Partilerin niçin uzun ömürlü olmadığı sorulduğunda karşımıza askerî darbeler, muhtıralar ve müdahaleler çıkar. Çünkü darbeler, doğrudan siyasete vurulmuş ve ekseriyetle partiler kapatılmıştır.

Avrupa’daki bazı firmaların 300 yaşında olduğunu biliyoruz. Türkiye’de kurulan ve 100 yaşına ulaşan firma sayısı sınırlıdır. Sebebi, pek çok konuda istikrar olmayışıdır. 

Ekonomide olduğu gibi siyasî hayatımız da maalesef arzu edilen istikrara kavuşamamıştır. Yakın tarihimiz, kurulup sonunda kapısına kilit vuran partilerle doludur. Partilerin devam etmemesini sadece dış müdahalelere bağlamak elbette doğru değildir. Nihayetinde milletle kaynaşmış partiler kanunen kapatılsa bile başka isimlerle de olsa hayatiyetini devam ettirebilir.

Türkiye’nin en ‘eski’ partilerinden biri de Demokrat Parti’dir. DP, 7 Ocak 1946 yılında kurulmuş ve kuruluşundan sonra yapılan ilk serbest ve hür seçimde (14 Mayıs 1950) tek başına iktidara gelmiştir. Kuruluşunun 70’inci yılını kutlayan DP, aynı zamanda merhum Adnan Menderes ile anılır. “İslâm kahramanı” ünvanıyla hatırlanan Menderes’in ve DP’nin Türkiye’yi idare ettiği 10 yıl boyunca yaptığı hizmetler unutturulmak istense de unutturulamamıştır. Gençlerin o gün yaşananlardan yeterince haberi olmayabilir, ama o günleri yaşayanlar nezdinde o hizmetlerin unutulması mümkün değildir. Hizmetler sadece ekonomi ile de sınırlı değildir. Asıl hizmet, insanların inançlarına vurulan kilidin açılmasıdır. DP’nin ve merhum Başbakan Adnan Menderes’in hiç unutulmayan hizmetlerinden biri de ‘tek parti’ devrinde 18 yıl boyunca devam eden bir yasağı sona erdirmek olmuştur. Tek Parti/CHP döneminde Ezan-ı Muhammediyi aslıyla okumak yasaktı. “Allah-u Ekber” diyerek ezan okuyan hukukî takibata maruz kalırdı. DP, iktidara geldiğinde ilk iş olarak bu yasağı sona erdirmişti. Bilmiyorum, 1950 yılında atılan bu adımın bugünkü karşılığı ne olabilir? Düşünün ki, ‘ikinci adam’ hayatta ve bürokrasi de Menderes ve arkadaşlarının karşısında. Buna rağmen ezana serbestiyet tanınmış...

DP ve Menderes dönemini hatırlayıp 27 Mayıs darbesini ve sonraki günleri hatırlamamak mümkün değil. 27 Mayıs 1960 darbesi sadece DP’ye ya da Menderes ve arkadaşlarına yapılan bir darbe değildir. Türkiye’ye ve bir bütün olarak millete darbe yapılmıştır. Darbe sonrasında Menderes ailesine yapılan zulüm ve haksızlık da ayrı bir konudur. Prof. Dr. Ekrem Pakdemirli’nin vefatı sebebiyle bir defa daha gündeme geldiği üzere, darbeciler Menderes ailesine zulmü devam ettirmişlerdir. Düşünün ki Adnan Menderes’in oğlu Aydın Menderes, soyadı Menderes diye, okuduğu okuldan ayrılmak ve eğitimini aksatmak durumunda kalmış. Okuldan ayrılmak durumunda kalan ‘eski başbakan oğlu’na, özel ders vermeye hiç kimse cesaret edememiş. Netice oğul Menderes’e Ekrem Pakdemirli özel ders vermeyi kabul etmiş ve bu sebeple de takibata uğramış.

Muhtemelen “Dün dünde kaldı, bugüne geliniz” diyenler olabilir. Gelelim: Millete hizmet eden hareketler incelse de kopmaz. Gün doğmadan neler doğar? Ne oldum deme, ne olacağım de. Siyasette (bilhassa Türkiye’de) bir gün, bir yıl, bir dönem çok uzundur. Sabırla bekleyeceğiz. Bu vesile ile millet yolunda hizmet edenlere binlerce teşekkür.