Güçlü olanın zayıf olanı ezmesi, neticede; “Ne doğrarsan tabağına, o gelir kaşığına” atasözlerinin tahakkukunu netice veriyor.

Dünyanın bir bölümü fazla gıda tüketmek/yemek sebebiyle hasta olurken, Afrika kıtasındaki ülkeler başta olmak üzere bazı bölgelerde ekmek ve su yokluğu ölüm sebebi oluyor. Ekseriyetin bildiği ve zaman zaman da dile getirdiği bir gerçeği, Senegal’de bir uzman özetlemiş: “Avrupa, Afrika’ya borçludur.”

Senegal’deki Anta Diop Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Osman Beye, kaçak yollarla Avrupa’ya geçişin önüne geçilmesinin ancak Afrika’nın ekonomik durumunun düzeltilmesiyle mümkün olacağını söyleyip şöyle konuşmuş: “Kaçak göç ve Akdeniz’de yaşanan faciaların önüne geçilmesi ancak Afrika ülkelerinde gerçekleştirilecek somut ekonomik programlar, temel altyapı hizmetlerinin sağlanması, tarım alanında kendi kendine yeter hale gelinmesi ve doğal kaynakların değerlendirilmesiyle mümkün.” 

Batılıları, Afrika’nın zenginliklerini yağmalamakla itham eden Prof. Dr. Beye, göç için Avrupa’nın seçilmesinin tesadüf olmadığına da dikkati çekmiş: “Avrupa, Afrika’nın zenginliklerini sömürdü. İki kıta arasındaki ilişki yöneten ve yönetilenden ibaret. Avrupalılar önceden beri kibir sahibiydiler hala da öyleler. Bu yüzden Avrupa, Afrika’ya borçludur. Bazı Afrika liderlerinin sömürgecilerle örtülü anlaşmaları var. Bu ikili anlaşmalar Afrika’daki birçok ülkenin zengiliklerinin yağmalanmasına neden oldu.” (AA, 2 Mayıs 2015)

Afrika büyük bir kıt’a ve Asya münafıkları ile Avrupa’nın dessas zalimleri oradaki imkânları sömürmese, Afrikalılara tuzak kurmuş olmasa belki ikinci bir Afrika’yı dahi besleyebilir. Mesela, Sudan’ı bereketlendiren Nil Nehri, büyük bir imkân. Ancak orada da sanki ‘Su akar, istifade edilmez’ kuralı var. Ayrıca, Afrika’daki geniş ve verimli topraklar dünyanın zengin ülkeleri tarafından 50 ya da 100 yıllığına kiralanıyor. Büyük maddi imkânlara sahip Çin’in, Afrika’da her konuda önde ve belirleyici olduğu uzmanlarca ifade ediliyor. Çin ya da başka ülkeler, Afrika’nın menfaati için mi oradalar?

Elbette Afrika ülkelerinin tek problemi maddi imkânsızlık değildir. Kıt’ada, yaygın bir cehalet de söz konusu. Öyle olmasa terörle hatırlanan bazı kuruluşlar bu kadar yaygın olabilir miydi?

Senegal’deki Anta Diop Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Osman Beye, “Avrupa, Afrika’ya borçludur” demekle meseleyi gündeme taşımış oldu. Bu tesbiti biraz daha geliştirip, “Dünya ülkeleri Afrika’ya borçludur” diyebiliriz. Maalesef bu borç, her geçen gün daha da artmakta ve birikmekte. Başta Avrupa olmak üzere BM ve dünya ülkeleri şimdiye kadar biriken borçlarını ödeme yoluna gitmiyor. Dünyanın Afrika’ya olan maddi ve manevi borcu ödenmek zorunda. Aksi halde ne Afrika ne de dünya rahata kavuşamaz.

Elbette İslam ülkelerinin de bu konuda yapacağı özel çalışmalar olmalıdır. Afrika’daki Müslümanlar da fakirlik ve cehalet kıskacına alınmış durumda. “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” ikâzı gereği Afrika’ya kalıcı yardımlar için seferber olmak durumundayız. En büyük yardım, gönüllere ve kalplere ulaşabilen yardımlardır. Bir yılı değil yüz yıl sonrasını düşünüp ona göre adım atalım. Dünya ödemek istemese bile biz, komşumuz olan Afrika’ya borcumuzu ödeyelim. Dünya ve Avrupa ülkelerinin birikmiş borçlarını ödemesi için konuyu gündemde tutmaya devam edelim...