Demek her fesad-ı ümmet zamanında, inananların Rabbisinden bir imdat ve yardım beklemeleri hakkıdır ve inançlarının icabıdır. Bunda yadırganacak bir şey yoktur. Yeter ki hakka, hakikata ve naslara uygun olsun.
Malum bu durum, son peygamber Hz. Muhammed’e (asm) kadar peygamber beklentisi şeklinde idi ve aynen de oldu. Fahr-i cihan Efendimiz’in (asm) dünyaya teşriflerinden sonra peygamberlik sona erdiği için, yine onun beyanıyla “Şüphesiz Allah (cc) her yüz yılın başında bu ümmete dini işlerini yenileyecek bir müceddit gönderecektir.” (Ebu Davut, Melahim,1.)
Bu hadis-i şerif mucibince bize düşen mesele, son asırdaki zatı her halükarda bulup uymak şeklinde olacak ve o hale dönüşmüştür.
Demek, bunun için de, Mehdi ve Mesihin geliş alametlerini bilmek ve mahiyetlerini doğru anlamak gerekir.
Önce, gelişinin şart ve alametleri:
1. Bunun için de birinci şart; müceddidiyetin de sona erişidir ve onu da bizzat on ikinci asırdaki son müceddit Mevlana Halid, Hadaik’ul-Verdiye adlı kitabında ve talebesi İsmet Garibullah’ın “Risale-i Kudsiye” isimli eserinde şöyle ilan etmiştir:
“Son müceddit Mevlana Halid bundan gayrı müceddit yok Mehdi müceddit”, ve “Benden sonra Mehdi-i azim(yani Mehdi-i Azam, büyük Mehdi) gelecektir” (Risale-i Kudsiye s. 75) deyip, üstelik, sarığını cübbesini de, Bediüzzamana göndermiştir ve buna Üstadın saff-ı evvel bütün talebeleri şahittir. Bunun için de, Necmettin Şahiner’in Son Şahitler kitabına bakılması gerekir.
2. Şart: Mehdiden önce Deccal geleceği meselesini de, konumuz deccal olmadığından, Bediüzzaman’ın “Beşinci Şua, Kevser Risalesi veya İnna Atayna’nın sırrına” havale ederiz. Ancak bir de gelmiş olduğuna delil olarak, hilafetin Deccala kadar devam edeceğini belirten şu hadisle yetineceğiz. “Hilafet amcamın oğlu Abbas’ın çocuklarından, hatta Deccala kadar devam edecek, nihayet onu Deccal’a teslim edeceklerdir”. (Müsnedü’l- Firdevs, 3/447; Taberani,23/420; Kenzü’l Ummal, 14/271, H.no:33436)
Deccalsız Mehdi ve Mehdisiz de Mesih olmayacağına göre, akl-ı selim ve vicdanı kerim olana başka söze gerek yok. Çünkü bunlar birbirinden ayrılmaz, birbirini zaruri kılan bir bütünün parçaları gibidir.
3. Bediüzzaman’ın bizzat kendisi
“Ey muhataplarım! Ben çok bağırıyorum, zira asr-ı-salis-i aşrın (yani on üçüncü asrın) minaresinin başında durmuşum, sureten medeni ve dinde lakayt ve fikren mazinin en derin derelerinde olanları camie davet ediyorum ve bu davetimle Allah’ın (cc) huzuruna gitmek istiyorum” (Münazarat) deyişi de, on üçüncü asır ve günümüz gerçeğinin tasdiki, bizim için de o esrarın bir şifresi mahiyetindedir.
Ben de; “Anlarsa uzağım yakınımdır, anlamazsa yakınım uzağımdır” diyen İsmail Fakirullah gibi diyorum ve bu mesele benim çok yakınımdır. Vesselam.