OHAL şartlarında referandum yapılmasının mahzurları bilinirken AKP siyasî iktidarının “12 Eylül darbe anayasası”nın bıraktığı boşluktan istifadeyle bile bile OHAL altında referandum yapması AB ile ilişkileri yine kopma noktasına getirdi.

Eşit ve âdil şartlarda yapılmayan referandum kampanyasının ardından oyların sayım ve dökümündeki haksızlıklar ve hukuksuzlar ve en son YSK’nın “mühürsüz pusulaları ve zarfları geçerli sayması” emr-i vakisiyle güvensizlik tavan yaptı.

Ve Adalet Bakanı’nın, önceki kararlarının zıddına sözkonusu “sahte oy iddiaları”yla ilgili daha itirazlar yapılmadan “Anayasa Mahkemesi (AYM) ve Danıştay red kararı verir” demesi; ardından mahkemenin OHAL döneminde çıkarılan KHK’ları denetleme yetkisine sahip olmadığını söyleyen AYM Başkanı’nın peşinen “yetkisizlik” izharında bulunup, bu konuda da ihsâs-ı reyde bulunması; keza Danıştay’ın tıpkı YSK gibi gelen yoğun itirazları incelemeden apar topar “reddetmesi”, Türkiye’yi devlet kıskacında bağımsız yargının olmadığı bir ülke konumuna düşürdü.

SONUÇLAR ŞÂİBEDEN KURTARILABİLİRDİ

Oysa Ankara, referandum kampanyası ve sonuçlarına dair raporuna, AP uyarılarına ve AKPM Genel Kurulu’ndaki “Türkiye’de demokratik kurumların işleyişi”ne dair çağrılara müsbet cevap verebilir; olumlu eleştiriler değerlendirilerek müzâkere sürecinde AB ile diyalog yeniden hayata geçirebilirdi. Müzâkere sürecine ivme kazandırılabilirdi.

“Mühürsüz oy kullandıran” sandık kurulu ve başkanlarına soruşturma açılması tâlimatını veren YSK, “o zarfların hepsi bize aitti” iddiasıyla kanunsuzluğun üstünü örtmek yerine, daha baştan sandıkların/paketlerin yeniden sayılmasıyla sonuçlar şâibe şüphesinden kurtarılabilirdi.

Anayasa değişikliklerinin çoğu 2019’da yürürlüğe gireceğine göre, en çok iki hafta alacak bir tahkikle referandumun üstüne düşen meşrûiyet gölgesi kaldırılabilirdi.

Yargı denetimine tabi olmayan YSK, sandıklar açıldıktan sonra apar topar alınan garip “karar”a muhalefetten gelen itirazları, Anayasadaki denetleyici ve düzenleyici göreviyle hakkaniyetle değerlendirebilirdi. 

TÜRKİYE’YE AĞIR BEDELLER ÖDETİYOR

Ne var ki bütün bunlar yapılmayarak, tıpkı Rus uçağının düşürülmesinde dönemin Başbakanının “Uçağı biz düşürdük, bir defa daha olsa yine düşürürüz!” açıklamasıyla düşülen vartadan Moskova’dan “özür dileme” noktasına getiren akıbetsiz politikalar bu kez AB ile ilişkilerde nüksetti.

Özetle, MHP’nin koalisyon ortağı olduğu Anasol-M hükümetinde kaldırılan ve esasen AKP’li Orhan Miroğlu’nun -bir televizyon programında- açık açık “Hükümetin idam konusunda herhangi bir çalışması yok” ifâdesiyle tamamen iç politikada halkın hissiyatını istismarla istimal için idam cezâsının gündeme getirilmesine benzer saptırmalarla Türkiye’nin AB yolu yok yere tıkanıyor.

Hukukçuların değerlendirmesiyle, “yasanın geriye doğru işlemeyeceği” hukukun temel kuralından hareketle ne Öcalan’a, ne 15 Temmuz “darbe girişimi” fâillerine uygulanmayacak idam cezâsı söylemi oldu bittisiyle Türkiye’nin AB ile ilişkileri baltalanıyor.

Kısacası, Türkiye’nin AB hedefi, içte oy devşirmeye yönelik atraksiyonlarla hebâ ediliyor.

Ankara, telâfisi hayli zaman alacak ağır bedeller ödetecek öngörüsüz politikalarla “AB’deki Türkiye hasımları” ile “içteki AB karşıtları”nın eline kozlar sunan bu anafordan bir an evvel çıkmalı…