Türkiye’nin New York’taki BM daimî temsilciliğine atanan Dışişleri Bakanlığı Müsteşarı Feridun Sinirlioğlu ile en son İsrail Başbakanı Netanyahu’nun özel temsilcisi Joseph Ciechanover arasında kotarılan sözkonusu “anlaşma”nın en kritik maddesi, Ankara’dakilerin her fırsatta halka karşı dile getirdikleri “üç şart”tan biri olan “Gazze ablukasının ve ambargosunun kaldırılması.”

Ne var ki, Netanyahu’nun da bütün dünyaya duyurduğu gibi, “Gazze’ye abluka kesinlikle kalkmadığı ve kalkmayacağı” şartını Ankara’nın kabul ettiği” görülüyor.

Vakıa şu ki, İsrail’le uzlaşılan husus, Türkiye’nin gönderdiği insanî yardım gemilerinin önce İsrail’in Aştod Limanına götürülüp İsrail makamlarının denetiminden sonra -ne kadarı ulaştırılacaksa- Gazze’ye gitmesine izin verilmesiyle sınırlı. Zâlimâne gasbedilen Gazze’nin seyahat ve ticaret özgürlüğünün önü açılmıyor.

Tam tersine, Ankara’nın kabul ettiği “şartlar”la, İsrail’in Gazze’ye blokajı ve denetimi devam ettiriliyor. Bundandır ki, bunun bir “anlaşma” değil, Mavi Marmara gemi katılımcılarını terör listesine alan İsrail’le “teslimiyet sözleşmesi” olduğu belirtiliyor…

GAZZE’YE ABLUKA RESMEN TANINIYOR!

Zira Mavi Marmara kanlı baskını için mahkemelerde çıkartılan yakalama kararlarını Interpol’e göndermeyen AKP siyasî iktidarı, İsrail’in Gazze’ye katliâmlarla dayattığı acımasız insanlık dışı ablukası ve amansız ambargosu peşinen “meşrû” hale getiriliyor. Mavi Marmara mağdurlarının yakınmasıyla “ambargo hukukî zemine taşınıyor.”

Ve en vahimi, Ankara’nın imzasıyla insafsız ve amansız abluka ve ambargonun kaldırılması bir yana, tanınıyor. İsrail, Gazze’de otorite olarak kabul edilip, Gazze üzerindeki egemenliği resmen tescil ediliyor; Gazze’ye girecek insanî yardım malzemesinin nevi ve miktarını belirleme hakkı veriliyor.

Son “anlaşma” ile Türkiye Gazze ablukasını resmen kabul ediyor. “İzolasyon kalkıyor” diyen Başkan’ın “ambargonun hafifletildiği” cümlesi abluka ve ambargonun kalkmadığının itirafı.

Oysa mesele, bazı insanî yardımların “İsrail’in müsaadesi ve aracılığı”yla mazlûm Filistin halkına ulaştırılması değil; Mavi Marmara Gemisi’ni organize eden İHH yetkililerinin çağrısıyla, Gazze’nin kimsenin yardımına ihtiyaç duymayacak şekilde hürriyetine kavuşması, seyahat ve ticaret özgürlüğünü kullanması, mal giriş çıkış serbestisinin sağlanmasıdır.

Özetle uluslar arası hukukla her toprağa ve devlete tanınan hak ve hürriyetlerden Filistin halkının haksız ve hukuksuz dayatmalarla mahrum bırakılmamasıdır. İnsanî yardımların Aştod Limanı üzerinden taşınmasıyla İsrail’in otorite olarak kabul edilip Gazze’ye girecek malzemenin nevi ve miktarı konusunda söz sahibi olmasının onaylanmasıdır. 

Kaldı ki İsrail’le “anlaşma” bununla kalmıyor. Filistinlilerin siyonist işgale ve zulme karşı direnişi “terör” olarak tanımlanıp, “İsrail’e yönelik terör saldırıları olmayacak, Hamas’ın Türkiye’deki faaliyetleri İsrail’in güvenliğini tehdit etmeyecek” şartının kabulüyle, Filistin dâvâsına ket vuruluyor.

İSRAİL’E AVANTAJLAR SUNULUYOR

Bu arada, Türkiye’nin tensibiyle İsrail’in Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu (UAEK) ve OECD üyeliğine kabulünün ardından NATO karargâhında ofis açma onayıyla NATO üyeliğinin yolu açılıyor. Keza “yeni uzlaşma”yla “MİT ve MOSSAD’ın işbirliği yapması” ve “İsrail’in çıkarlarına zarar vermeyecek tarzda hareket edilmesi” taahhüd ediliyor.

Ayrıca tazminatlar da “İsrail’in lütfu ve bağışı” olarak kabul edilip, hukukî emsalleriyle cezâ tazminatı ödemesinin önü kapatılıyor. Keza Türkiye’nin by pass edilerek, Akdeniz’de uluslar arası kurallara aykırı olarak çıkaracağı “İsrail doğal gazı”nın Türkiye üzerinden Avrupa pazarlarına ulaştırmada muazzam avantajı sunuluyor.

Bu açıdan, Filistin halkına zulüm ve baskısı tam gaz sürerken, Meclis’in, Gazze ablukası ve ambargosunu “meşrûlaştırıp” sürdürülmesini onaylayan anlaşmayı reddi büyük ehemmiyet taşıyor…