Ülkemiz bir ara AB’ye uyum yolculuğu sebebiyle “uyum paketleri” açıkladı. İyi de oldu. Köhnemiş bazı uygulamalar değişti, millet de bu durumdan memnun oldu. 

Ancak, bu değişiklikler temel konularda değil de daha ziyade ayrıntılar üzerinde yoğunlaştı. Neticede ortaya çıkan tablo ekseriyeti memnun etmedi. Gerek siyasî partiler ve gerekse sivil toplum kuruluşları yeni ve sivil bir anayasanın şart olduğu noktasında ittifak etmiş durumda.

Başbakan Yardımcısı Ali Babacan da, Uludağ Ekonomi Zirvesi’ndeki konuşmasında, “Herkesin kolayca anlayacağı açık net sağlam bir anayasa lâzım” ifadesini kullanmış.

İç tartışmaların lirayı zayıflattığını da ifade eden Babacan, bir yönüyle muhalefet mensubu gibi konuşmuş ve şöyle demiş: “Her ülke kendi kendini demokratik olarak tanımlayabilir. Daha ne istiyoruz ki diyebilir. Hukuk devleti olmak konusunda ‘tamam benim kanunlarım var daha ne istiyorsunuz’ diyebilir. Oysa gerçek bu değil. Hukuk konusunda uluslararası ölçütlerde uluslar arası mukayese edilebilir şekilde başarı ortaya koymak gerekiyor. Bunun için bir ülkenin kendi kendine bakabileceği ayna. Bir ülkenin kendine demokratik cumhuriyet demesi yetmiyor.”

Her zaman ifade etmeye çalıştığımız üzere, Türkiye’yi idare edenlerden “güzel konuşma”lardan ziyade “güzel icraatlar” yapması beklenir. Bununla birlikte, doğru söyleyene de “doğru söyledin” demek lâzım. 

Bakınız, adil bir hukuk devleti olma noktasında ülkemizin eksiği olduğu ve bu noktada reformlara, iyileşmelere ihtiyaç duyulduğu ifade edildikçe, “Daha ne istiyorsunuz?” yollu itirazlar duyulur. Babacan, isim vermeden bu itirazlara itiraz etmiş oluyor. Herkes bilmelidir ki, “Ne güzel kanunlarımız var. Daha ne istiyorsunuz?” demekle iyi olunmuyor.

Peki, birinci sınıf demokrasi için ne gerekiyor? Babacan şöyle demiş: “Birinci sınıf demokrasi olmamız için hukuk devleti olmamız şart. İşte ancak bunları sağlarsak Türkiye’de gerçek anlamda bir hukuk devleti olabiliriz. İleri ekonomi olmak için hukuk devleti olmak şart. Hukuk olmazsa demokrasi kendi başına yeterli değil, halkı kaosa götürebilir. Hukuk yoksa bir ülkede zenginler olabilir ama tüm ülke zenginleşemez.”  (T24.com.tr, 13 Mart 2015)

Ülkemizin bir sıkıntısı da, “Hukuk ve adalet karın doyurmaz” şeklindeki kökten yanlış anlayıştır. Ne yazık ki Türkiye’yi idare eden ve elinde imkân olan siyasetçilerin büyük bir çoğunluğu böyle düşünüyor. Millet, “Derdimiz var, sıkıntımız var” dedikçe; onlar “Yol yaptık, gökdelen diktik, daha ne istiyorsunuz?” şeklinde cevap veriyorlar. Tamam, yollar da olsun ama önce hürriyet, adalet ve işleyen bir hukuk sistemi olsun. Vatandaşa; “Hukuk, adalet, hürriyet karın doyurmaz. Şu ekmeği al, şu yoldan yürü” diyenler milleti hem hukuktan, hem de adaletten mahrum bırakmış olmuyor mu?

Kim bilir, belki de ülkemizin sıkıntılarla boğuşmasının böyle bir öğretici yönü olacak. Yıllarca ‘ekmek’ peşinde koştuğumuz halde ‘ekmek’ bizden uzaklaşıyorsa oturup düşünmek lâzım. Hürriyet ve adalet peşinde koşmaya başladığımızda inşallah ‘ekmeğe’ de kavuşmuş olacağız.

İdareciler zulmediyor olsa da, kaderin adalet ettiğini görelim ve önceliğimizi değiştirelim: “Ekmeksiz yaşarız, hürriyetsiz yaşayamayız!” diyelim.