Eğitim meselesi konuşulurken, “Çocuklarımıza doğru tarih öğretilmiyor. Gerçekler öğretilsin” dedikçe hep bir ağızdan itiraz edenler lütfen cevap versin: Çankaya Köşkü ve arsasına, iddia edildiği gibi zorla mı el konulmuştur? Eğer böyle bir hadise yaşanmışsa, bu bilgi niçin özellikle bizden ve çocuklarımızdan gizlenmiştir? Yakın tarihi anlatan kitaplarda ya da ünitelerde niçin bu konulara yer verilmez?

Bu soruların isabetli sorular olmadığı ifade edilebilir. Öyle ya, hangi yönetici; “Ben bu köşkü, araziyi gasp ettim, el koydum, sahiplerini mağdur ettim” der? Belki bu itirafta bulunmaz, ama gerçekler uzun süre gizli kalamaz ki... 

Bakınız, aradan bunca yıl geçmiş ve hiç ilgisi olmadığı bir zamanda Çankaya Köşkü’nün gasp edildiği söyleniyor. Elbette bu iddia, bu tesbit ilk defa yapılıyor değil. Daha önce de bazı araştırmacılar bu konuda yazılar yazdı. Fakat konu tam olarak gündemi meşgul etmedi ya da Türkiye’yi idare edenler bu meselelerin konuşulmasından memnun olmadılar, iddiaları duymazdan geldiler.

Haber Türk gazetesinden Balçiçek İlter’in sorularını cevaplandıran Prof. Dr. Atilla Yayla, yeni Cumhurbaşkanlığı Sarayı ile ilgili bir soruyu cevaplandırırken; Çankaya Köşkü’nün Ermenilerden gasp edilmiş bir mülk olduğunu söylemiş. Yayla, yeni sarayla ilgili sorulan “Saray nasıldı? Gerek var mı o saraya?” sorusunu cevaplandırırken, “Yapılmasa kıyamet kopmazdı ama yapıldı diye de kıyamet kopmamalı. Cumhurbaşkanı’nın anlattığı kadarıyla gerek var. ‘Çankaya Türkiye’yi taşıyamaz’ dedi. Doğru. Çankaya’yı ben de sevmiyorum. (Soru: Neden?) Ermenilerden gaspedilmiş bir mülk çünkü” demiş. (Haber Türk, 19 Ocak 2015)

Peki, Çankaya Köşkü’nün eski sahibi kimmiş? Onu da daha önce, konu ile ilgili olarak yayınlanan yazılardan öğrenmek mümkün. Dönemin Hürriyet yazarına bir mektup yazan Çankaya Köşkü’nün eski sahibinin torunu yüksek mimar Edward J. Cuhaci, köşkün asıl sahibinin Ankara doğumlu (1857-1944) Ohannes Kasapyan olduğunu ifade etmiş ve şöyle demiş: “Çankaya Köşkünü, Kasapyan ailesi hiçbir kimseye satmamıştır. Devrin hükümeti yalnız o köşkü değil, bütün mallarını ve mülklerini ellerinden alıp Ağustos 1915 yılında tüm aileyi sürgüne sevk etmişlerdir.” (Mektubu yazan Çuhacı, kendisini şöyle tanıtır: “Ben İTÜ’den 1954 senesinde Mimarlık Fakültesinden mezun oldum. Yedek subaylık görevimi bitirmemi müteakip evlendim ve 1957 Şubat ayında eşimle Kanada’ya muhacir olarak geldik. Hamdolsun Ottawa’nın belli başlı mimarlarından biriyim. http://www.cuhaci.com/) (Konu ile ilgili başka bir yazı için bakınız: http://www.radikal.com.tr/yazarlar/ayse_hur/kasapyan_bag_evinden_cankaya_koskune-1207224)

Radikal’deki Ayşe Hür’ün yazısında kaynak olarak verilen ve Kanada’dan yazılan mektuba sebep olan Hürriyet’deki yazıya internet üzerinden ulaşılmıyor. Her halde bu konunun daha az bilinmesini isteyenler var.

İlgisiz gibi görünen bir röportaj vesilesiyle yeniden gündeme gelen “Çankaya’nın sahibi kim?” sorusu yabana atılabilecek bir mesele değil. Türkiye bu meselelerini halletmek durumunda. Erteleyerek, öteleyerek ve daha da garibi inkâr ederek bir yere varmak mümkün değil. Bu meseleler her vakit Türkiye’yi idare edenlerin önüne gelir. “Olmuşsa olmuş. Yıllar geçmiş” diyemeyiz. Adalet, adalet, adalet...