Muvaffakiyetler, başarılar ekiplere, şahıslara, ‘er’lere verilir. Mağlûbiyetlerin sorumlusu ise liderler, komutanlar ve ‘müdür’ olur ve olmalı. Tersini yapmak, yani başarıları liderlere, başkanlara hediye etmek ekibin, ‘er’lerin, milletin hakkını gasp etmek anlamına gelir.

Ülkemizde bu prensibin umumiyetle unutulduğunu söyleyebiliriz. Bir yerde başarı varsa onu liderlere vermek ve başarısızlık olduğunda da ekibe, millete, ekseriyete dağıtmak kötü bir adet haline gelmiş ve öyle de yerleşmiş. Türkiye’nin mevcut halinde de maddî ve manevî sıkıntılar yaşanıyor. Sıkıntılar dile getirilip en üst mevki ve makamlarda olanlar sorumlu tutulunca taraftarları hemen itiraz ediyor: “Filan ilçede, filan köyde, filan okulda, filan devlet dairesinde bir yanlışlık, bir hata varsa Ankara’nın nereden haberi olsun ki!”

İlk bakışta doğru gibi görünse de bu şekilde bir değerlendirme isabetli değildir. Çünkü en ücra köşede yaşanan bir hatanın dahi dolaylı sorumlusu Ankara’daki idarecilerdir, yöneticilerdir ve siyasetçilerdir. Böyle olmasa adaletiyle dünyaya örnek olan Hz. Ömer, “Dicle Nehrinin kenarında bir kuzuyu kurt kapsa bundan ben sorumlu olurum” mealinde tesbitte bulunmuş olur muydu? [Mehmed Âkif’in diliyle şöyle: “Kenar-ı Dicle’de bir kurt aşırsa koyunu / Gelir de adl-i İlâhî sorar Ömer’den onu.] Zaten böyle olmasa millet kime hesap sorup, derdini kime anlatabilir ki?

Yüzde 40’lık MTV (Motorlu Taşıt Vergisi) zammı sonrası nihayet Ankara’daki idareciler sorumlu tutulmaya başlandı. Zammın aşırı derecede yüksek olacağının açıklanması iktidarın taraftarlarını da çileden çıkarmaya yetti. Başka konulardaki hatalar karşısında “Bana dokunmayan yılan yürüsün gitsin” tavrı takınan bir kısım kişiler, yeni zammın doğrudan ceplerini de yakacak olması üzerine itirazlarını dile getirmeye başladılar. Sanal âlemdeki yorumlardan birinde “Hani ekonomimiz iyiydi?” diye sorulmuş. Bir başka yorumda da “Böyle ekonomiyi ben de yönetirim. En kolay yöntem zam. [Bazı ürünlerde yüzde 8, bazılarında yüzde 18 olan] KDV’yi de yüzde 25 yapsınlar en az, al benden de müthiş bir ekonomi önerisi. Yok öyle. Ben zamlı vergili yaşayacağım, sen beni yönet, bedavaya yaşa! Yüzde 3 zam ver, yüzde 40 vergi ile geri al. Şimdi bu zammı nasıl izah edecekler bakalım?” gibi sorular sorulmuş. Bazı yorumlarda idarecilere ANAP hatırlatması yapılmış.

Yüksek oranlı vergi zammı açıklaması “Ölümü göster, sıtmaya razı et” maksadıyla yapılmış olup, önümüzdeki günlerde alınmış olsa bile netice değişmez. Türkiye iyi idare edilmiyor ve işlerin bu noktalara geleceği yıllar önce belliydi. Nasıl ki sular tersine akamaz; çalışmadan, üretmeden, şantiyeler kurmadan çarkların dönmesi de mümkün değildir. “Rantiyeye değil, şantiyeye yatırım yapılacak” sözlerinin ve vaadlerinin gereği yerine getirildi mi? Eğitime, sanayiye gerektiği ölçüde yatırım yapılıp uzun dönemli planlar yapıldı mı? Bugünkü neticeye itiraz edenler keşke çok daha önceleri gerçekleri görebilseydi. Yıllardanberi en çok kâr edenlerin fabrikalar değil de bankalar olması tesadüf olabilir mi? Keşke hastalığa doğru teşhis konulamadığını görmek için yüzde 40’lık zam haberini duymak gerekmeseydi.

MTV’ye yapılacağı açıklanan çok yüksek zam için her halde açıklamayı yapan bakanı ya da bürokratları suçlama kolaylığına gidilmeyecek. Sorumlu olanlar Türkiye’yi idare edenlerdir, vesselâm.