Şevk Verme Görevimiz Vardır 

İnsanımız deizm, agnostisizm ve ateizm gibi cereyanların ortalığa saldığı küfür söylemlerine karşı güçlü bir liman aramaktadır. Ki oraya sığınsın, imanını muhafaza etsin, gerektiğinde söz konusu cereyanlara cevap verebilsin. Elinde iman hakikatlerinin zengince işlendiği bir Külliyat bulunan Nur Talebelerinin yükü bu gün ağırdır. Neşir vasıtalarının şöylesi veya böylesi demeden, hepsiyle, inandığı ve dâvâ edindiği hakikatleri neşretmekle mükelleftirler. Ve hepimizin, Nur hakaikını neşreden her gayret sahibine, neşir aracı şöyle veya böyle olduğuna bakmadan, -haram bir araç olmamasını yeterli görerek-, duâ etme, teşvik etme, şevk verme görevimiz vardır. 

Risale-i Nur’un mesajını kitap, dergi, gazete, dijital yayın da dâhil ne vasıta varsa kullanarak neşretmek bu gün elzemdir. Bu her şeyden önce Risale-i Nur’u okuyanların önce Risale-i Nur’a karşı, sonra vatan evlâtlarına ve insanlığa karşı borcudur. 

Her Nur Talebesinin de böyle yayın organlarına gerek gönüllüsü, gerek okuyucusu, gerek neşredicisi olarak katılma ve destek verme sorumluluğu vardır. Bu gazete olabileceği gibi, diğer yayın organlarından birisi veya birkaçı da olabilir. Özel olarak gazete aleyhtarlığı yapmanın akıllı bir açıklaması yoktur. 

Dolayısıyla meseleyi gazete özelinde kısır bir tartışmaya sıkıştırma lüksümüz yoktur. 

Lahana Yaprağı Kadar 

Üstad Hazretleri Eski Said Döneminde hemen her gazetede –muhalif olsun, muvafık olsun- makaleler yazdı. Fikirlerini neşretmek için bulduğu her zemini kullandı. Üçüncü Said Döneminde talebesi Zübeyir Gündüzalp’e gazeteleri takip ettirdi. Bizzat kendisi de yanlış anlaşılan meselelerde gazetelerde izahatlar yaptı. 

Zübeyir Ağabeyin gazete çıkarmayı teşvik ettiği, hatta “lahana yaprağı kadar da olsa bir gazetemiz olmalı” diyerek bizzat öncülük ettiğini biliyoruz.

Risale-i Nur’un mesajının milyonlara ulaştırılması için her vesileyi yetersiz gören Zübeyir Ağabey, Galata Köprüsü’nde bizzat İttihad Gazetesi’ni satmış, gençlere cesaret örneği olmuştur. Ankara’da Bayram Ağabey çıkışıyor: “Niye böyle yapıyorsun? Sen gazeteci mi oldun?” Zübeyir Ağabey: 

“Haklısın ağabey! Ama Üstadı ve Risale-i Nur’u ne ile tanıtacağız?” diyor.

İmanî meselelerin neşri ile beraber; siyasî ve içtimaî hadiseleri günlük olarak Üstadın penceresinden bakmaya ve yorumlamaya ihtiyaç vardır. Eski Said Dönemi fikirlerini ve Üçüncü Said Dönemi vizyonunu siyaset ve içtimaiyat dilimize yorumlamaz isek, güncel sosyal hadiselere Üstadın gözlüğü ile bakmaz isek ve bu bakışımızı kamuoyu ile paylaşmaz isek sorumlu oluruz,  Nurcu olarak görevimizi yapmamış oluruz. Kendimizi ifade etmemiş oluruz. Kamuoyu Nurcular’ı yanlış tanır.      

Yükümüz Ağırdır

Bunun vebalini bütün Nurcular olarak, hatta bütün bir millet olarak, hatta bütün bir ümmet olarak ödemek zorunda kalırız. Çünkü Risale-i Nur bir avuç aşiret görüşlerini savunmuyor. Risale-i Nur seksen milyon Türk Milletine açılım yaşatacak… Ve hatta iki milyara yakın İslâm ümmetine çıkış yolu gösterecek… Ve hatta sekiz milyar insanlık âlemine girdiği medeniyet krizinden çıkaracak fikirler, çareler ve çözümler ile sadece milletimizin değil, sadece İslâm ümmetinin değil, bütün insanlığın umududur. 

Dolayısıyla bu gün Risale-i Nur’u dâvâ edinen bütün neşir vasıtalarının sorumluluğu büyüktür, yükü ağırdır. Yeni Asya böyle bir vizyonla fikir ve neşir meydanındadır.    

Neşir vasıtalarının içinde en derbederi gazetedir. Masrafı çok, getirisi azdır. Bir de ilcaat-ı zamanın beklentilerine cevap vermediniz mi, hemen hiç hakk-ı hayatınız kalmıyor.  

Yeni Asya’yı başta Zübeyir Ağabey ve Sungur Ağabey olmak üzere, Bediüzzaman’ın talebeleri kurmuştur. Ve bu güne gelmesinde Mehmet Kutlular Ağabeyin ve çalışan ve okuyan hemen herkesin tırnaklarıyla kazıyarak alnının akıyla omuzunda taşımasının hakkı büyüktür.    

Duâ edelim; Rabbim cümlemizi muhabbet ve istikametten ayırmasın! Âmin.