Bu üniversitenin temel değerleri, orada tahsil görecek nesiller vasıtasıyla Türkiye’nin yanı sıra Irak’ı, Suriye’si, Ürdün’ü, Filistin’i, Suudî Arabistan’ı, Körfez ülkeleriyle Ortadoğu’ya; Kuzey Afrika’da Mısır, Libya, Tunus, Cezayir, Fas şeridine; İran, Pakistan ve Afganistan’a; Orta Asya ve Kafkas cumhuriyetlerine taşınmış olsaydı.

Bu geniş coğrafyada doğup büyüyen nesiller Medresetüzzehra modeliyle yetişip kaynaşabilselerdi ve bu tezgâhtan geçenlerin en azından bir kısmı ülkelerinin kaderinde söz sahibi olacak konumlara gelseydi, bugün Türkiye ve diğer ülkeler çok daha farklı bir durumda olmaz mıydı? 

Dinle bilimi kaynaştıran; demokrasiyi, hak ve hürriyetleri özümsemiş; sivil toplum bilincine sahip; en az bir ortak dille iletişim kurabilen İslâm toplumlarında diktatörlüklerden, terörden, yoksulluktan, yolsuzluktan, dağınıklıktan eser kalır mıydı?

Suriye, Irak, Afganistan, Pakistan, Kuzey Afrika ülkeleri bu halde olur muydu?

Aynı sıralarda okuyup mektep arkadaşlığı yapmış insanların ülkelerine dönüp devlet başkanı, bakan, diplomat, akademisyen, komutan, yüksek bürokrat, kanaat önderi... olarak önemli görevler üstlendikleri ve bu durumun peş peşe gelen yeni mezunlarla daha da pekiştirilerek devam ettirildiği bir tabloda, İslâm birliğinin her alandaki altyapısı çok fıtrî bir seyir içinde kurulmuş ve gelişmiş olmaz mıydı?

Kendi içinde barış, denge, ahenk, işbirliği ve dayanışmayı başarmış bir İslâm âlemi, dünya barışına ve insanlığın huzuruna da muazzam katkılarda bulunmaz mıydı?

Evet, neresinden bakılırsa bakılsın, barış, huzur ve esenliğin anahtarı bu proje.