Ne yazık ki büyüklerin sebep olduğu keyfî savaşların en büyük faturasını da çocuklar ödüyor. Suriye başta olmak üzere savaşların yaşandığı ülkeler buna en büyük şahit değil mi?

Geçen yıl (Eylül 2015) Muğla’nın Bodrum ilçesi sahillerinde ‘mülteci teknesi’nin batması neticesi boğulan ve cesedi karaya vuran ‘Aylan Kurdi bebek’ dünya idarecileri kısmen uyandırmış ve savaşın çirkinliğini herkese göstermişti. 

Savaşın yaşandığı ülke ve şehirlerde her zaman “Aylan bebek” benzeri hadiselerle karşılaşılıyor. “Aylan bebek”ten sonra yakınlarda “Ümran bebek” hadisesi yaşandı. Halep’te hava saldırısında evi bombalanan (17 Ağustos 2016) 5 yaşındaki Ümran Dakneş, enkaz altından kurtarılmış ve kanlı yüzüyle ambulansta çekilen fotoğraflar insanlığın bir defa daha uyanmasına vesile olmuştu.

Ümran’ın fotoğrafı okyanus ötesindeki bir çocuğu da çok etkilemiş olacak ki New York’ta yaşayan Alex, ABD Başkanı Barack Obama’ya bir mektup yazarak yardım talep etmiş. 6 yaşındaki Alex, başkan Obama’dan Halep’te ambulanstaki yaralı görüntüsüyle dünyanın dikkatini çeken Ümran’ı evlerine getirmelerini istemiş. (22 Eylül 2016)

Beyaz Saray’ın web sitesinden de yayınlanan mektupta 6 yaşındaki New York’lu Alex şöyle demiş: “Sevgili Başkan Obama, Suriye’de ambulansa alınan çocuğu hatırladınız mı? Lütfen onu alıp bizim eve getirebilir misiniz? Ona aile oluruz. O da bizim kardeşimiz olur.” 

Okulda Suriyeli bir arkadaşı olduğunu da yazan New York’lu Alex, “Onu Ömer’le tanıştırırım. Birlikte oyun oynarız. Onu doğum günü partilerine dâvet ederiz. (Ümran) Oyuncaklarını buraya getiremeyeceği için küçük kardeşim Catherine büyük beyaz çizgili tavşanını onunla paylaşır” demiş.

Keşke ‘büyük idareciler’ de bu anlayışta olsa. Bazı ülkelerin idarecileri savaştan kaçan mültecilerin kendi ülkelerine girmemesi için sınırlara tel örgü örme yarışına girmişken, ‘küçük çocuk’ ne diyor: “Lütfen onu alıp bizim eve getirebilir misiniz? Ona aile oluruz. O da bizim kardeşimiz olur.”

Dünyanın ‘büyük idareci’leri de bu çocuk gibi düşünse, savaştan kaçan insanlara kapılarını açsa ya da en başta savaşların olmaması için gayret sarf etse bin kat daha iyi olmaz mı? Böyle bir dünyada Ümran bebek ya da Aylan bebek hadiseleri yaşanır mıydı?

İnsanlar büyüdükçe ‘çocuk’luktan çıkıp daha aklı başında olmaları gerekirken demek ki istidatları bozuluyor. Bu şartlarda dünyayı çocuklar yönetsin demek yanlış mı?