Şehir efsanesi gibi bir isim. Aldığı maaşın büyük kısmını fakirlere dağıtan, çoğu kişinin beğenip binmeyeceği çok yaşlı, eski bir araya binen ve ‘gecekondu’ diyebileceğimiz bir evde yaşayan siyasetçi bu. Türkiye şartlarında ‘iktisat’lı yaşayan siyasetçi ve yönetici kalmadığı için bu haberler büyük ilgi görüyor ve merak ediliyor.

Uruguay eski Devlet Başkanı Mujica, 10 günlük bir ziyaret için Türkiye’ye geldi. Kitap imzaladı, çeşitli ziyaretlerde bulundu ve her gittiği yerde ilgi gördü. Ne yazık ki bu siyasetçiyi, bu yönüyle örnek göstermemizden rahatsızlık duyanlar bile oluyor. Neymiş, “Uruguay zaten küçük bir ülke. Ne olmuş eski arabaya biniyorsa? Türkiye büyük ülke. İdareciler onun gibi yaşayamaz” vs.

Doğru, 2002 sayımına göre Uruguay’ın 4 milyon nüfusu var. Güney Amerika anakarasının güneyinde bir ülke.

Ülkedeki insanların yarısı, iki büyük şehirde yaşıyor. Dolayısı ile az problemli bir ülke olarak görülebilir. Ancak Türkiye’nin büyük ülke olması, idarecilerini israf içinde yüzmesine bahane olamaz. Büyük idarecileri bir yana bırakalım, en küçük birimi yönetenler bile Mujica’yı örnek alabiliyor mu?

Mesele büyük ülke, küçük ülke meselesi değil, anlayış meselesidir. Dolayısı ile Uruguay eski Devlet Başkanı Mujica sadece idarecilerimize değil, hepimize bu yönüyle örnektir, örnek olmalıdır. 

Uruguay eski Devlet Başkanı Jose Mujica, İstanbul’da düzenlenen kitabının tanıtım toplantısında önemli mesajlar vermiş. “Parayı çok sevenlerin sanayi ve ticaretle ilgilenmesini ve bunun vergisini ödemeleri gerektiğini düşünüyorum. Siyaset para biriktirmek için değildir. Halka hizmet ederek kendini mutlu hissetmek içindir. Basit olmaktır ve halk gibi olmaktır, sıradan bir vatandaş gibi olmaktır” demiş.

Jose Mujica, başka şeyler de söylemiş:

“Halkın büyük çoğunluğu gibi yaşamaya çalışıyorum çünkü karar veren halktır. Çoğunluğun daha iyi yaşadığı gün belki biz de daha iyi yaşarız ve daha fazla harcarız. Hayatta en güzel şey özgürlüktür. Sevdiğimiz şeyleri yapabilmek için, özgür olmak daha fazla vakte sahip olmak demektir.” 

“(Partimizin) Bizi ortak bir disiplinle eşleştiren ortak bir programı var. Kendi aramızda da çok farklılıklarımız var. Ama bir karar aldığımızda, hayatına dikkat eden bir insan gibi birliğimize dikkat ediyoruz. Bizi birleştiren güçlü sektörlerden daha ziyade, bizi birleştiren güçlü birlikteliğimizdir.” 

“Yaşamak için az şeye ihtiyacımız var. Bildiğim kadarıyla para ve zenginlik diğer dünyaya götürülemiyor. Yaşama bayılıyorum, onu satın alamazsınız ve elinizden gidiyor.” (DHA bülteni, 30 Ekim 2015)

“Parayı sevmeyin. Siyaset para biriktirme yeri değil. (Siyasetçiler için) sıradan bir vatandaş gibi olun. Halkın büyük çoğunluğu gibi yaşayın. Hayatta en güzel şey özgürlüktür. Bizi birleştiren güçlü birlikteliğimizdir” gibi tesbit ve tavsiyeler, “fena ve fani bir adamın, güzel ve baki bir sözü” ölçüsüyle herkese örnek gösterilemez mi? Müslüman olmayanların da ‘Müslüman olan sıfatları, özellikleri’ olduğunu unutamayız. İktisatlı yaşamak da bunlardan biridir.

“Uruguay neresi, bize örnek olamaz” demeyelim ve hepimiz Mujica’nın güzel hasletlerini örnek alalım, vesselâm.