Ekseriyetin medya vasıtalarından şikâyetçi olması garip karşılanmamalı. Belki her meslekte öyledir, ama insafsız ve elinde imkânı olan gazeteciden korkmamak mümkün değil. Yalan yanlış haberlerle insanların umutlarının söndürülmesi, iftiraya uğratılması ya da haksızlıklarla boğuşmak mecburiyetinde kalması mümkündür.

Kastamonu’da düzenlenen bir panelde, medyada yayınlanan sağlık haberlerinden yola çıkılarak dikkat çekici değerlendirmeler yapılmış. Sağlık Muhabirleri Derneği Genel Başkanı Yusuf Ziya Erarslan, “Türkiye’de ‘2S’ sistemi üzerine kurulu bir medya sistemi var, ‘siyaset ve spor’, biraz da ekonomi. Sağlık, Türk basınının umurunda değil. Türk basını sağlık haberciliğine şaşı bakıyor” demiş. (AA, 26 Kasım 2015)

Sağlık haberlerinin yayınlanma şeklinin problemli olduğunu gazeteciler de kabul eder. Kısaca, “Su içti zayıfladı” anlamına gelecek, insanları yanıltan, ama merak uyandıran haberler tercih ediliyor. Ya da sağlık konusunda ‘moda’ olan haberlere yer veriliyor. “Şu otu ye, şunu iç; kanserden kurtul, şeker hastalığından kurtul” gibi haberler yapılarak masum insanların merakı tahrik ediliyor ve neticede insanlar bazen aklını, bazen de sağlığını kaybediliyor.

“Sağlık Haberciliği Paneli”nde dikkat çekilen asıl hastalık da önemlidir. Buna göre medya ‘siyaset ve spor’a hapsolmuş durumdadır ve bu tespit yok sayılamaz. Siyaset ve sporun birlikte zikredilmesi de ayrıca dikkat çekicidir. Çünkü ikisinde de ‘uyutan’ bir yön var. Kitlelerin siyaset ve sporla uyutulduğunu bilmeyen var mı?

Bu vesile ile gündeme gelmiş olan medyanın spora bakışı da ayrıca masaya yatırılması gereken bir konudur. Medyada yer alan spor haberleri ekseriyetle yangına körükle giden itfaiyeciyi hatırlatır. “Spor barıştır, kardeşliktir” denir; ama öte yandan da “Buraya ölmeye geldik” demekten vazgeçilmez. Gazete ve televizyonların, “2S” olarak ifade edilen spor ve siyasetle arasına uygun bir mesafe koyması icap eder.

Bu noktada, Türkiye’yi idare edenlere düşen görevler de vardır. Gençlerin ölçüsüz bir şekilde ‘spor izleyiciliği’ne teşvik edilmesi ne ölçüde isabetlidir? Sağlık için yapılan spor ayrı bir mesele. Sonu fanatik futbol taraftarlığına giden yolun teşvik edilmesini doğru bulmak mümkün mü?

Kitap okumayan bir ülke olduğumuz bahisle hayıflanırız, ama kitaba yatırım yapmak yerine on binlerce kişiyi ‘uyutma’ya yarayarak statlar yapmayı tercih ederiz. Böyle bir tercih Türkiye için lüks sayılmaz mı? Niçin binlerce kişinin okuyup istifade edebileceği kütüphanelerimiz yok ve onlarla övünemiyoruz? Eğitim sistemimiz, çocuklarımızı kitaba mı teşvik ediyor, yoksa ‘top’ peşinde koşmaya mı? 

Türkiye, çok geç kaldığı tercihi yapmak durumunda: Ya siyaset ve spor gibi işlerle gençlerimizi uyutmaya devam edeceğiz; ya da eğitime, okumaya ve kitaba yatırım yapıp kütüphaneleri teşvik edeceğiz. 

Bir reyim varsa, kitaba ve okumaya teşvikten yana kullanıyorum. Gençlerimizi bunca yıl ‘meşin yuvarlak’/top peşinde koşturduk, yürüttük. Bundan sonra hep birlikte ‘okuyalım arkadaşlar’...