|
Sıkıntıların ilâcı
Günlük hayatın akışı her zaman benzer devam etmiyor. Bazı günler Cenâb-ı Hakk’ın Cemal ismi tecelli ediyor, bazı günler Celal ismi tecelli ediyor.
Mü'minler her an imtihan halindeler. Rabbimizin kahrı da hoş, lütfü da hoş. Her hadise Allah’ın (c.c) takdiriyle tecelli ediyor. Mü'minler bilirler ki/bilmeliler her hadisede bizim için bir hayır, bir hikmet var. Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri bu durumu şöyle dile getiriyor: “Hak şerleri hayreyler, Zannetme ki gayr eyler, Arif anı(onu) seyreyler. Sen Hakka tevekkül kıl, tevfiz et (Allah’a bırak) ve rahat bul, sabr eyle ve razı ol. Mevlâ görelim neyler, neylerse güzel eyler.”
Bediüzzaman Hazretleri “La taknetü min rahmetillah/Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz” âyetini hayatımızın her anında istimal etmemizi bize tavsiye ediyor ve devamla diyor ki, “Ümit var olunuz ki şu istikbal inkilabatı içinde en gür seda İslâmın sedası olacaktır.”
Üstad Hazretleri sıkıntılı zamanlarında hep duâ etmiş ve o sıkıntılarını duâ ile aşmış. Gerek Kosturma’dan ayrılışında, gerek Bitlis müdaafasında, kısaca 87 yıllık hayatında normal bir insanı başına gelenlerin daha fazlası ile imtihan edilmiş ve duâ ile imtihanları kazanma bahtiyarlığını yaşamıştır.
Bu konuya bir de tarihten misal vermek istiyorum: Abdullah bin Abbas (r.a) Resulullah (a.s.m) Efendimizin, üzüntü sıkıntı ve felâketli zamanda şu şekilde duâ buyurduğunu söylemiştir: “Lailahe illallahül-azimül-halim, lailahe illallahu Rabbül arşil azim, Lailahe illallahu Rabbü'l semavati ve Rabbü'l ardi ve Rabbü'l-arşil-kerim.”
Azamet ve vakar sahibi Allah’tan başka, ibadete lâyık hiçbir İlah yoktur. Arş-ı Âzam sahibi Allah’tan başka ibadete lâyık hiçbir İlah yoktur. Göklerin ve yerin sahibi ve Ârş-ı Kerim’in mâliki Allah’tan başka ibadete lâyık hiç kimse yoktur.” (Buhârî. Tecrîd-i sarîh: 2150)
Taberi der ki: “Selef-i sâlihin bununla duâ eder ve buna sıkıntı duâsı adını verirlerdi.”
Ebu Bekr-i Razi’den de bu hususta şöyle bir kıssa rivayet olunmuştur: İsfahan’da Ebu Nuaym’ın yanında bulunuyor ve ondan hadis yazıyordum. O belde de Ebu Bekr bin Ali isminde bir zât vardı. Fetva hususunda ona müracaat olunurdu. Bu zat sultana jurnal edildi. O da onu hapsettirdi. Ben o günlerde rüyamda Resulullah Efendimiz’i (a.s.m) gördüm. Sağ yanında Cebrail Aleyhisselâm bulunuyordu ve durmadan tesbihle dudaklarını kıpırdatıyordu.
Resulullah Aleyhisselâm bana “Ebu Bekr bin Ali’ye söyle, Buhâri’nin Sahihi’ndeki sıkıntı duâsını okusun. Allah onun sıkıntısını giderir” buyurdu. Sabah olunca durumu kendisine haber verdim. O da bu duâyı okumaya başladı. Çok geçmedi hapisten çıkarıldı.
Hasan Basri Hazretleri de şöyle söylemiştir: Haccac-ı Zalim adam göndererek beni yanına çağırmıştı. Ben de maksadını anlayınca bu duâyı okuyarak gittim. Yanına vardığımda bana dedi ki: “Vallâhi seni öldürmek için istemiştim. Şimdi ise inan ki sen bana şundan şundan daha sevgilisin.”
Allah’a emanet olun.
|
|
YENİ ASYA’M
Ben de Yeni Asya hakkında düşüncelerimi ve bana verdiği maddî-manevî hazzı, lezzeti ve mutluluğu sizlerle paylaşmak istedim.
Yeni Asya ile tanıştığım günden beri evvela çok daha mutluyum. Adeta bir parçam olduğunu arz etmek isterim, şükr ederim. Bir arkadaştan daha çok ihtiyacım var Yeni Asya’ya. Her konuda bana yardımcı oldu, destek oldu. Özellikle Risâle-i Nuru daha iyi anlamama, hatta tanımama vesile oldu. Yeni Asya’yı nasıl sevmem, nasıl mutlu olmam?
İkibinli yılların başında İstanbul’daydım. O dönemde ağabeyim Yeni Asya’da ‘abone temsilcisi’ olarak çalışıyordu. Her akşam eve Yeni Asya gazetesi ve onun verdiği hediye kitaplarla gelirdi. O zaman küçük boy risâle hediye ediliyordu. Ağabeyime yardım eder, abonelere vereceği risâlelerin üzerine abone isimlerini yazar, düzeltir ve yardım ederdim.
Şu an Van’ın Göndoğan Köyündeyim. Yaklaşık 50 kilometre merkezden uzaktayız. Yine de Yeni Asya’yı temin ediyoruz, her gün okuyoruz. İçinden çıkamayacağım sorulara cevap verdi, beni Risâle-i Nur’a bağladı.
Yeni Asya’nın her sayfasını okudukça bana büyük şevk verir, ders verir. Çok şükür, küçük bir köyde olduğumuz halde, 10’a yakın Yeni Asya abonesi var. Her yere Yeni Asya götürürüm, ondan bahsederim.
Beni bir gün yalnız bırakmadı Yeni Asya’m.
Gazetemizin 40. yıl dönümünü ve bütün okuyanlarını da tebrik ederim. Duâmız, daha uzun yıllar yayın hayatını devam ettirmesi...
|
