Seçim yapıldı, millet irâdesi tecelli etti; demokrasi ve hukukta “restorasyon süreci”nin gereğinde herkes müttefik; lâkin siyasetin koalisyon hesaplarını tıkayan ciddî handikapları var.

Haksız ve hukuksuz yargıya müdahale handikapların başında geliyor. 17-25 Aralık yolsuzluk ve rüşvet soruşturması sonrasında, Saray’ın direktifiyle AKP’nin kapalı kapılar arkasında, yolsuzluk dosyalarının açılmaması, Sayıştay raporlarının Meclis’e gelip devlet ihâlelerinin denetlenememesi, şâibeli medya kredilerinin araştırılmamasını şartlarının başında koşması daha baştan çıkmaza sokuyor.

Keza, hükûmetin duvara toslayan Suriye politikasını değiştirmeye yanaşmaması, MİT TIR’larının hesabının sorulması ve yargılamalarla ilgili hukukî ve yasal zeminin hazırlanmasını kabul etmemesi, daha baştan çözüm senaryolarının önünde bariyer oluşturuyor. Partilerin meydanlarda halka söz verdikleri yolsuzluk dosyalarının açılması peşinen ıskartaya çıkarılıyor.

Bütün bunların yanı sıra, Cumhurbaşkanı’nın “koalisyon çalışmaları”na karışıp (eski) partisine etkisini sürdürmesi; “Bizim mutlaka iktidar olmamız lâzım” diyen iktidar sözcülerinin, evvelemirde büyük bir telâşla “kimseye yedirtmeyiz” çıkışıyla “Cumhurbaşkanı’nın tavrını tartıştırmayız” restleri uzlaşmanın önünü kapatıyor…

“ONARIM HÜKÛMETİ”

Anlaşılan o ki, bütün ikazlara rağmen, muhaliflerine “sen kimsin?” havasında kibir ve gururla pervâsızca dayatılan hukuksuzlukların, zorbalığın, şatafatın, saltanatın ve israfın hesâbının sorulması, ucunun Saray’a kadar uzanacağı endişesiyle engelleniyor.

Aslında, seçim sonuçları, halkın uzlaşmaz tavrı affetmeyeceğini bilen Meclis’teki mevcut muhalefetin demokratik bir formülde uzlaşarak ülkeye çöken enkazı temizleme, tahribatı tâmire çalışmaları “onarım hükümeti”ni oluşturmalarını gerekli kılıyor.

Zira Türkiye’nin âcilen bir demokrasi ve hukuk restorasyonuna ihtiyacı var. Bu açıdan “onarım hükûmeti”nin kurulup Meclis çoğunluğunun desteğiyle vakit kaybetmeden “âcil onarım paketi”yle kapsamlı bir restorasyon sürecinin başlatılması bir zarûret haline gelmiş.

Öncelikle, sulh ceza hâkimliklerinin kaldırılmasından başlanarak HSYK’nın tâdil edilmesiyle adâlet mekanizmasının tesisi, yargı mekanizmasının bağımsızlığının ve tarafsızlığının temini şart.

ÂCİL BEKLENTİLER…

Özetle, önümüzdeki süreçte, hukuk ve demokrasinin inşası için, valileri, savcı ve hâkim konumuna getirip yargı yetkisini gasb eden, polise “mâkul şüphe”yle re’sen gözaltı yetkisini veren tartışmalı “iç güvenlik yasası”ndan, operasyona varan olağanüstü yetkiler veren “MİT yasası”na kadar son dönemde hak ve özgürlükleri baskılayan antidemokratik yasaların tâdil edilmesi lâzım.

Demokrasi ve hukuk restorasyonu bağlamında, siyasî iktidarın muhaliflerine karşı istimal ettiği, BBDK’dan TMSF’ye, AA’dan TRT’ye, tüm kamu kurumları üzerindeki partizanca kıskacın kaldırılması icâb ediyor. Meselâ, kıyım ve sürgüne uğrayan onbinlerce polisin görevlerine iâdesi, kapatılan polis okullarının yeniden açılması; eğitim sisteminin düzeltilmesi, Anayasa Mahkemesi’nde kararı beklenen dershanelerin kapatılması kararının iptali geliyor.

Bunları, emeklilere çift maaş ikramiye, asgarî ücretin arttırılması, vatandaşların kredi borçlarının silinmesi, mazot fiyatlarının düşürülmesi “ortak vaadleri” ve ekonomik tedbirler tâkip ediyor.

Ve en önemlisi, “onarım hükûmeti”nin “çözüm süreci”nin Meclis’in uhdesine alıp milletin nezdinde şeffaf bir biçimde sonuçlandırılması. Akabinde de, yeni bir seçime gitmeden siyaseti yozlaştıran, darbe döneminden kalma yüzde 10 yüksek barajlı seçim ve siyasî partiler kanunlarının mutlaka düzeltilip siyasetin demokratikleştirilmesi…

Kısacası, millet, yeni Meclis’ten topyekûn bir demokratik tâdilat bekliyor…