Alkol ve uyuşturucu gibi fenalıklarla mücadele ediliyor. Ancak buna rağmen bu fenalıkların çocuklarımızı tehdit ettiği ve tehdidin de neredeyse ilkokul seviyelerine kadar indiği uzmanlarca ifade ediliyor.

Bu büyük musîbete karşı yapılması gereken bellidir: Ya göz kapatıp “Bize bir şey olmaz” denilecek ki böyle bir tavırdan Allah muhâfaza etsin. Ya da problemin kökten çözümü için çalışmalar yapılacak. Türkiye’nin yapması gereken bu büyük derdi görmek, inkâr etmemek ve uygun çareleri bulmak olmalı. İnkâr ederek, dertleri yok sayarak bir yere varamayız.

Şunu hep merak ederiz: Hemen her gün, her hafta ‘uyuşturucu tâcirleri’ ile mücadele edildiğine dair haberler okuruz. Şu kadar uyuşturucu, bu kadar ‘hap’ yakalandı denilir. Mutlaka doğrudur, ancak bunca mücadele ve suçluların yakalanmasına rağmen bu zehir tacirlerinin sonu niçin gelmez?

Son duyulan bir habere göre 81 ilde uyuşturucu tacirlerine baskın yapılmış ve aranan 645 şüpheli gözaltına alınmış. 645 şüpheli yakalandığına göre bu tâcirlerin belinin kırıldığı akla gelmez mi? Keşke öyle olsa, ama muhtemelen bir hafta ya da bir ay sonra benzer bir haber daha duyabiliriz. Peki bunca tâcir nasıl yetişiyor? Acaba kanunlarda bu mücadeleyi sekteye uğratan maddeler ya da uygulamalar mı var? Bu kadar geniş mücadeleye rağmen kırılamayan bir ‘bel’ varsa daha nasıl kırılacak?

Yine aynı habere göre Türkiye’den Avurpa’ya giden uyuşturucunun değerinin 40 milyor dolar olduğu tahmin ediliyormuş. Türkiye Uyuşturucu ve Uyuşturucu Bağımlılığını İzleme Merkezi’nin (TUBİM) 2014 yılı raporuna göre 325 kişi uyuşturucu kullanımı sebebiyle ölmüş. Bunların yüzde 8’i 15 ile 19 yaş arasında. (Habertürk g., 9 Mayıs 2017) Ayrıca ülkemizde 60 bin kişinin bu zehire bağımlı olduğu ifade ediliyor ki ürkütücü bir rakam olsa gerek. 5 bine yakın kişi de bu belâdan kurtulmak için tedavi görüyormuş. 23 bine yakın kişi de bu suçlar sebebiyle cezaevinde bulunuyor. 23 bin kişi demek, orta büyüklükte bir ilçe demek. Bu öldürücü, esir alıcı zehir alışkanlığı nasıl oldu da bu seviyelere geldi?

3 yılda 11 milyar liralık uyuşturucu yakalandığı da dikkate alınırsa mücadelenin zorluğu ortaya çıkar. Uluslar arası ifsâd şebekelerinin bu meseleyi işlettiği akla geliyor. Karşı karşıya olduğumuz tehlikenin büyüklüğünün farkına vararak çare bulmak mecburiyetindeyiz.

Acaba uyuşturucu tâcirlerini yetiştiren sistemi yani bataklıkları kurutmak yerine ‘sinek’lerle, sadece kullanıcılarla mı mücadele ediliyor? Uyuşturucu bataklığını kökten kurutabilmek için çocuklarımızı, gençlerimizi mânevî cihette donatacak çok iyi bir eğitim sistemi tesis etmek zorundayız. Çocuklarımızı, gençlerimizi ve ailelerimizi hem bilgilendirip hem de ikna etmek şart. Bu öldürücü alışkanlığa karşı mü’min olan her türlü yolu denemek ve gençlerimizi bu tuzaktan uzak tutmalıyız. Ve mutlaka bu zehir tâcirleri de hak ettiği en ağır cezayı almalı ki bu kötülüklerden vazgeçsinler. Yoksa sinek mesabesindeki kullanıcılarla mücadele edip ifsâd şebekeleri ile mücadele unutulursa gençlerin bu çirkin tuzağa düşmesi engellenemez.

Her türlü kötülüğe karşı en iyi mücadele ikna yoludur, unutmayalım.