YERİN DİBİ GENİŞTİR! 

Zalimlere bedduâ etmemiz yetmez! Bu buğz etmeye girer ve esasen elimizden başka bir şey de gelmez. Ama onlara Allah’ın lâneti yeter! Allah vurdu mu adama, daha onu kimse iflâh etmez! 

Zalimler Halep’i haritadan mı silecek, masada mı paylaşacak? Musul, vs da var tabiî. Belli ki ihtirasları ve tamahları çıldırmış! İnsanların sinek kadar değeri yok gibi! Onlar, o yerin dibine batası aç gözlerinin peşinde kahrolsunlar! Karun da yerin dibine batmıştı. Şimdi sıra bu modern Karunlarda! Yerin dibi geniştir!  

Şimdi eskiye, olayların başlangıcına bir dönelim: Esad diktatördür. Ülkesinde muhaliflerini susturmuştur. Ülkesini OHAL ile yönetiyor. Yanlış adamdır… vs.

 Esad’ın kusuru büyük. Tablo vahim; eyvallah! Peki, ne yapacaksınız? 

Bu yanlış adamı düzeltmek gibi bir göreviniz var mı? Varsa, başka kaç yanlış adamı silâhlı kargaşa ile düzelttiniz böyle? Ülkesine barış getirdiniz?

TIKIR TIKIR İŞLEYEN NAMERT PLAN

Yanlış adam Esad’ın karşısına ÖSO diye bir muhalif ordu çıkardınız, meşrûiyet tanıdınız, eğittiniz, silâh verdiniz. Haydi, gazan mübarek olsun dediniz. Kime karşı? Kendi devletine karşı… Bu terör olmuyor, değil mi? 

Yetmedi; ÖSO terör yapmıyor çünkü. O toprakları Cehenneme çevirmekte yetersiz kaldı. ÖSO arkadan vurmuyor, namertlik yapmıyor. Size namert lâzım. ÖSO kesmedi! 

Bu defa IŞİD diye bir ucube türettiniz. Hem terör yapsın, hem halkı bezdirsin, hem işgal etsin, hem ulaştığı yerleri Cehenneme çevirsin, vursun, öldürsün, kessin, yaksın, vahşet yapsın, hem İslâm imajını yıpratsın, hem kendinize masa payı çıkarsın!

Ta ki halk evini barkını terk etsin. Ve o topraklar tekrar masaya gelsin! Siz de leş kargaları gibi masanın etrafında toplanın ve İslâm topraklarını paylaşın!  Ne ala plân! Tıkır tıkır işliyor! Ağzınızın suyu akmıştır eminim.  

SİZİN DERDİNİZ HAK, HUKUK DEĞİL

Hey koca devletler! Dün Osmanlı, dün Endülüs koca devletler iken sizin cedlerinize zulüm yapmamıştı. Bu gün siz onların ahfadına, onların evlâdına zulmediyorsunuz! Halep’e yüklenmişsiniz; hasta, yaşlı, kadın, çoluk, çocuk demeden öldürüyorsunuz, silâhsız insanları öldürüyorsunuz! Buna namertlik derler! Bir halk muhalif de olsa ellerinde silâh olmadıkça vurulmayı hak eder mi? Sizler insanın yaşama hakkı nedir bilmez miydiniz? Sizi medeni bilirdik; siz bedevi çıktınız!

Yok, yok; sizin derdiniz hak hukuk olsaydı baştan beri işin seyrini adam gibi plânlar, silâh yerine diplomasiyi işletirdiniz.

ÖSO’yu neden silâhlandırdınız ve cesaretlendirdiniz? Esad’ı devirmek için değil mi? Esad’ı neden koltuğunda tuttunuz öyleyse? Kaos bitmesin ve Musul’u, Halep’i öldürmeye bahane olsun diye mi? O bölgenin Cehenneme dönmesi, halkın o bölgeyi terk etmesi ve bölgenin ağzınıza lâyık hale gelmesi için mi işlettiniz plânlarınızı? 

KİMİN PAYINA NE DÜŞTÜ?

Ne yapalım; sizin payınıza şu tarife tam masadak olmak düştü: “Şu medenîlerden çoğunun eğer içini dışına çevirirsen, görürsün: Başta maymunla tilki, yılanla ayı, hınzır! Sîreti olur suret! Gelir hayali karşına, postlarıyla tüyleri! İşte şununla görünür meydandaki âsârı!”1  

Sizin zulmünüz altında ölenlerin ve mağdur olanların payına ise rahmet düştü, Cennet düştü:  “O facia sebebiyle hâsıl olan netaic-i uhreviye ve saltanat-ı ruhaniye ve terakkiyat-ı maneviye o kadar kıymettardır ki, o facia ile çektikleri zahmet gayet kolay ve ucuz düşer. Nasıl ki bir nefer, bir saat işkence altında şehit edilse, öyle bir mertebeyi bulur ki, on sene başkası çalışsa ancak o mertebeyi bulur. Eğer o nefer şehit olduktan sonra ona sorulabilse, “Az bir şey ile pek çok şeyler kazandım” diyecektir.”2

Sizin zulmünüzden âlem-i İslâm’ın payına ise inşallah kardeşlik ve dayanışma düşecek. Rahmetten ümidimiz var.

Dipnotlar: 1- Bediüzzaman, Eski Said Eserleri, s. 673. 2- Bediüzzaman, Mektubat, s. 93.