Ne var ki, bu varlık âlemini ve dünyayı yaratıp insanı buraya gönderen Yaratıcının koyduğu kanun, istisnasız herkes için geçerli: 

“Her canlı ölümü tadacak.” 

Hiç kimse bu kanunun dışında değil.

Ama süresi herkese göre değişen fâni ömrü bâkileştirebiliriz. Bunun yolunu ise, “Ey insanlar! Fâni, kısa, faidesiz ömrünüzü bâki, uzun, faideli, meyvedar yapmak ister misiniz?” diye soran Bediüzzaman’ın cevaplarından takip edelim.

“Her insan gayet şiddetli bir surette uzun bir ömür ister, bekaya âşıktır. Bu fânî ömrü bâki ömre tebdil eden bir çare var ve manen çok uzun bir ömür hükmüne çevirmek mümkündür” diyor Said Nursî ve o çareyi şöyle ifade ediyor:

“Allah için işleyiniz, Allah için görüşünüz, Allah için çalışınız. Lillâh, livechillâh, lieclillâh rızası dairesinde hareket ediniz.”  

(Lem’alar, s. 38)

Bu manalar çerçevesinde sırf Allah rızası için yapılan ibadet ve dualarla idrak edilmiş Kadir Gecesi gibi bir tek gecenin, bin ay, yani seksen üç senelik bir manevî kazanç potansiyelini içinde saklaması, işte bu sırrın tecellilerinden biri.

Bu çerçevede, Üstadın şu ifadeleri de anlamlı:

“Şu mübarek şehr-i Ramazan (Ramazan ayı), Leyle-i Kadri (Kadir Gecesini) ihata ettiği için, kendisi de ömür içinde bir Leyle-i Kadir’dir ki, muvaffak olanın ömrüne bin ömür katar. Dakikası bir gündür; saati iki ay, günü birkaç sene hükmünde bir ömr-ü bâkidir.” (Barla Lâhikası, s. 451) 

Bu ifadeler üzerinde derin düşünmek lâzım.

Ramazan, dakikası bir güne, saati iki aya, günü birkaç seneye ve tamamı seksen üç senelik ömre denk ve bedel bir mübarek ay.

İnsanı Rabbine yaklaştırma vesilesi olan ibadetlerin, sair vakitlere kıyasla çok daha zengin bir çeşitlilikle hayatımızı renklendirmesi, bu aya mahsus orijinal özellik ve güzelliklerden biri.

(Yazının devamı yarına)

Türkiye’nin demokratikleşmesi, Avrupa-İslam dünyası ilişkilerinin sağlıklı bir zeminde gelişebilmesi açısından da çok hayatî bir öneme sahip.