Yeteri kadar petrol yataklarına sahip değiliz, bu sebeple petrolü ithal ediyoruz. Peki şartlara uygun olarak gerekli çalışmaları yapabilsek Türkiye’nin et ihtiyacımızı kendi çiftliklerimizden karşılayamaz mıyız?

Şunu da hatırda tutalım ki ülkemizde sadece ‘benzin en pahalı’ değil. Bunun yanında dünyanın en pahalı ‘odun’u da güzelim ülkemizde, Türkiye’de! Bu bilgiye itiraz etmek isteyenler bize değil, bunu söyleyen Kastamonu Entegre CEO’su Haluk Yıldız Beye itiraz edebilir. Haluk Yıldız’ın tesbitini kısaca hatırlatalım: “Odun fiyatlarımız Avrupa’daki fiyatların iki misli, Rusya-Ukrayna-Amerika gibi ülkelerden 3 misli daha pahalıdır. (...) İç pazarda dünyanın en pahalı ağacını kullanıyoruz. Türkiye’de ağaç fiyatları ton başına 90-100 dolar civarında. (...) Öte yandan benzer ağaçlar ABD’de 25 dolar, Rusya’da 25-30 dolar, Avrupa’da ise 50-70 dolar dolayında.“ (Konuşan: Ece Ceyhun, Dünya g., 29 Mart 2016)

Türkiye Ziraatçılar Derneği Genel Başkanı Hüseyin Demirtaş da, düzenlediği basın toplantısında 2017 yılında tarım sektöründe yaşanan gelişmeleri değerlendirip, 2018 yılına ilişkin tekliflerini paylaşmış. Bu tesbitlere bakınca tarım sektörünün de “Bir dokun, bin ah işit” misali dertlerle iç içe olduğu söylenebilir.

Tarım sektörünün kronikleşen dertlerinin bu yıl da çözülemediğini hatırlatan Demirtaş, gelecek yıllarda bu dertlerin giderilmediği takdirde çok daha büyük problemlerin ortaya çıkacağını da belirtmiş.      

Demirtaş, Millî Tarım Projesi çerçevesinde tarımsal üreticilerin kullandığı mazotun yarısının devlet tarafından karşılanacağının açıklandığına dikkati çekerek, “Özellikle dolardaki artışlardan sonra mazota yapılan zamlar da göz önüne alındığında, 2018 yılı bütçesinde bu vaadin karşılanması büyük önem kazanmış bulunmaktadır. Beklentimiz bu vaadin yerine getirilmesi ve bu fon için kullanılacak kaynağın zaten yetersiz olan destekleme bütçesinden kesilerek değil yeni kaynak ayrılarak gerçekleştirilmesidir” demiş.

Hemen ifade edelim ki çiftçiye böyle bir söz verildiğine göre bunu icra safhasına koymak için ne bekleniyor? Ya söz verilmemeli ya da verilen sözler tutulmalı değil mi?

Bu sene zeytin üretiminde rekor kırıldığına dikkati çeken Türkiye Ziraatçılar Derneği Genel Başkanı Hüseyin Demirtaş, rakamlara bakıldığında rekolte açısından 2017 yılının olumlu olduğunu ancak üreticinin malî durumuna bakıldığında üretimin artmasının çiftçinin gelirinin artması anlamına gelmediğini ifade etmiş. (AA, 28 Aralık 2017)

Kırmızı et üretiminin 2017 yılının yılın üçüncü çeyreğinde, geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 23,6 azalışla 301 bin 331 ton olduğunu belirten Demirtaş, 1990’dan itibaren kaybedilen tarım alanlarının toplam miktarının 3 milyon 907 bin hektarı bulduğunu ifade etmiş ve ovaların sit alanı olarak korunmasını çok önemsediklerini hatırlatmış.

Demirtaş, 2018 yılı beklentilerini de şöyle: “Türkiye kendine yeterliliği olmayan ürünlerde yeterlilik hedeflemeli ve ihracat olanağı olan ürünlerde üretimi teşvik etmelidir. Yapılan planlar açık ve net hedeflere sahip olmalı ve kamunun desteğiyle uygulanmalıdır. Küçük ve orta büyüklükteki tarımsal işletmelerin gerek üretim gerekse ürünlerini pazarlama aşamasında uğradıkları zararı önleyecek ve tarım topraklarını koruyacak önlemler alınmalı ve uygulanmalıdır.”

Bu dertler sadece çiftçilerin derdi değil ki! Hem daha ne zamana kadar verimli tarım topraklarını inşaat arsası yapmakla övüneceğiz?