“Mümkün olsa kalacaktım bir ömür boyu Barla’da” 2

Yeni yapılan vakıf dershanesinden biraz daha aşağıda bulunan Üstadın mescidine geldik. Burasını da güzelce restore edilmiş şekilde bulduk. Çınarın yanından geçerek altındaki nur çeşmesinden su içip yola devamla Cennet Bahçesinin önüne geldik.

Cennet Bahçesi denince kadim dostum, nurlar içinde yatsın, kadirşinas, muhterem insan, bulunduğu her zemin ve her zamanda, Risâle-i Nurların kahraman bir talebesi ve Nur dâvâsının fedakâr bir temsilcisi olan, edep ve nezaket timsali Hilmi Doğan Ağabeyi hatırlamamak mümkün mü? Kendisini ilk defa Eskişehir’de görevde bulunduğum 1960’lı yıllarda, rahmetli astsubay arkadaşım Kemal Özarar'la beraber, dershane talebelerini Ankara’daki hizmetleri görüp zevk alsınlar diye götürdüğümüz seferlerden birinde Ankara, Maltepe’deki büyük bir dershanede görmüş ve tanışmıştım.

Güzel konuşması, vakarlı davranışları, ciddî ve kararlı tavırlarıyla ruhumuz kendisine hemen ısınmıştı. Sonraki dönemlerde gerek genel kurul toplantılarında, gerek Nurlarla alâkalı bir araya gelişlerde bu sevgi ve muhabbet pekişmiş ve onu her zaman hatırlamamıza vesile olmuştu. Edep ve nezaketini gösteren ve asla unutamayacağım bir davranışı da şuydu: Yeni Asya gazetemizin kendine ait baskıya ilk olarak başlayacağı Yenibosna tesislerimizde hareket şalterine basmadan önce, Mustafa Sungur Ağabeyimiz açış konuşmasını Hilmi Doğan Ağabeyin yapmasını istemişti. O zaman mevsim sıcak olduğu için toplantıya gömlekle geldiğini ve böyle bir kıyafetle cemaate hitap etmekten hicap duyacağını beyan ettiğinde, ben de hemen ön safta onun yanında idim. Üzerimde yeni dikilmiş, güzel bir ceket vardı. Hemen onu çıkarıp kendisine giydirmiş, açış konuşmasını beliğ ifadeleri ile kendisinden dinlemiştik. Allah mekânını Cennet etsin.

İşte bu can dostunu Barla’daki Cennet Bahçesi önünde hatırlamamak mümkün mü? Zira bugüne kadar çok kardeşler Barla hakkında gerek manzum, gerek nesir olarak yazılar kaleme almışlardır. Benim acizane nazarımda, Barla’yı onun mısralarındaki kadar mânâlı ve güzel bir tarzda nazara verememişlerdir. Allah hepsinden razı olsun.

Barla’ya daha önceki gelişlerimde Cennet Bahçesine inmek ve gezmek ya zaman darlığından veya yorgunluk ve bitkinlikten nasip olmamıştı. Demek kısmet bu defaymış. Emeği geçenlerden Allah razı olsun, yapılan tadilat ve iniş çıkışı kolaylaştıran merdiven ve tutunacak trabzanların yapılışı belki de bize cesaret verdi ve yanımda bulunan fedakâr kardeşlerimin, Hasan Dalçık ve Necip Benlice beylerin müzaharet ve yardımları ile aheste aheste indik.

"Cennet Bahçesi" ismi, Üstad tarafından konulmuş ve içinde çok kısa zamanda 28. Söz olan Cennet bahsi yazılmış. Gayretli talebeler, Cennet Bahçesini, hakikaten ismine lâyık bir hâle yaklaştırmak için bahçeye elmadan nara, cevizden vişneye kadar her türlü ağaç ve çiçekleri dikmek sûretiyle adeta Cennet bahçelerini hatırlatacak şekilde tezyin etmeye çalışmışlar. Ne kadar hoş manzaralar, çiçek grupları, oturup ders okunacak kamelyalar, oturma sıraları ve ders mahalleri yapmışlar ki hakikaten görülmeye ve gezilmeye lâyık bir hale getirmişler. İşte o menzillerden genişçe oturma yerleri olan bir mahalde kafile mola verdiğinde, kardeşlerin rikkatleri coştu ve mekân ile alâkalı ve o bahçede telif edilip kaleme alınmış olan Cennet bahsini bu naçiz kardeşinize, yine dinlemekten mahrum kalmayayım diye, okuttular. İnşallah kabiliyetimiz nisbetinde okumaya çalışarak, numunesini bu dünyada görmeyi nasip eden yüce Mevlâmızdan, gerek oradaki hazirûnu, gerekse dünyadaki Nur Talebelerini ve bütün ümmet-i Muhammedi (asm) hakikî cennetine, Üstadımızın mihmandarlığında Peygamber-i zişanın şefaatı ile dahil etmesini ve bütün sevdiklerimizle beraber orada ebedî kalanlardan eylemesi için duâlar ederek derse son vermiştik. Rabbim öyle feyizli yerleri tekrar görmeyi cümlemize nasip eylesin inşallah, âmin!

—Devami Yarin—

MEVLÜT POLAT

16.07.2009