20 Ocak 2010 tarihinde Taraf gazetesinde yayınlanan haber üzerine başlatılan soruşturma sonrası dâvâ açılmış ve nihayetinde 2012 Eylül ayında dâvâ neticeye bağlanmış, bazı sanıklar müebbete mahkûm olmuş, çeşitli indirimlere gidilmiş ve nihayetinde 20 yıl hapis cezası alanlar olmuş. Dâvâ Yargıtay’a gitmiş, karar orada da (bazı değişikliklerle) tasdik edilmiş. Sonrasında Anayasa Mahkemesi “hak ihlâli” kararı vermiş ve tutuklu olanlar serbest bırakılmakla beraber dâvâ halen devam etmektedir. 

Konunun yeniden gündeme gelmesi, dâvâya temel teşkil eden “belge”leri kamuoyuna duyuran gazetecinin tutuklanması sebebiyle oldu. Umumî kanaat, gazeteci Mehmet Baransu’nun bu sebeple ve bunca yıl sonra tutuklanmasının yanlış olduğu yönünde. Öyle ki, hukukî olarak Baransu ile ‘kavgalı’ olanlar bile tutuklanma kararına itiraz ediyor. 

Unutulan ve unutturulan bilgileri yeniden hatırlamakta fayda var: Bu belgeler kamuoyu ile paylaşıldığında ciddî bir tartışma yaşanmıştı. Bazıları belgelere inanmak istememiş, ama ilerleyen günlerde belgelerin gerçek olduğu kabul edilmişti. Türkiye’yi idare edenler ise bu belgelerden yola çıkarak ‘askerî vesayet’i geriletmeye çalışmış, belgeleri paylaşanlara da tam destek vermişti.

Aradan yıllar geçti ve dün bu belgelere sahip çıkanlar, şimdi bu belgeleri ortaya çıkaran, çıkarılmasına vesile olan gazetecinin tutuklanmasına sessiz kalıyor. Bu durum derin bir çelişki değil mi? 

Her zaman ifade etmeye çalıştığımız üzere, hukuk ve adalet hassas tartmak zorundadır. O günlerde de yaş ile kurunun beraber yanmaması gerektiği ifade edilmişti. Ama bu, suç işleyenlerin işledikleri suçlar ve kabahatler yanlarında kâr kalsın demek değildir. Bir kısım gazeteci ve siyasetçi de, “Türkiye’ye şu kadar yıl hizmet etmiş kişiler, komutanlar böyle iş yapmaz” deyip yanlış yapanlara sahip çıkıyordu. Oysa Türkiye tarihi “büyük komutan”ların da darbe yaptıklarına şahittir. Hatta, “darbe”yi ancak ve ancak “büyük komutan”lar yapabilir. Nitekim, 12 Eylül 1980 darbesini kim yaptı? Benzer şekilde 28 Şubat 1997 sürecini kim ya da kimler başlattı? Demek ki “büyükler darbe yapmaz” kanaati doğru değildir.

Her dâvâda, her kararda yanlışların olması, bazı ‘yaş’ların ‘kuru’larla beraber yanması ihtimal dahilindedir. Bununla birlikte, bu ihtimal var diye ‘kuru’lar da beklesin diyemeyiz. Darbe yapan, yapmaya teşebbüs eden hukuk önünde hesabını vermek durumundadır. “Balyoz”un bir darbe planı olduğu söyleniyor, mesele mahkemeye intikal etmiş, yargılanmış, kararlar verilmiş. Bu süre zarfında hatalar yapılmışsa, bunların düzeltilme yolu da yine hukuk zeminleridir. Bunu yapmayıp, “belge hazırlayanlar”ı değil de bu belgeleri “ele geçirenleri” tutuklamak hukukun adil işlemediğini gösterir.

Ortalama her 10 yılda bir darbe ya da darbe teşebbüsüne şahit olan bir ülkede, darbe belgelerini ortaya çıkaranlar değil, darbe belgesi hazırlayan ve darbeye teşebbüs edenler tutuklanmalı. “Artık darbe ihtimali kalmadı” sözlerine inanmak isteriz, ama ihtiyatlı ve tedbirli olmakta fayda var.

Hukuk günün şartlarına göre değil, şahıslardan bağımsız “temel kurallar”a göre tecelli etmeli. Hiç kimse işlemediği suçtan dolayı mahkûm ve mağdur olmasın. Hakikî adalete çok muhtaç olunan bir dönemdeyiz...