Birinci Ko­so­va Za­fe­ri ile Sul­tan Birinci Mu­rad’ın zafer meydanında şe­hit oluşu, aynı günde vukû buldu: 9 Ağustos 1389.

Sultan I. Murad-ı Hüdavendigâr, Sırpların baş rol oynadığı Balkan İttifakına karşı kazandığı zaferden sonra, vezir ve kurmaylarıyla birlikte cenk meydanını dolaşıyordu. Tam o esnada, Miloş Kabiloviç isimli Sırp şövalyesi, Sultanın elini öpmek ve ona birşeyler söylemek istediğini bildirdi.

Ne var ki, niyeti başkaydı: Bir anlık dalgınlıktan istifade ile üzerinde sakladığı hançeri çıkarmasıyla Sultan Murad’ın göğsüne saplaması bir oldu.

Murad Han, yaralı halde götürüldüğü çadırda vefat ederken, kaçmak isteyen Miloş yakalanarak, hemen oracıkta öldürüldü.

9 Ağustos Pazartesi günü, Hicrî takvime göre 15 Şaban 791 tarihine rastlar. Yani, Peygamberimiz (asm) gibi 63 yaşında vefat eden Sultan’ın şehadetinin de Berat Kandiline denk geldiği kuvvetle muhtemeldir.

* * *

Kosova’da 60 yıl arayla (1389 ve 1448) iki büyük savaş yaşandı. Günün tarihi itibariyle burada Kosova’daki ilk karşılaşmanın seyrinden kısaca bahsedelim.

I. Kosova Savaşı, Osmanlı İslâm ordusu ile Balkan ittifakına dahil olan Slav Haçlı kuvvetleri arasında Ağustos 1389′da yaşandı.

Bu tarihten kısa bir süre önce Osmanlı ile harbe tutuşan Bulgar Krallığı ortadan kaldırılmış ve Mora Yarımadası’nın büyük kısmı fethedilmişti.

Buna rağmen, Balkan ittifakı kırılıp dağılmamış, aksine bu coğrafyadaki toplulukları (özellikle sınır komşusu Macarları) Osmanlıya karşı daha da tedirgin edip teyakkuza sevk etmişti.

Balkan İttifakının başını Sırplar çekiyordu. Sırplar, aynı Slav ırkından olan Bulgar, Boşnak, Arnavut, hatta bir kısım Leh, Ulah ve Macar askerlerini de yanlarına alarak savaş naraları atmaya başlamışlardı. Savaşa iştirak eden bu ittifakın asker sayısı yüz binlerle (âzamî 300 bin rakamı) ifade ediliyor. 

Osmanlı kuvvetlerinin ise, Karamanoğulları dışındaki Garbî Anadolu Beyliklerinin de yardımıyla ancak 40-50 bini bulduğu belirtiliyor. (Bkz: İ. H. Dânişmend; İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi–I/78)

İşte, 1389 yılı Ağustos’unda Balkan tarihinin belki de en çetin savaşı bu iki karma kuvvetler arasında yaşandı.

Neticede ise, Sırpların başını çektiği bu Balkan İttifakı kesin bir mağlûbiyete uğradı.

Bir tek aksaçlı yok

Zaferin kesinlik kazanılmasından sonra harp meydanını teftiş eden Sultan Murad-ı Hüdâvendigâr, ölen binlerce Slav askeri arasında bir tek “aksaçlı” kişiyi bulamadığını, tamamının bıyığı henüz yeni terlemiş gencecik askerler olduğunu, yanındakilere hayıflanarak söyler.

O esnada, vezirlerden biri Sultan’a dönerek şu izahatta bulunur: “Hünkârım, şayet aralarında aksaçlı adam bulunsaydı, başlarına bu felâket hiç gelir miydi?”

I. Kosova Zaferiyle birlikte, Balkan İttifakı dağılırken, Sırp Krallığı da tarihe karıştı. Bölge, bütünüyle Osmanlı hakimiyeti altına girmeye başladı.

* * *

Rivâyet odur ki, Sultan Murad-ı Hüdavendigâr, şehâdetinden kısa bir süre evvel, Kosova’da şöyle halis, makbul ve müessir bir duâda bulunur:

“Yâ İlâhî! Áb-ı rûy-i Habîb-i Ekrem için, Kerbelá'da reván olan kan için.... Bu mü’min askerleri küffâr elinde mağlûb edip helâk eyleme. Onlara öyle bir zafer lutfet ki, bütün Müslümanlar bayram eylesin. Dilersen, o bayram gününde şu Murâd kulunu bu uğurda kurbân eyle.

“Yâ İlâhî! Bunca Müslüman askerin helâkine beni sebep kılma. Bunlara yardım eyle ve zafer bahşeyle. Bunlar için ben cânımı kurbân ederim; yeter ki tek Sen beni şehîdler zümresine kabûl eyle. Asâkir-i İslâm için teslîm-i rûha râzıyım. Mü’minlerin uğruna benim rûhum fedâ olsun. Beni gâzî kıldın. Sonunda da lütfen ve keremle şehîd eyle! Âmîn.”

@salihoglulatif:

Bu vatan ve milleti hedef alan herbir saldırı—bilinsin-bilinmesin—aynı zamanda İslâmiyete ve Müslümanlara yönelmiş bir saldırı hükmüne geçer.