı bir eğitim yolunu tutmalarını arzu ediyorlar.” dedi.
Bununla birlikte anne-babalarda eğitim ve okul sistemi hakkında bilgi eksikliği ile de karşılaşıldığını anlatan bakan, “Anne-babaların çocuklarına okuldaki dersleriyle ilgili nasıl yardım edeceklerini bilmediklerine de sık sık şahit oluyoruz.” ifadesini kullandı.
‘Öğrenmek Güç Verir’ kampanyasının bu alanda somut ve gündelik hayata elverişli yardımlar sunduğunu kaydeden Özoğuz, okul sistemindeki gerekli değişikliklerin yanı sıra anne-babalar için sunulan faaliyetlerin de daha fazla katılım ve daha başarılı bir mezuniyet için önemli olduğunu dile getirdi.
Tören esnasında yapılan bir podyum tartışmasında da okul dışı teşvikin önemine vurgu yapıldı ve ailenin aktif bir şekilde dahil edilmesi durumunda çocukların gelişimi salahiyet kazanmasında önemli ölçüde yol alındığı yönünde fikir birliğine varıldı.
Cihadımız; cehalet, fakirlik ve ihtilâfa karşı
Bediüzzaman da, İslam Dünyasının öncelikli olarak mücadele etmesi gerektiği problemleri üç ana başlık altında topluyor ve yine üç başlıkla çözüm ve mücadele yollarını ifade ediyor.
Bizim düşmanımız cehalet, zarûret, ihtilâftır. Bu üç düşmana karşı san’at, marifet, ittifak silâhıyla cihad edeceğiz.
Hakikat
26 Şubat 1324 (Mart 1909)
Dinî Ceride, no. 70
Biz kalû belâdan cemiyet-i Muhammedîde (Aleyhissalâtü Vesselâm) dahiliz. Cihetü’l-vahdet-i ittihadımız tevhiddir. Peymân ve yeminimiz imandır. Madem ki muvahhidiz, müttehidiz. Herbir mü’min i’lâ-yı kelimetullah ile mükelleftir. Bu zamanda en büyük sebebi maddeten terakki etmektir. Zira, ecnebîler fünun ve sanayi silâhıyla bizi istibdad-ı mânevîleri altında eziyorlar. Biz de, fen ve san’at silâhıyla i’lâ-yı kelimetullahın en müthiş düşmanı olan cehil ve fakr ve ihtilâf-ı efkârla cihad edeceğiz.
Amma cihad-ı haricîyi şeriat-ı garrânın berahin-i kâtıasının elmas kılınçlarına havale edeceğiz. Zira medenîlere galebe çalmak ikna iledir, söz anlamayan vahşîler gibi icbar ile değildir. Biz muhabbet fedaileriyiz; husûmete vaktimiz yoktur. Cumhuriyet ki (Haşiye) adalet ve meşveret ve kanunda inhisar-ı kuvvetten ibarettir. On üç asır evvel şeriat-ı garrâ teessüs ettiğinden, ahkâmda Avrupa’ya dilencilik etmek, din-i İslâma büyük bir cinayettir. Ve şimale müteveccihen namaz kılmak gibidir. Kuvvet kanunda olmalı. Yoksa, istibdat tevzi olunmuş olur. ‘’İnnallahe hüve’l-kaviyyü’l-metin [Şüphesiz ki Allah, mutlak kuvvet ve kudret sahibidir.]’’ hâkim ve âmir-i vicdanî olmalı. O da mârifet-i tam ve medeniyet-i âm veyahut din-i İslâm namıyla olmalı. Yoksa istibdat daima hükümferma olacaktır.
İttifak hüdâdadır, hevâ ve heveste değil.
İnsanlar hür oldular, ama yine abdullahtırlar. Herşey hür oldu; şeriat da hürdür, meşrûtiyet de. Mesail-i şeriatı rüşvet vermeyeceğiz. Başkasının kusuru insanın kusuruna senet ve özür olamaz.
Yeis, mâni-i herkemâldir. “Neme lâzım, başkası düşünsün” istibdadın yadigârıdır.
Bu cümlelerin mabeynini rapt edecek olan mukaddematı, Türkçe bilmediğim için mütaliînin fikirlerine havale ediyorum.
Haşiye: O zaman ‘Meşrûtiyet’; şimdi o kelime yerine ‘Cumhuriyet’ konulmuş.
Said Nursî
Eski Said Dönemi Eserleri, Makalat, s. 51; Divan-ı Harb-i Örfî (yeni tanzim), s. 193
***
Üçüncü Cinayet: İstanbul’da yirmi bine yakın hemşehrilerimi, hammal ve gafil ve safdil olduklarından, bazı particiler onları iğfal ile, vilayat-ı şarkiyeyi lekedar etmelerinden korktum. Ve hammalların umum yerlerini ve kahvelerini gezdim. Geçen sene, anlayacakları sûretle meşrûtiyeti onlara telkin ettim. Şu mealde:
İstibdat, zulüm ve tahakkümdür. Meşrûtiyet, adalet ve Şeriattır. Padişah, Peygamberimizin (asm) emrine itaat etse ve yoluna gitse halîfedir; biz de ona itaat edeceğiz. Yoksa, Peygambere tabî olmayıp zulüm edenler, padişah da olsalar haydutturlar. Bizim düşmanımız cehalet, zarûret, ihtilâftır. Bu üç düşmana karşı san’at, marifet, ittifak silâhıyla cihad edeceğiz. Ve bizi bir cihette teyakkuza ve terakkîye sevk eden hakîki kardeşlerimiz Türklerle ve komşularımızla dost olup el ele vereceğiz. Zîra husûmette fenalık var; husûmete vaktimiz yoktur. Hükûmetin işine karışmayacağız. Zîra, hikmet-i hükûmeti bilmiyoruz...
Eski Said Dönemi Eserleri,
Divan-ı Harb-i Örfî, s. 122; D.H.Ö. (yeni tanzim), s. 56