Türkiye’yi idare edenlerin televizyonlardaki propagandalarını dinleyen, okula giden çocuğu olmayanlar çizilen pembe tabloyu gerçek zannedebilir. Öğrenci velisi olanlar ise, konuşulanlarla uygulananların arasındaki farkı görebilir.

Her imkân ve fırsatta ifade etmeye çalıştığımız üzere, eğitimde en önemli mesele kitapların muhtevası ve öğretmenlerin meslekî bilgilerinin iyi olmasıdır. Kitaplardaki bilgiler doğru değilse, muallimler de işini severek ve gereği gibi yapmıyorsa, okul binaları sağlam olsa, öğrencilerin elinde bilgisayar olsa bir fayda verir mi?

Gerek kitapların muhtevası, gerekse muallimlerin ‘hizmet içi eğitimleri’nin günün şartlarına uygun olduğunu söylemek kolay değildir. Maksadımız genelleme yapıp, işini en iyi şekilde yapan muallimleri üzmek de değildir. En zor şartlara rağmen gerçekten fedakârlık yapan, bir harf öğretmek için bin bir zahmete katlanan eğitimcilerimiz vardır ve onlara teşekkür ediyoruz. Mesele bir kişinin, bin kişinin işini iyi yapması değildir. Arzumuz ve temennimiz, sistemin iyi olması, arzu edilen neticeyi vermesidir.

Eğitimin içinde bulunduğu ve paraya dayanan eksiklikleri bir kenara bırakalım. Ders kitaplarında anlatılanlar Türkiye ve dünya gerçekleriyle uyumlu mu? Eskiden beri sloganlaştığı şekliyle, öğrencilere “Uyu, uyu, yat uyu!” anlamına gelecek mesajlar veriliyor.

En çok itirazı hak eden nokta da, kitaplardaki Kemalizm vurgusudur. Genel Yayın Müdürümüz Kâzım Güleçyüz’ün; 8. sınıf ders kitaplarından yaptığı tesbitler dikkat çekicidir. Hangi insaf ehli kitaplardaki bu yanlışları sahiplenebilir? Matematik dersinde bile yapılan Kemalizm vurgusu, itirazı hak etmez mi? Çocuklarımızın ne okuduğu ya da okuyacağı hakkında velileri olarak bizim de söz hakkımız olması gerekmez mi?

Böyle bir hakkımız olduğunu düşünerek ve bu sebeple; bir veli olarak çocuklarımıza okutulan bu bilgilere ‘itirazım var’ diye ilân ediyorum. Muhtemelen birileri, “Eskiden de bu ve buna benzer bilgiler vardı. O zaman itiraz etmiş miydiniz?” diyebilir. Bu soruya gönül rahatlığıyla, “Evet, itiraz ettim” diyebilirim. Öğrencilik yıllarımızda da, öğrenci velisi olduğumuz yıllarda da her imkân ve fırsatta bu yanlışlara itiraz ettik ve etmeye devam edeceğiz. Ta ki yanlışlar düzeltilinceye kadar.

Lise yıllarımızda, tarih dersinde ve bilhassa ‘31 Mart hadisesi’nin anlatıldığı derste mutlaka tartışma çıkardı. Çünkü o günkü ders kitaplarında 31 Mart hadisesi çok farklı anlatılır, ‘irtica, mürteci’ denilmek suretiyle mütedeyyin insanlar karalanmaya çalışılırdı. O günkü okul/sınıf arkadaşlarımız şahittir ki uygun şekilde itiraz eder ve belgeleri ortaya koyardık. Hem, “Eskiden de yanlış yapılıyordu” diye yanlışın devam etmesine itiraz etmeyelim mi?

Çocuklarımıza okutulan ders kitaplarının çok iyi ve günün şartlarına uygun olarak hazırlanmasında büyük fayda vardır. Okulda öğretilenlerle evde öğrenilenlerin farklı olması gençleri bunalıma sürüklediği gibi, sisteme güveni de kökten sarsıyor.

Eğitimde paraya ihtiyaç duyulmadan yapılacak çok iş var. Önce bunları yapalım, sonra para ile yapılacak işlere sıra gelsin. Nasıl ki, ‘ekmek’ten önce ‘hürriyet’ demek lâzım, eğitimde de ‘bina’dan önce ‘doğru bilgi’ talep etmek demek durumundayız.

Türkiye’yi idare edenler; lütfen, öğrenci velilerini de dinleyin!