Mustafa Said Kara: “Bütün hayırların kaynağı şeriattır. Demokrasi değildir. Eğer öyle olmasaydı Allah şeriatı değil demokrasiyi emrederdi. Zira demokrasi antik Yunan’dan beri var olan bir sistem. İslamiyet geldiğinde de vardı.”
Şeriat nedir?
Şeriatla demokrasiyi karşı karşıya getirmek bahtsızlıkların en vahimidir. Bu soruya tabiî ki, şeriat deriz. Çünkü şeriat bir dindir. Demokrasi ise bir sosyal hayat sistemidir. Sorumluluk alanları farklıdır.
Şeriat, dünya ve ahiret olmak üzere, insan hayatının tamamını kuşatan kurallar zinciridir. Ahlâk, amel ve ibadetlerle insan hayatını dünyada ve ahirette düzene sokmayı hedefler. İnsanın, Allah’ın razı olduğu bir kul olmasını gaye edinir. Bunun için insanı bir ahlâk terbiyesine alır, insana edep elbisesi giydirir. İnsanı gerçek insan eder. İnsanı Allah’ın kulu yapar, başını dünyada da, ahirette de dik eder.
Şeriat bir bütündür. Elmanın bütünüdür. Hayata bütüncül bakar. İnsanı ve toplumu bütünüyle kucaklar. Demokrasi ise bu bütünün yüzde belki biridir.
Demokraside Hürriyet Esastır
Demokrasi bir sosyal hayat sisteminin adıdır. Yüzlerce yıldan beri insan kameti için dikilen bir elbisenin nihayet insan bedenine giydirilmesidir.
Şeriattaki devlet yönetiminde “şura sisteminin” tam karşılığıdır. İki ayetin işaret ettiği sistemin ta kendisidir. Ayetler şunlardır:
“Onların işi aralarında şura/danışma/istişare iledir.”1 Diğer ayet de, “İdare konusunda onlarla meşveret et. Bir şeye azmettiğin zaman, Allah’a tevekkül et!”2
Demokrasinin bahtsızlığı, onu kullananların kendi örflerinin ve kültürlerinin renginde kullanabilmesidir. Bu yüzden bizde ona sehven gavur icadı, veya küfür rejimi denmiştir. Müslüman ülkeler de sırf bu yüzden onu kullanmaktan çekinmektedirler.
Ne gariptir ki onun adını anmaktan korkan Müslüman ülkeler, onun yerine sadece istibdadı koyabilmektedirler. Oysa istibdat İslam’a aykırıdır.
Demokraside hürriyet vardır. Zaten imanda da hürriyet esastır. Baskı altında bir iman makbul değildir. Hür irade ile iman ise, tam da şeriatın makbuldür.
Haramlar Ne Olacak?
Şeriatın hukukunu demokrasiye uygun bulmazlar. Oysa, dikkat: Demokrasi dedikleri şey Roma hukuku değildir ki! Burada işi kavram kargaşasına getiriyorlar. Kişi Hıristiyan ise Hıristiyan’ca, Müslüman ise Müslümanca yargılanma hakkına sahiptir. Buna saygı duyacaksın! Bu zaten demokrasinin gereğidir. Burada demokratik olmayan, Müslüman’a, mesela, Roma hukukunu dayatmaktır.
Demokraside kötülük yapmak da serbest mi diyorsun? Oysa şeriatta haramdır; öyle mi?
Demokraside kötülük yapmak serbest değildir. Cezası da vardır.
Şeriatta haram olan kötülüklerden kamuya zarar veren kısmına demokratik ülkelerde zaten ceza söz konusudur. Ne Amerika’da ne İngiltere’de ne Çin’de hırsızlık yapmak, adam öldürmek, haksızlık yapmak serbest olmadığı gibi, cezaî müeyyidesi vardır. Demokrasi var diye kimse hırsızlık yapmanıza veya suç işlemenize göz yummaz.
Kamuya zarar vermeyen, kişinin kendi çapında kalan günahlarda ise zaten İslâm’da da haramlığın ötesinde bir dünyevî müeyyide konmamıştır. Meselâ namaz kılmayan, oruç tutmayan veya kendi çapında kalan günahlar için dinde ceza yoktur. Kınayamazsınız da. Haramdan kurtulması için sadece teşvik edersiniz, irşad edersiniz. Haram olduğunu söylersiniz. Tövbeye davet edersiniz. Fakat bunlar da hür irade çerçevesinde kalır.
Başkasına zarar vermiyorsa, onu yapmayı veya yapmamayı kişinin kendi hür iradesine bırakırsınız. Ki, şer’î olan budur.
Dipnotlar:
1- Şura Suresi: 38.
2- Âl-i İmran Suresi: 200.