Hadis-i Şerif Meâli

Ramazan ve Kurban Bayramlarını “Lâ ilâhe illlallah”larla, “Allâhü ekber”lerle, “Elhamdülillah”larla, “Sübhanallah”larla süsleyiniz.

Câmiü's-Sağîr, No: 2810

29.11.2009

Kurban, sahibine Sırat’ta burak olacak

Hâlık-ı Rahîm ve Rezzâk-ı Kerîm ve Sâni-i Hakîm şu dünyayı, âlem-i ervah ve rûhâniyat için bir bayram, bir şehrâyin sûretinde yapıp, bütün esmâsının garâib-i nukuşuyla süslendirip, küçük büyük, ulvî süflî herbir ruha, ona münasip ve o bayramdaki ayrı ayrı hesapsız mehâsin ve in’âmattan istifade etmeye muvâfık ve havas ile mücehhez bir ceset giydirir, bir vücud-u cismanî verir, bir defa o temâşâgâha gönderir.

Hem zaman ve mekân cihetiyle pek geniş olan o bayramı asırlara, senelere, mevsimlere, hattâ günlere, kıt’alara taksim ederek herbir asrı, herbir seneyi, herbir mevsimi, hattâ bir cihette herbir günü, herbir kıt’ayı, birer taife ruhlu mahlûkatına ve nebatî masnuatına birer resm-î geçit tarzında bir ulvî bayram yapmıştır. Ve bilhassa rû-yi zemin, hususan bahar ve yaz zamanında, masnûât-ı sağîrenin taifelerine öyle şâşaalı ve birbiri arkasında bayramlardır ki, tabakât-ı âliyede olan rûhâniyâtı ve melâikeleri ve sekene-i semâvâtı seyre celb edecek bir câzibedarlık görünüyor. Ve ehl-i tefekkür için öyle şirin bir mütâlâagâh oluyor ki, akıl tarifinden âcizdir.

Fakat bu ziyâfet-i İlâhiye ve bayram-ı Rabbâniyedeki ism-i Rahmân ve Muhyî’nin tecellîlerine mukabil, ism-i Kahhar ve Mümît, firak ve mevtle karşılarına çıkıyorlar. Şu ise, “Rahmetim herşeyi kaplamıştır” (A’râf Sûresi, 7:156.) rahmetinin vüs’at-i şümûlüne zahiren muvâfık düşmüyor. Fakat hakikatte birkaç cihet-i muvâfakati vardır. Bir ciheti şudur ki:

Sâni-i Kerîm, Fâtır-ı Rahîm, herbir tâifenin resm-î geçit nöbeti bittikten ve o resm-î geçitten maksut olan neticeler alındıktan sonra, ekseriyet îtibarıyla, dünyadan merhametkârâne bir tarzla tenfîr edip usandırıyor, istirahate bir meyil ve başka bir âleme göçmeye bir şevk ihsan ediyor; ve vazife-i hayattan terhis edildikleri zaman, vatan-ı aslîlerine bir meyelân-ı şevkengîz, ruhlarında uyandırıyor.

Hem o Rahmân’ın nihayetsiz rahmetinden uzak değil ki, nasıl vazife uğrunda, mücahede işinde telef olan bir nefere şehâdet rütbesini veriyor ve kurban olarak kesilen bir koyuna, âhirette cismanî bir vücud-u bâkî vererek Sırat üstünde, sahibine burak gibi bir bineklik mertebesini vermekle mükâfatlandırıyor. Öyle de, sair zîruh ve hayvanatın dahi, kendilerine mahsus vazife-i fıtriye-i Rabbâniyelerinde ve evâmir-i Sübhâniyenin itaatlerinde telef olan ve şiddetli meşakkat çeken zîruhların, onlara göre bir çeşit mükâfat-ı rûhâniye ve onların istidatlarına göre bir nev’î ücret-i mânevîye, o tükenmez hazine-i rahmetinde baîd değil ki bulunmasın; dünyadan gitmelerinden pek çok incinmesinler, belki memnun olsunlar. Lâ ya’lemu’l-ğaybe illâllah.

