Son sözü en başta söyleyebiriz: Kim ki taş üstüne taş koymuş, millet menfaatine bir adım atmış, onları tebrik ediyor ve ederiz. Bununla birlikte, gerçeklerin gizlenmemesini, hakikatlerin millet nezdinde bilinmesini de isteriz.
Günümüz ve çağımız ‘imaj devri’ olduğu için, maalesef piyasada çok ‘silik, gerçek olmayan söz’ dolaşabiliyor. Övünmeyi, çalışmaya tercih ettiğimiz de ayrı bir gerçek. Övündüğümüzün yarısı kadar çalışsak, aşamayacağız engel kalmaz. Buna rağmen abartmayı ve boş övünmeyi tercih ediyoruz.
Meselâ, üretim ve ihracat noktasında başarılı olduğumuz sektörlerden birinin otomotiv olduğu hep söylenir. Hatta, ülkemizdeki fabrikalarda üretilen otomobillerin Avrupa ve Amerika’ya ihraç edildiğini görürüz. Meselâ, mevcut bilgiler dahilinde sokaktaki vatandaşa “Türkiye’de üretilen otomobillerin yerlilik oranının kaç olduğu” sorulsa nasıl bir cevap alınır? “Tamamen yerli otomobil yapmak üzereriz. Bir babayiğit çıksın ve bunu yapsın” gibi telkinler sonunda, muhtemelen ‘yerlilik oranı’nın yüzde 90’lara yaklaştığı akla gelebilir. Hatta, “Sadece bazı önemli parçaları yapamıyoruz. Büyük çoğunluk yerlidir” şeklinde cevap verileceğini tahmin edebiliriz. Keşke böyle olsa, ama maalesef durum farklı.
Peki, bu husustaki ‘gerçek’ ne?
Gerçek durumu Türkiye Genç İşadamları Derneği (TÜGİAD) Yönetim Kurulu Başkanı Rahmi Çuhacı açıklamış. 2012 yılında Türkiye’de üretilen bir otomobilin üretiminde kullanılan bütün ithal ara ve yatırım malları da dikkate alınarak yapılan araştırmada yerlilik oranının yüzde 44 olduğunu belirten Çuhacı, Bilim Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı verilerine göre 2016 yılında bu oranın yüzde 50’nin üzerine çıktığını belirterek şunları kaydetmiş: “Bugün küresel ekonomide herhangi bir Japon ya da Amerikan otomobilinde ya da cep telefonunda yüzde 100 yerli üretimden söz etmemiz olanaksız. Küreselleşme, üretimdeki girdilerin hangi ülkeden geldiğini dikkate alır, ancak asıl olan marka değerinden kaynaklanan katma değerin hangi ülkeye gittiğidir. Bugün bir Alman otomobilinin üretiminde kullanılan yan sanayi ürünlerinin bir kısmı ülkemizden gitmektedir. Ancak o otomobil neticede Alman otomobilidir. Türkiye de bu anlamda geleceğe dönük bir yol haritası çıkartmalıdır.” (AA, 13 Mayıs 2016)
“Otomobil üretiminde yerli payı iyi ki yüzde 30 değil de yüzde 50’dir” diyerek sevinmek de mümkün. Hatta, “Bugün yüzde 50 olan pay, yakın zamanda yüzde 90’a, belki de yüzde 100’e çıkar” demek de mümkün. Olması gereken de budur. Fakat bu neticeye mevcut ‘gidiş’le ulaşılması pek mümkün görünmüyor. Yine ifade edildiği üzere, gerektiği kadar Ar-Ge (araştırma-geliştirme) yatırımları yapılmıyor. Sebeplere müracaat etmeden netice almak mümkün mü?
Dikkat çekici bir bilgi de otomotiv sektöründeki ithalat ve ihracat rakamlarında var. Otomotiv ürünleri ihraç etmekle haklı olarak övünüyoruz, ama öte yandan ihraç ettiğimizden daha fazla ithalat yaptığımız da sarsıcı bir gerçek. Meselâ, bu sektörde 2015 yılının Ocak-Kasım döneminde 17,46 milyar dolarlık bir ihracata karşılık 17,54 milyar dolar ithalat yapılmış. Yani, az farkla da olsa ithalatımız fazla. TÜGİAD Yönetim Kurulu Başkanı Rahmi Çuhacı, bu tablonun, sektörün yeterince yerlileştirilemediğini gösterdiğini söylüyor.
Ne kendimizi, ne de başlararını yanıltmayalım. Gerçeklerle yüzleşelim ve daha iyisini yapmak için çok daha fazla çalışalım...