Seçimden sonra HDP’nin içinde bulunduğu hiçbir formülde yer almayacağını deklâre eden Bahçeli ve MHP sözcülerinin, AKP’nin adayına desek vermekle “olmazsa olmazları”nı peşinen berhava etmesi çarpıcı.

Öncelikle Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı olarak seçim öncesinde meydanlarda “milliyetçi oylar”a oynama hesâbına açık açık “Dolmabahçe mutâbakatı”nı tanımayıp “masayı devirdiği” tavrına ve “Kürt sorunu yoktur” söylemiyle “çözüm süreci”nin zaten askıda olduğu belirtiliyor.

Keza, Başbakan’dan parti temsilcilerine “Cumhurbaşkanı’nın meşrûiyetini tartıştırmayız” ön şartlı çıkışlarına rağmen, “hep meydanlarda oldum, olacağım” diyen Erdoğan’ın tartışmalı Beştepe’deki Saray’dan çıkıp Çankaya’ya yerleşmesiyle tarafsız kalması da mümkün görünmüyor.

Geriye, 17-25 Aralık soruşturması kalıyor. Ne var ki, AKP’li bir Meclis Başkanı’nın başta sözkonusu 17-25 Aralık yolsuzluk ve rüşvet soruşturmaları olmak üzere, bakanların çocuklarının, bazı bürokratların ve iktidar partisine yakın işadamlarının isimlerinin karıştığı dosyaları Meclis’te görüşülmesini oyalama ve geciktirmelerle yeniden öteleyeceği ve engelleyeceği ortada. Dört bakan hakkındaki “fezlekeler”in aylarca Adalet Bakanlığı, savcılık ve Meclis arasında gidip gelmesinde olduğu gibi…

HİÇBİR MANTIĞI YOK…

Bu durumda, her ne kadar MHP’nin boş oy kullanarak koalisyon denklemlerinde ibreyi AKP-MHP çevirdiği yorumları yapılsa da, “şartları”nın yerine getirilmemesi açısından bunun da çok zor ve âdeta imkânsız olduğu görülüyor.

Bundandır ki, MHP’nin göz göre göre muhalefetle hiçbir uzlaşmaya yanaşmayıp iktidar adayını seçtirmesinin hiçbir mâkuliyeti bulunmuyor. Geriye bu katı tutumun, öncelikle bütün koalisyon alternatiflerini ıskartaya çıkartıp, siyaseti kilitleyerek Erdoğan’ın “erken seçim” seçeneğine mahkûm ettiği değerlendirmelerine kuvvet veriyor. Oysa MHP’nin içinde bulunduğu bütün partiler, başta yolsuzluk ve rüşvetin hesâbının sorulması için yargının bağımsızlığı ve tarafsızlığının sağlanması, adâlet mekanizmasının işlemesi olmak üzere halka karşı verdiği sözlerin gereğini yapmadığı su yüzüne çıkıyor.

Bir diğer garabet, MHP adına konuşanların HDP’yi PKK’nın “siyasî uzantısı” olarak tanımlayıp terör örgütü ile özdeşleştirmeleri. 

Sormak lâzım; “HDP’nin dışarıdan destekleyeceği bir hükûmette bulunmak terör örgütüne destek”se, son üç yıldır “çözüm süreci” perdesinde Güneydoğu’yu PKK’ya terk ve teslim eden, çelişkili politikalarla örgütü bölgede palazlandırıp güçlendiren AKP’ye arka çıkmak nedir?

HANGİ OYUN VE PLÂNLA?

Gerçekten, terör örgütünün bölgede bayrak yakmasına, halk mahkemeleri kurup vatandaşları yargılamasına, “öz savunma gücü” adı altında “güvenlik birimleri” kurup kimlik kontrolü yapmasına, adam kaçırmasına, şantiye basıp iş makinelerini yakmasına göz yuman, AKP’ye siyasî alan bahşetmenin mantığı nedir?

Sonra “eli kanlı örgütün uzantıları” ile yan yana gelinemiyorsa, Oslo’da üstelik yabancı emperyal bir devletin gözetiminde terör örgütü temsilcileri ile “müzâkereler”i sürdüren, İmralı’da Öcalan’la görüşmeleri yürüten, “mesajı”nın Diyarbakır meydanında milyonlara okutmasına müsaade eden Kandil’le İmralı arasında MİT aracılığıyla resmen irtibat sağlayıp âdeta “mektupçuluk” yapan-yaptıran AKP ile nasıl yan yana geliyor?

Kısacası, sandıkta çıkan son tabloyla tezâhür eden millet irâdesine rağmen, garip politik manevralarla siyaset bir defa daha çözümsüzlüğe itiliyor. Peki, “erken seçim” neyi değiştirecek? Dahası bu politik manevralar neden ve hangi oyun plânla?