“Alevilerle ilgili yapılanma örneğin 12 kişiden oluşabilir. Devletin katkısının devamlılığı açısından iki ya da dört üye devletin temsilcisi olacak. Alevi dedeleri ve federasyonların arasından seçilen temsilcilerden 8 ya da 10 isim belirlenecek. Kurulda dedeler ve federasyonlar dengeli bir şekilde temsil edilecek.”

Yazının “Sünnî tarikatlar ve İrfan Merkezleri için ne düşünülüyor?” sorusuyla girdiği son kısmında da şöyle demiş Selvi:

“Benzer bir kurul üzerinde duruluyor. Sünnî tarikat ve cemaatler bu tercihi yaptıkları takdirde bir yapılanmaya gidilecek. Böylece tarikat ve İrfan Merkezlerinin şeffaflaşması, hizmetlerinin ve mal varlıklarının kayıt altına alınması sağlanacak. Şeyh hazretleri veya ağabey vefat ettiğinde tarikat veya cemaatin mal varlığı çocuklarının veya şahısların üzerinde kalmayacak. Emval kavgası yaşanmayacak. Mal ve hizmetlerde süreklilik sağlanacak.” (Yeni Şafak, 18.1.16)

Bu konudaki ilk yorumumuzu “Risalelere devlet tekeli yargıdan dönünce, yeni hamle cemaatlerin devlet kontrolüne alınması mı?” tweet’iyle yaptık. Şimdi bunun daha geniş açılımlarını da yapmaya başlıyoruz.

Öncelikle şunu ifade edelim:

Böyle bir proje düşünülüyorsa, açıkça belli ki, hedef tarikat ve cemaatleri tamamen devlet kontrolüne alıp kamulaştırmak. Güya AiHM kararları dikkate alınarak bu yapılacakmış. Hangi demokratik ülkede inanç grupları devletleştiriliyor?

Güya bir heyet oluşturulacak ve orada devletin temsilcileri de olacak! Devletin orada ne işi var? Ve bu heyeti nasıl, kimlerle kuracaksınız? Temsil edilecek tarikat ve cemaatleri hangi kriterlere göre belirleyeceksiniz? İstihbarat raporlarındaki fişlemelere göre mi?!

Peki, tarikat ve cemaatlerin, toplam sayısı belki yüzleri bulan alt grupları da bu kurulda temsil edilecek mi?! Nasıl?!

Dahası bu kurul ne iş yapacak, ne işe yarayacak? Tarikat ve cemaatlerin iç işleyişlerine ne gibi müdahalelerde bulunacak?!

Devam edeceğiz inşaallah.

Biz başından beri “Çözüm süreci milletle birlikte yürürse başarılı olur” diyorduk. Devletlüler bu noktaya yeni geldi. Ba’de harabi’l-Basra.

“Said Nursî’yi samimiyetle referans almayan bir çözüm süreci de başarılı olamaz” dedik, yine haklı çıktık. Bari bundan sonra ona kulak verin.