Terörün tekrar tırmanışa geçtiği ve hız kesmeden devam ettiği geçen yazdan beri Diyarbakır başta olmak üzere bölgedeki okurlarımızla yaptığımız istişarelerde olgunlaştırdığımız çalışmayı çok şükür gerçekleştirdik.
Konuya dair evvelce farklı isimlerle çıkardığımız broşür ve kitapları değerlendirip tekrar formatladık ve “Çağın Afeti Teröre Said Nursî’den Çözümler” adıyla yeni bir kitap yayınladık. Ömer Ergün, problemin sebeplerini tahlil etti, biz de Bediüzzaman’ın çözüm tekliflerini işledik.
Ve bu kitabın tanıtımı için bir toplantı organize ederek, bölgedeki önde gelen STK temsilcileriyle medya mensuplarını çağırdık.
Geçen Cumartesi gerçekleşen buluşma yoğun ve seviyeli bir katılımla gerçekleşti. Ergün’le birlikte, kitabın muhtevası üzerinden Said Nursî’nin çözümlerini katılımcılara ilettik. Sunumlarımızın ardından epeyce davetli de söz alarak sual sordu, görüş bildirdi ve katkıda bulundu.
Ve herkes memnun ayrıldı.
Yakın zamana kadar şiddetli çatışmaların cereyan ettiği ve bazı yerleri hâlâ kapalı olan Sur’da, olayların ardından ilk kez böyle bir etkinliğin gerçekleşmesi başlı başına önemli bir mesaj içeriyordu.
Buna ilaveten, kalıcı çözümün temelini teşkil edecek hakikat ve prensiplerin dile getirilmiş olması son derece anlamlıydı.
Program öncesi ziyaret ettiğimiz il ve ilçe müftüleriyle görüşmelerimizde onlardan dinlediğimiz görüş ve tesbitlerin bizimkilerle tamamen örtüştüğünü görmemiz de memnuniyet vericiydi. Bu vesileyle, onların buralarda çok zor şartlarda fedakârca verdikleri hizmetlerin ne kadar değerli olduğunu da yakînen gördük.
Diyarbakır halkının barış ve huzurdan yana kararlı duruşu da takdire şayan. Örgüt ve HDP’ye konjonktürel tepki refleksiyle verilen kısmî halk desteği hızla inişte. Buna karşılık, Sur’un normale dönüş kararlılığını simgeleyen tipik olay, son çatışmalar sırasında, 6 asrı aşkın tarihinde ilk defa Cuma kılınamayan Ulu Cami’de bu tatilin ertesi hafta tekrarına cemaatin rıza göstermemesi.
Terörü bitirecek olan da bu duruştur.
Said Nursî reçetesinin rehberliğinde...
Dışarıda birileri “soykırım” deyince içeride hop oturup hop kalkmak neyi çözüyor? Yıllardır süren bu kısır döngü ne zaman, nasıl kırılacak?
Türkiye yıllardan beri süren soykırım iddialarına karşı kamuoyu oluştursunlar diye siyonist lobilere yığınla para akıtmaktan başka ne yaptı?
Türkiye-Almanya dostluğunun soykırım provokasyonu ve buna tepki adına siyonist ağzıyla seslendirilen söylemlerle tahribi kimin işine yarar?