Cuntanın “darbe girişimi” sonrası ilân edilen OHAL’le hükûmetin çıkardığı ilk KHK ile kamu ve sivil toplumda yaygınlaştırılan operasyonların suçsuzlara sıçrayabileceği kaygısı gün geçtikçe artıyor.
Her ne kadar kamuoyu önünde “intikam alınmayacağı” ve “hukuk içinde kalınacağı” söylense, temel hak ve özgürlüklere dokunulmayacağı teminatı verilse de, Başbakan Yardımcısı ve hükûmet sözcüsünün “OHAL uygulaması boyunca Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (AİHS) askıya alınacağı”nı açıklaması ortadayken.
Keza Adalet Bakanı’nın, “Bu işi yapanların dışında, bir cadı avı olur mu?” sorusuna, gözaltı sürecinin ihbar ve ifâdelerle henüz başladığını belirtip, “Bu endişe herkeste olabilir, bende de var, başkalarında da olabilir” diye “cadı avı” endişesine katılması da (CNN,22.7.16)
MÂNEVÎ HİZMETLERE DESTEKLERİNDEN DOLAYI…
Gerçek şu ki, başta sağlık ve eğitimde olmak üzere binlerce özel kurum ve kuruluşun kapatılması ve kamuda 60 bine varan tasfiye kasırgasında insan ve hürriyetlerinin ihlâliyle haksızlık ve hukuksuzluklara girildiğini gösteren bir tablo var.
Gelinen vetirede, elbette darbeci katillere en ağır biçimde cezâları verilmeli. Darbeyle yüzleşilip, darbecilerden hesâp sorulmalı. Ancak bu hesaplaşmanın da demokratik hukuk devletine yakışır vakarla hukuk kurallar ve evrensel standartlar içinde kalınarak yapılması lâzım.
Olağanüstü halde de toplumu germeden itidal ve adâletle hareket edilmesi gerekir. Aksi halde, “darbe”ye karşı bir başka “darbe” olur ki, darbecilerle aynı vartaya düşürür. Operasyonlar, vicdanları kanatan, mâsumları yakan topyekûn intikamlara dönüşür. Normalleşmeye değil, daha çok kargaşa ve kaosa iter.
Meclis’in devre dışı bırakıldığı, AYM denetiminden uzak KHK’larla bir çok haksızlık ve hukuksuzluğun dayatılması, özellikle Türkiye gibi demokrasiyi ve hukuku tam mânâsıyla özümsememiş ve “otoriter devlet yapısı”nın olduğu ülkelerde telâfisi zor zulme varan haksızlıklara kapı açılması riski çok yüksek.
Bu bakımdan, “süreç”te, bu câniyâne kalkışmaya fiilî ya da lojistik her türlü desteği verenler tutuklanıp yargılanırken mâsumların zarar görmemesi için fevkalâde dikkat ve itina gerekli.
Aksi halde daha önce çoğu iktidar partisi mensuplarının çocuklarını bu okullara gönderdiği gibi, sırf bir câmiaya geçmişte yardım ve desteklerinden, mânevî ve fikri hizmetlere katılımlarla sempatilerinden dolayı suçlanmaları, en evvel Türkiye’ye zarar verir; onulmaz yaralar açar…
“EFKÂR-I SÂİBEYİ ASÂYİŞE DOKUNMAMAK ŞARTIYLA SUÇ TANIMAZ”
Kaldı ki, Meclis’te kabulle Türkiye’nin imza atıp taahhüd ettiği “temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletler arası anlaşmalar,” Anayasa’nın 90. maddesiyle içteki yasaların üstünde olduğundan. bunların askıya alınması ve ihlâli Türkiye’yi daha büyük sıkıntılara sokar.
Başta AİHS ve bütün insan hakları sözleşmelerinde, “kanaat özgürlüğünün haber, fikir alma ve verme özgürlüğünü ihtiva ettiği, barışçı amaçlı toplantılar yapmanın, -kültürel ve sosyal dernek, vakıf, eğitim ve sağlık kurumları- kurmanın ve bunlara katılmanın hak olduğu ve kamu otoritelerinin müdahalesinin olmaması gerektiği” yazılır.
Bu hususta, “dünyada hiçbir hükûmet (ve milletin) bütün birtek siyasî kanaatte bulunamayacağı” tesbitinde bulunan Bediüzzaman’ın, “Madem hürriyetin en geniş şekli cumhuriyettir ve madem hükûmet (devlet) ise cumhuriyetin en serbest sûretini kabul etmiştir; elbette hakîki, katî, reddedilmez kanaat-i ilmiyeyi ve efkâr-ı sâibeyi (maksada uygun doğru fikirleri, görüşleri), asâyişe dokunmamak şartıyla, cumhuriyetin hürriyeti, o hürriyet-i ilmiyeyi istibdat altına alamaz ve onu bir suç tanımaz” beyânı, insan hakları sözleşmelerini teyid eden fevkalâde değerli bir referanstır. (Tarihçe-i Hayat, 204)
Sürecin suhûleti, adâleti ve selâmeti için bu temel kanuna riâyet şarttır.