Her Âmin Bir Mühürdür

Duâların sonunda âmin demek sünnettir. Peygamber Efendimiz (asm) bir adamın ısrarla duâ ettiğini işitince, “Mührü basarsa vacip oldu!” buyurmuşlardır. 

Ashab-ı Kiram: “Mühür nedir ya Resulallah?” diye sorunca da, “Duasına âmin demektir” buyurmuştur.

Keza Peygamber Efendimiz (asm) buyurmuştur ki: “Bana namazda olsun, duâdan sonra olsun, Allah tarafından âmin demek nimeti verildi. Bu, Musa müstesna benden önce kimseye verilmemişti; Musa duâ eder, Harun âmin derdi. Siz de duânızı âmin ile bitiriniz! Bu suretle Allah onu kabul eder.”1

“Duâların sonunda söylenen “Âmin!”, mü’min kullarının dili üzerinde Âlemlerin Rabbinin mührüdür.”2

Hazret-i Ali (ra) demiştir ki: “Âmin lâfzı Allah’ın mührüdür. O, bununla duâsını mühürler. Nasıl ki mühür, mühürlenen şeyi muhafaza ediyor ve ona başkasının müdahalesini önlüyorsa, âmin sözü de kulun duâsını muhafaza ediyor ve ona Allah’tan başkasının müdahalesini önlüyor.”

Nitekim Bediüzzaman Hazretleri de duâyı “iman” ile izah ediyor ve diyor ki: “Duâ ubudiyetin ruhudur ve halis bir imanın neticesidir. Çünkü duâ eden adam duâsıyla gösteriyor ki: ‘Bütün kâinata hükmeden birisi var ki, en küçük işlerime ıttılaı var ve bilir. En uzak maksutlarımı yapabilir. Benim her halimi görür, sesimi işitir. Öyleyse, bütün mevcudatın bütün seslerini işitiyor ki, benim sesimi de işitiyor. Bütün o şeyleri O yapıyor ki, en küçük işlerimi de O’ndan bekliyorum, O’ndan istiyorum.”3

Öyleyse duâlarda âmin demek, bu yüksek imanın bir tezahürüdür.

Duada Âmin’in Manası

Duâdan sonra âmin demekle, duâda istediğimiz hususları ümidimizle, imanımızla, Cenâb-ı Hak hakkında hüsn-ü zannımızla mühürleyip Cenâb-ı Allah’a arz etmiş olmaktayız. Yani, “Rabbim, kabul et! İcabet et! İstediklerimizi ver!” demiş oluyoruz. Başkasının duâsına âmin dediğimizde, “Aynı şeyi ben de istiyorum. Bu duâyı ben de tasdik ediyorum” demiş oluyoruz.

Âmin sözü Arapça inanmak, güvenmek, iman etmek, emniyet etmek manalarının da türediği “emn” kökünden türemiştir. Arapça’ya da Tevrat’ın dili olan İbranice’den geçmiştir. Bu söz Tevrat’ta da geçiyor. Bu sebeple Yahudiler ve Hıristiyanlar da bu sözü bilirler ve fakat onlar duâlarında “amen” derler.

Namazda Âmin ifadesi

Kur’ân’ın giriş sûresi olan Fatiha Sûresi aynı zamanda bir duâ sûresidir. Orada Cenâb-ı Allah’tan ibadetlerimizin kabulü istenir, hidayet istenir, sırat-ı müstakimde olmak ve kalmak istenir, istikamet istenir, dalâletten ve gazaba uğramaktan Allah’a sığınılır. Yani bir kul için dünyada ve ahirette lâzım olacak hususların en büyükleri istenir. Namazda Fatiha Sûresi okununca bu sebeple “âmin” denir ve bu sünnettir. Nitekim Fatiha Sûresi okunduğunda Peygamber Efendimiz (asm) “âmin” demiş, melekler “âmin” demiş ve Peygamber Efendimiz (asm) bunu ümmetinden istemiştir.

Peygamber Efendimiz (asm) buyurmuştur ki: “Namazda imam âmin deyince siz de âmin deyin. Zira kimin âmin sözü, meleklerin âmin sözüne denk gelirse geçmiş günahları bağışlanır.”4

Resulullah Efendimizin (asm) namazda sesini hafifçe yükselterek ve elifi uzatarak ââmin dediği rivayet edilmiştir.

GÜNÜN DUÂSI

Ey dünyada, mizanda ve hesap gününde lütfedici olan, cömert olan ve kerem sahibi olan! Ey duâlarımızı Cennet’te meyve verecek şekilde kabul eden! Ey Sırat köprüsünde kudretiyle ve rahmetiyle kullarına yardım eden Allah’ım! Bize yardım et! Bize istikamet ver! Duâlarımızı kabul buyur! Bizi dünyada ve ahirette hicranda bırakma, hüsrana uğratma! Âmin.

Dipnotlar: 1- Câmiü’s-Sağîr, I, 38. 2- Cami’üs Sağir, 1:59. 3- Mektubat, s. 292. 4- Buhari, Ezan, 112, Daavat, 63; Müslim, Salat, 72 (410); Muvatta, Salat, 44 (1, 87); Ebu Davud, Salat, 167-168 (936); Tirmizi, Mevakitü’s-Salat, 116.