Uruguay’ın eski Devlet Başkanı Jose Mujica, bütün idarecilerin kulağına küpe olması gereken bir tesbitte bulunmuş ve “Liderler halkın çoğunluğu gibi yaşamalı” demiş.

Bu sözü söyleyen başkan tebrik edilmez, bütün idarecilere bu yönüyle örnek gösterilmez de ne edilir? Çok önemli bir nokta daha var: Bu sözü söyleyen Uruguay eski Devlet Başkanı Jose Mujica, bunu sözde bırakmıyor, bizzat yaşayarak hem halkına, hem bütün idarecilere örnek oluyor. Yani, “Ele verip talkını, kendi yutar salkımı/ Kendisinin inanmadığı ve tutmadığı öğütleri başkalarına verme” tavrını sergilemiyor! Hiç kimse, “Başkan Mujica böyle konuşuyor, ama böyle yaşamıyor, keyif sürüyor, lüks içinde yaşıyor” diyemiyor. Diyemediği için de sözleri inandırıcı ve tesirli oluyor.

“Demokrasilerde çoğunluk nasıl yaşıyorsa öyle yaşamak lâzım, parası olan azınlık gibi değil” diyen Mujica, “Sadelik, özgür olmak için bir lükstür” ifadelerini de kullanmış. Köhne bir çiftlikte yaşayan, maaşının büyük bölümünü fakirlere bağışlayan ve makam aracı yerine kendine ait 1987 model bir araç kullanan Jose Mujica, Madrid’de düzenlenen bir toplantıda yaptığı konuşmada bu tesbitleri yapmış.

“Yaşım zaten 80 ve kefenin cebi yok” diyen Mujica, bir hatırasını da şöyle anlatmış: “Başkan olmuş bir tip bana dedi ki: ‘Gizemli bir atmosferde yaşamayı sürdürmek gerekiyor.’ Ne gizemi! Halkın çoğunluğu nasıl yaşıyorsa öyle yaşamak gerekiyor, parası olan ve israf eden azınlık gibi değil. Bunlardan benim için önemli olan vergilerini versinler ve usûlsüzlük yapmasınlar. Daha fazla kazanırlarsa, dağıtmak üzere daha fazla vergi alırız.” 

Mujica’nın bir sözü de var ki, tablo olup asılmaya lâyık: Mujica, Avrupa’da Afrika’daki insanlardan daha iyi beslenen köpeklerin olduğunu kaydetmiş!

Tekrarlayalım mı: Avrupa’da öyle ‘köpek’ler var ki, Afrika’daki insanlardan daha iyi besleniyor!

Evet, maalesef böyle ve bu noktada söz biter, dağılalım...

2010-2015 yılları arasında Uruguay’ın 40. Devlet Başkanı olarak görev yapan Mujica, kanunlar gereği yeniden seçilemeyerek 1 Mart 2015’te koltuğunu halefi Tabare Vazquez’e devretmiş.

Jose Mujica’nın bu tavrı, Risale-i Nur okuyanlar için yabancı değil. Bilindiği üzere Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri de ömrü boyunca israfa düşmemiş ve cemiyete güzel örnek olmuştur. 

Bediüzzaman’ın bu tavrına bütün talebeleri şahittir, ama merhum biraderzadesi Abdurrahman şöyle anlatır: “Haline dikkat ediyordum ki; zarûretten fazla kendine masraf yapmıyordu. Maîşetçe neden bu kadar muktesid yaşıyorsun diyenlere cevaben, ‘Ben sevad-ı azama tabî olmak isterim. Sevad-ı azam ise, bu kadar tedarik edebilir. Ben, ekalliyet-i müsrifeye tabî olmak istemem’ demişlerdir.” (Tarihçe-i Hayat, s. 109)

“Sevad-ı azam,” yani “milletin kahir ekseriyeti/çoğunluğu” nasıl yaşıyorsa, neye ulaşabiliyorsa onunla iktifa etmek. Yani, milyonlarca insan nasıl yaşıyorsa onlar gibi yaşamak. Tabiî bu benzerlik, maddi imkânlara sahip olma anlamındaki bir benzerliktir. Manevî hayatta, sevap cihetiyle ‘zengin’ olmakta bir beis yok, aksine teşvik var. 

Keşke halkın çoğunluğu gibi yaşayan, lüks peşinde koşmayan, millete yakın, onların dertleriyle dertlenen idareciler ülkemizde de olsa. Ah, keşke...