Libya’dan yola çıkan ve İtalya’ya ulaşmak isteyen “700 kaçak göçmen” taşıyan teknenin Akdeniz’de batması, aslında insanlığın ve adaletin derin deniz sularına gömülmesi değil midir?
Facia o kadar büyük ki, daha batan teknede tam olarak kaç kişinin olduğu bile bilinmiyor. Bazı tahminlere göre teknede 900 kişi de olabilirmiş...
19 Nisan günü batan teknede bulunanların 200’ünün kadın, 40-50 kadarının da çocuk olduğu söyleniyor. Bu insanlar nasıl bir hayat yaşıyorlar ki, ölüm ihtimali çok yüksek olan bir yolculuğa gönüllü olarak ve belki de üstüne para vererek çıkıyorlar? Dünya bu meseleyi enine boyuna düşünüp bir hal çaresini bulmak zorunda değil mi?
Meydana gelen kaza, Akdeniz tarihinin belki en büyük tekne faciasıdır. Burada sadece Libya’yı ya da tehlikeyi göze alarak yola çıkanları suçlamak çare midir? Bu faciaların asıl sorumlusu, dünyayı ikiye bölenlerdir. Bir yanda çok kazananlar, öte yandan hayatını devam ettirebilecek seviyede maddî imkâna sahip olmayanlar. Tam bir “Biri yer biri bakar, kıyamet ondan kopar” hali yaşıyoruz.
Yaşanan büyük facia, başta Avrupa Birliği olmak üzere Birleşmiş Milletler’i ve belki de dünyayı uyandıracak tesirler meydana getirmiş. Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiseri Antonio Guterres, yaptığı açıklamada “Yaşanan bu kaza, Avrupa’nın insanları böylesi trajik bir sona iten nedenleri kapsamlı bir şekilde ele alması gerektiğine işaret ediyor” ifadesini kullanmış ve acilen harekete geçilmesi çağrısı yapmış.
AB Komisyonu’ndan yapılan açıklamada da, “Akdeniz’deki son günlerdeki trajik gelişmelerden derin keder duyuyoruz. Gerçekler çok katı ve bu nedenle eylemlerimiz de cesur olmalı. İnsan hayatı söz konusu ve AB bir bütün olarak eyleme geçmek için ahlaki ve insani sorumluluk altında” ifadesi kullanılmış.
AB Dışişleri Yüksek Temsilcisi Federica Mogherini de yaptığı açıklamada, “Çok kez ‘bir daha asla’ dedik. Şimdi AB’nin bu trajedilere çözüm bulmasının zamanı geldi ve geçiyor. Hep birlikte sınırlarımızı korumamız ve insan kaçakçılığıyla mücadele etmemiz gerektiği gibi insan hayatını da hep birlikte korumalıyız” demiş. (AA, 20 Nisan 2015)
Her zaman olduğu gibi tesbitler ve temenniler çok güzel. Ancak bu mesele, güzel sözlerin sarf edilmesiyle unutulmamalı. Başta BM ve AB olmak üzere, dünyada yaşanan hadiselerle ilgili akıl yürüten herkes harekete geçmeli. En başta da göç veren ülklerin bu hale nasıl düştüğü araştırılmalı. Daha doğrusu, bu meselenin araştırılmaya dahi ihtiyacı yoktur. Asya münafıkları ile Avrupa’nın dessas zalimleri bu ülkelerde var olan zenginlikleri ya çalıp ya da gasbettiği için, o insanlar başka ülkelere göç etmek ihtiyacı hissediyor. Hem öyle bir ihtiyaç hissediyor ki, ölümü göze alıyor ve yola çıkıyor. Son hadisede yola çıkan insanlar Libya’dan... Libya, bu hale getirilmemiş olsa orada yaşayan insanlar göç etmeye niyetlenir miydi?
ABD ve AB ve tabii ki hür dünya ülkeleri rahat etmek istiyorsa; dünyadaki komşularını rahat bırakmalı. Afrika’yı sömürüp Amerika’da keyif sürmek adalete sığar mı? Sığmıyor ve sığmaz...
Daha büyük felâketler yaşanmadan bu yanlışlar sona ermeli ve zenginlik, refah, hukuk ve adalet bütün dünya insalarının ‘temel hakkı’ olduğu kabul edilmeli. Bu felâket, dünyadaki insaniyet cephesinin uyanmasına ve harekete geçmesine vesile olmalı. Benzer bir felâket Avrupa’da meydana gelse nelerin olabileceğini bir düşünelim. Fakir insanların canının da can olduğu unutulmasın...