Ehl-i dalâletin şerrinden kâinatın kızdıklarını ve anâsır-ı külliyenin hiddet ettiklerini ve umum mevcudatın galeyana geldiklerini, Kur’ân-ı Hakîm, mu’cizâne ifade ediyor. Yani, kavm-i Nuh’un başına gelen tufan ile semâvât ve arzın hücumunu ve kavm-i Semud ve Âd’ın inkârından hava unsurunun hiddetini ve kavm-i Firavuna karşı su unsurunun ve denizin galeyanını ve Karun’a karşı toprak unsurunun gayzını ve ehl-i küfre karşı ahirette “Tekâdü temeyyezü mine’l-gayz” [Neredeyse öfkeden parçalanacak. (Mülk Suresi: 8.)] sırrıyla Cehennemin gayzını ve öfkesini ve sair mevcudatın ehl-i küfür ve dalâlete karşı hiddetini gösterip ilân ederek gayet müthiş bir tarzda ve i’cazkârâne ehl-i dalâlet ve isyanı zecrediyor.

Sual: Ne için böyle ehemmiyetsiz insanların ehemmiyetsiz amelleri ve şahsî günahları, kâinatın hiddetini celb ediyor?

Elcevap: Bazı risalelerde ve sâbık İşaretlerde ispat edildiği gibi, küfür ve dalâlet, müthiş bir tecavüzdür ve umum mevcudatı alâkadar edecek bir cinayettir. Çünkü hilkat-i kâinatın bir netice-i a’zamı, ubudiyet-i insaniyedir ve rububiyet-i İlâhiyeye karşı iman ve itaatle mukabeledir. Halbuki ehl-i küfür ve dalâlet ise, küfürdeki inkârıyla, mevcudatın ille-i gayeleri ve sebeb-i bekaları olan o netice-i a’zamı reddettikleri için, umum mahlûkatın hukukuna bir nevi tecavüz olduğu gibi, umum masnuatın âyinelerinde cilveleri tezahür eden ve masnuatın kıymetlerini âyinedarlık cihetinde âlî eden esma-i İlâhiyenin cilvelerini inkâr ettikleri için, o esma-i kudsiyeye karşı bir tezyif olduğu gibi, umum masnuatın kıymetini tenzil ile, o masnuata karşı bir tahkir-i azîmdir. Hem umum mevcudatın her biri birer vazife-i âliye ile muvazzaf birer memur-u Rabbanî derecesinde iken, küfür vasıtasıyla sukut ettirip, câmid, fânî, manasız bir mahlûk menzilesinde gösterdiğinden, umum mahlûkatın hukukuna karşı bir nevi tahkirdir.

İşte, enva-ı dalâlet, derecatına göre az çok kâinatın yaratılmasındaki hikmet-i Rabbaniyeye ve dünyanın bekasındaki makàsıd-ı Sübhaniyeye zarar verdiği için, ehl-i isyana ve ehl-i dalâlete karşı kâinat hiddete geliyor, mevcudat kızıyor, mahlûkat öfkeleniyor.

Ey cirmi ve cismi küçük ve cürmü ve zulmü büyük ve ayb ve zenbi azîm bîçare insan! Kâinatın hiddetinden, mahlûkatın nefretinden, mevcudatın öfkesinden kurtulmak istersen, işte, kurtulmanın çaresi Kur’ân-ı Hakîm’in daire-i kudsiyesine girmektir ve Kur’ân’ın mübelliği olan Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmın Sünnet-i Seniyyesine ittibadır. Gir ve tâbi ol!

Lem’alar, On Üçüncü Lem’a, s. 167

LÛ­GAT­ÇE:

anâsır-ı külliye: dünyanın her tarafına yayılmış olan büyük unsurlar.

câmid: cansız.

ehl-i dalâlet ve ehl-i isyan: doğru yoldan çıkan azgın kimseler.

enva-ı dalâlet: doğru ve hak yoldan sapmanın çeşitleri.

hilkat-i kâinat: kâinatın, bütün varlıkların yaratılışı.

i’cazkârâne: mu’cizeli bir şekilde.

ille-i gaye: varılmak istenen temel gaye, maksat ve netice.

ittiba: tabi olma, uyma.

makàsıd-ı Sübhaniye: Allah’ın kâinatı yaratmadaki maksatları.

masnuat: sanatlı olarak yaratılmış şeyler.

mübelliğ: tebliğ eden, bildiren.

rububiyet-i İlâhiye: Allah’ın bütün varlıkları yaratması, beslemesi, büyütmesi, uyum içinde sevk ve idare etmesi.

ubudiyet-i insaniye: insanın kulluğu.

zecretmek: sakındırmak, yasaklamak, engel olmak.

zenb: günah, suç, kabahat.