Tesbit şu ki, Birinci Dünya Savaşı’nda Bediüzzaman’ın tesbitiyle “Âlem-i İslâma ve Kur’ân’a bir suikast olan gaddarâne Sevr muâhedesi”nin tatbiki olan “Sykes–Picot dayatması”yla bölünüp parçalanan Orta Doğu coğrafyası, bu kez “Büyük Orta Doğu Projesi”yle tekrar dilimlenip daha da ufaltılıyor.

“PYD/YPG’nin Fırat’ın doğusuna çekilmesi ve Menbiç’i terki” vaadini yerine getirmeyen ABD, bu örgüte ağır silâh desteğiyle düzenli ordu kurdurup Türkiye sınırındaki kantonların birleştirilmesiyle “koridor devleti”nin kurulmasına zemin hazırlıyor. Suriye’nin güneyinde zengin petrol ve doğalgaz yataklarına sahip Rakka ve Deyrizor bölgesinde İsrail’in kontrolünde “Pentagon haritaları”yla Suriye’nin dörde-beşe bölünmesi hesâplanıyor.

25 Eylül’de ABD desteğiyle Irak’tan kopma referandumuna gidecek “Kuzey Irak”la Kuzey Suriye’deki “Rojova/Batı Kürdistan” kuşağının birleştirilmesiyle Kerkük – Musul petrollerinin Akdeniz’e ulaştırılması plânlanıyor.

ANKARA’NIN YANLIŞ HESÂBI TUTMADI

Belli ki “stratejik hedef”, altı senedir 600 bin insanın katledilip ülkenin baştan sona tahrip edildiği, on milyon sivilin evini – yurdunu terkle sığınmacı durumuna düşürüldüğü iç savaş karmaşasında türetilen IŞİD türü silâhlı maşa örgütlerin amansız “övekâlet savaşları”yla içten çökertilen Suriye’de yine küresel güçlerin mamûlü “IŞİD’le mücadele” paravanında bu ülkeyi ifnâ etmek.

Küresel güçlerin bölgede egemenliğini pekiştirip petrol ve enerji rezervlerini bütünüyle sömürmek. Suriye’yi daha da vahim bir kaos ve kargaşaya sürüklemek. Bu ülkeyi de –İsrail’in istediği gibi- mezhebî ve etnik tefrikalarla bölüp parçalamak.

Hâlen Suriye’nin 130 kilometrelik toprağını işgalle Golan Yaylası’nı ve su kaynaklarını gasbeden İsrail’e bölgede karşı koyacak rakip bırakmamak. Hatta Irak ve Suriye’yi ifnânın ardından İran ve Türkiye’yi çevrelemek.

Mezhebî ve etnik iftiraklar üzerinden bölünüp parçalanan Suriye’nin güneyinde Orta Doğu’nun ortasında işbirlikçileri IŞİD’den tasfiye edecekleri petrol ve doğalgaz kaynaklarına sahip Rakka ve Deyrizor bölgesinde İsrail’in yanıbaşında bütünüyle güdümlerinde bir “otonom taşeron devletçik” kurmak.

Özetle, bütün kanlı sinsî senaryolar bu menhus maksatla sahneleniyor. Bu uğurda Suriye’de ateşkesle barışı temin eden Astana ve Cenevre süreçleri yok sayılıyor. Girilen çıkmazda dışlanan Türkiye, siyasî ve askerî açıdan tıkanmış, yakınmakla kalıyor.

Cumhurbaşkanı’nın “Maalesef, tüm ikazlarımıza rağmen müttefik-dost bildiğimiz ülkeler, Türkiye’nin bütünlüğüne göz dikmiş terör örgütlerine silâh verip işbirliğine gidiyorlar, iş işten geçiyor” yakınması, Başbakan’ın “Rakka operasyonunun ülkemiz için tehdit oluşturması”na dikkat çekmesi bunun ikrarı…

ÇÖZÜM, BÖLGE ÜLKELERİYLE İŞBİRLİĞİNDE...

En garibi, Ankara’nın Kuzey Irak Bölgesel Yönetimi’nin Irak anayasasına aykırı olarak Bağdat’tan kopma girişimini yarım ağız tepkiyle geçiştirmesi. Suriye’nin toprak bütünlüğünün berhavayla mahvedilmesinin ardından sıranın İran ve Türkiye’nin geleceği tesbitlerine bigâne kalması.

Hülâsa, emperyal ecnebiler, pervâsızlıkla Orta Doğu’nun kalbinde haritaları yeniden çizip bütün bölgenin başına daha büyük belâlar sarıyorlar. YPG’yi terör örgütü görmeyip, “Rakka sonrası da silâh yardım sürecek” dayatan Washington’dan PKK’nın da “teröre örgütü listesi”nden çıkaracağı” sinyalleri çakılıyor.

Ve bütün bunlar, Ankara’nın Suriye’de ve bölgede bölge hârici ecnebilerin emperyal projelerine karşı, bölge ülkeleriyle birlikte çözüm arayışını gerektiriyor.