Bu güzellikleri yetirince tanıyıp yerli ve yabancı ‘turist’lere yeterince tanıtabildiğimizi ise ne yazık ki söylemek kolay değil.

Türkiye’de yeşillik denildiğinde ilk olarak akla Karadeniz’in ve bilhassa Rize’nin geldiği her hâlde inkâr edilmez. Karadeniz’in ve Rize’nin birbirinden güzel çok sayıda vâdileri var ve bunların bir kısmı henüz meşhur olmamış. Rize’nin Çayeli ilçesindeki Senoz Vâdisi de bunlar arasında sayılabilir. Merkezden dağlara, yaylalara doğru ilerleyen Senoz Vadisi üzerinde 15’e yakın köy ve yüzlerce yayla var. Bu köyler ve yaylaların tamamı câzibe noktasında birbiriyle yarışabilir. Ancak Karadeniz’de yaşanan umumî problemlerden olan ‘turistlerin/misafirlerin konaklaması’ meselesi bu vadide de dert olarak karışımıza çıkıyor. Yeni bazı yatırımlar yapılsa da henüz arzu edilen noktada değiliz. 

Geçen hafta (24-27 Nisan 2017) bir vesile ile köyümüzün de bulunduğu Senoz Vadisi’ne gitme imkânımız oldu. Dağların karla kaplı olduğu köylerde ağaçlar, ‘bayramlık’ kıyafetlerini giymişcesine dallarını yeşil yaprak ve rengârenk çiçeklerle doldurmuş. Bir taraf ormanlarla kaplı, diğer taraf çay tarlalarıyla süslü. Hemen yanında da eskiden mısır ekilen, ama artık boş bırakılan ‘çayır’lar yem yeşil halleriyle düşünenlere tefekkür dâvetiyesi çıkarıyor.

Başka vâdilerdeki durum nedir bilemiyoruz, ama Senoz Vâdisi üzerindeki yeni yol çalışmaları bilhassa dikkat çekiyor. İfade edildiğine göre geçmiş yıllarda ‘nahiye’ olan Kaptanpaşa Köyü’ne kadar dere ıslah ve yol genişletme çalışmaları yapılacak. Şu anda hummalı bir çalışma var. Bu vesile ile emeği geçenleri tebrik ederken, çalışmaların vâdinin merkeze uzak olan diğer köylerine kadar devam etmesi gerektiğini de hatırlatmak isteriz.

Ülke olarak sıkıntıda ve rahatta bir ve beraber olmak durumundayız. Bir şehrin, bir vâdinin, bir köyün ihtiyaçlarının karşılanması ve diğerlerinin ihmâl edilmesi kabul görmez. Meselâ, İstanbul’un ana arterlerindeki yol kenarı duvarlara ‘çiçek’ ekip de, Senoz Vadisi’nin ya da Van’daki bir vâdide bulunan köy yollarının delik deşik olması ‘tasada ve kıvançta bir olmak’ prensibine uymaz. Milletin imkânlarının yine millete dengeli şekilde dağıtılması gerekir. Önce yol olmayan köye yol, sonra yolu olanların beton ya da asfaltlanması ve imkân kalırsa büyük şehirlerin duvarlarına çiçek ekilmesi gerekir. Bunun yerine tersini yapıp, yolu olmayan köy ya da varsa bile çukurlarla dolu köy yolları varken şehirlerdeki duvarlara çiçek ekmek millet imkânlarını israf anlamına gelir.

Kış aylarında büyük şehirlere göç edenler de yavaş yavaş köyleri şenlendirmeye başlamış. “Bismillâh” deyip vurulan kazmalar, toprağa ekilen tohumlar inşâallah önümüzdeki aylarda meyvelerini verecek ve köyler tam mânâsıyla ‘köy’ olacak.

İnternet imkânlarının artması bir yönüyle köylerde ve vâdilerdeki güzelliklerin daha geniş kitlelere ulaşmasına vesile oldu. Köyümüzün bu vâdide olması sebebiyle biz de imkân ölçüsünde bu vâdideki güzellikleri okuyucularımızla paylaşmak istiyoruz ve tatillerde buralara ‘yol’larını düşürmelerini arzu ediyoruz.