Ayrılma gerekçesi ve bahanesi olarak gösterilen sebepler çoğu zaman basit ve sıradan şeyler. Bir manşete, başlığa, habere, yazıya, karikatüre ya da şahsa kızıyor ve tepkisini gazeteyi bırakarak gösteriyor. Bir anlamda pire için yorgan yakıyor. Yorganın, çoğunlukla, olmayan bir pire için yakıldığı da ayrı bir vâkıa...

İtiraz ve tepkisinde haklı da olabilir. Ama bunu ifade edip gösterme yolunun hemen gazeteyi bırakmak olması garip değil mi? 

Üstadın her vesileyle hatırlattığı “Velâ teziru...” Kur’anî ölçüsünün burada da geçerli olduğu unutulmamalı. Bir hata yüzünden gazeteyi mahkûm etmek; saymakla bitmeyen hasenat ve hizmetlerini bir kalemde silip atmak bu prensibe uygun düşer mi?

Bunca senelik birlikteliğin hukuku, anlık ve fevrî tepkilere kurban edilmemeli.

Kaldı ki, hasbel-beşer olabilecek o kabil cüz’î hatalar için ikaz ve düzelttirme kanal ve mekanizmaları ardına kadar açık.

Gıybet ve dedikodulara meydan, tahkir ve tezyiflere de fırsat vermeden muhataplarına iletilen her konu, zemininde ele alınıp ciddiyet ve samimiyetle değerlendiriliyor, gereği de yerine getiriliyor.

Bundan hiç kimsenin şüphesi olmasın.

Şartları ve imkânları aşan şeyler ayrı.

Ama itirazlar Risale-i Nur ölçüleri çerçevesinde yapılan meşveretlerin belirlediği ana çizgi ve istikamete yönelik ise, temel yayın politikası hedefe konularak hücuma uğruyorsa işin rengi değişiyor.

İşte orada topyekûn bir müesseseyi, meşvereti ve şahs-ı manevîyi tahribe yönelen çok derin bir fitne devreye giriyor.

Çok kolaylıkla çözülebilecek basit, sıradan, şahsî ve hissî kızgınlık ve kırgınlıkların böyle etraflı ve kapsamlı fitnelere alet ettirilmemesine bilhassa dikkat edilmeli ve böyle birşeye asla fırsat verilmemeli.

Ve öyle haller büyütülmeyip en kısa zamanda izale edilerek tatlıya bağlanmalı.

Şahs-ı manevî ile birlikteliği koruyabilmek, diğer herşeyden çok daha önemli.

Dini dışlayan laiklik yorumu Müslümanların da, Hıristiyanların da ortak sorunu 

http://www.yeniasya.com.tr/video/laik-tartismalari-hala-sonuclanmadi_397384