Sözler, 17. Söz, s. 185, (yeni tanzim, s. 328) LÜGATÇE: âlem-i ervah: Ruhlar âlemi. şehrâyin: Şenlik. garâib-i nukuş: Hayret verici nakışlar, süsler. in’âmat: Nimetlendirmeler. mücehhez: Donatılmış, cihazlanmış. masnûât-ı sağîre: Küçük san’atlar, mahlûklar. sekene-i semâvât: Semânın sâkinleri, yaşayanları. mütâlâagâh: Etraflıca inceleme ve okuma yeri. vüs’at-i şümûl: İçine alma ve kaplamanın genişliği. meyelân-ı şevkengîz: Şevk verici istek, neşe dolu arzu. baîd: Uzak.

Bediuzzaman Said Nursi

29.11.2009

Kurban edelim...

Yeni bir güne farklı uyanalım kurbanlarımızla...

Meselâ;

Allahu Teâlâ’ya kalbin yakın olduğu kadar hiçbir şey yakın değildir.

“Bir Müslümanı haksız yere incitmek, Kâbe’yi yetmiş kere yıkmaktan daha günahtır” buyuruyor Resûlullah (asm).

Öyleyse kalp kırmayı kurban edelim.

***

Bizim ve bizden olmadığı halde her şeye övünüp böbürleniriz. Elimizden alınsa neler olacağını düşünmeyiz. Yeryüzünde kibirlenerek yürürüz, sanki dağları deliverecekmişcesine. Vermeyi bilenin, almayı da bildiğini unuturuz.

Elimizdekiler elimizden alınmadan kibri kurban edelim.

***

“Yoksa onlar Allah’ın lütfundan verdiği şeyler için insanlara hased mi ediyorlar? Oysa İbrahim soyuna kitabı ve hikmeti verdik ve onlara büyük bir hükümranlık bahşettik.” (Nisa: 54)

Bizim olmadığı halde, insana verilenleri kıskanmak!

Kıskanılanın dünya ve ahirette bundan hiç zararı olmaz. Hatta faydasına olur. Kıskananın ise ömrü üzüntüyle geçer.

Öyleyse bizi içten içe yiyip bitiren kıskançlığı kurban edelim.

***

“Dünyada riya, gösteriş ile ibadet edene, kıyamet günü; ‘Ey kötü insan! Bugün sana sevap yoktur. Dünyada kimler için ibadet ettin ise, sevaplarını ondan iste’ denir.” (Hadis-i Şerif)

Başkasının sevgisine, övgüsüne kavuşmak için yapılan her iş riyadır ve fenadır.

Rıza-i İlâhî için yapalım her şeyi ve riyayı kurban edelim.

***

“O takva sahipleri ki bollukta da, darlıkta da Allah rızası için harcarlar, öfkelerini yenerler, insanların kusurlarını affederler. Allah iyilik yapanları sever.” (Âl-i İmran: 134)

Öfke, insanın aklını ve şuurunu zayıflatır, insanı hak ve adalet üzere karar veremez hale getirir.

Bunca zarardan kurtulmak için öfkeyi kurban edelim.

***

“Merhamet etmeyene merhamet edilmez” ve “İnsanlara acımayan kimseye Allahu Teâla da merhamet etmez” buyruluyor hadis-i şeriflerde.

Sevgi ve şefkatten oluşan bu duyguları kaybetmemek için, güzellikler için merhametsizliği kurban edelim.

***

Anne ve babamızı bile arayıp hâl hatır soramaz olduk. Dostlarımıza vefasız olduk. Sıla-i rahimi kestik. Oysa Peygamberimiz (asm) buyurdu ki:

“Allahu Teâlâ’dan korkun, akrabanızı ziyaret edin, onlara yardım edin! Çünkü sıla-i rahim, yani akrabayı ziyaret ve onlara yardım, sizin için dünyada bereket, ahirette ise günahlara mağfirettir.”

Haydi vefasızlığımızı kurban edelim.

***

Buz tutmuş kalplerimizi, özlemlerimizi, vurdumduymazlığımızı, tokluğu, nefsimizi, kötü huylarımızı, zamanı ve hayatımızı O’na kurban edelim. O’nu yüceltelim.

O’na karîb olanlardan olmamız duâsıyla...

Kurb/ânınız mübarek olsun.

ARZU KONAN

29.11.2009