Gerçek şu ki, İslâmiyet güneşini gölgeleyip tutulmuş hale getiren, bilimle çatıştığı yanlış zihniyeti izâle eden Nur Risaleleri, “İslâmiyet fünûnun (ilimlerin) seyyidi ve mürşidi ve ulûm-u hakîkiyenin reis ve pederidir” hakikatini ders verir. “İslâm elmas kılıncına saykal vurur.” (Muhakemât, 17, 18)

Öncelikle, Müslümanların “dahildeki mânevî tahribata karşı mânevî tâmiratla sed çekmeleri; bununla dahilî asâyişe bütün kuvvetleriyle yardım etmeleri”ni ders veren Risalelerdeki âyetten muktebes “müsbet hareket” düsturuna ihtiyacı var.

İnsanlığı ve İslâm dünyasını kan gölüne çeviren zulüm ve keşmekeşe karşı, Kur’ân’ın “Hiçbir günahkâr başkasının günâhını yüklenmez; birinin hatasıyla başkası mesul olmaz” meâlindeki âyetlerinin hükmüyle “Müslümanların vazifesi, bütün kuvvetleriyle dâhilde (içte) müsbet harekettir, menfi harekette değildir.” (Emirdağ Lâhikası, (455)

Bugün İslâm dünyasının, “dindeki rüşd-ü irşad ve hak ve hakikati gözlere gösterecek derecede kuvvetli bürhanlarla (delillerle) teybin ve tebeyyün eden (beyân ve izâh edip açığa çıkaran) Kur’ân nuru” Nur Risalelerinin “mânevî cihad” dersine muhtaç. Bediüzzaman’ın, “Kılıçlarınızı, fen ve san’at (sanayi) ve tesânüd-ü hikmet-i Kur’âniye cevherinden yapmalısınız. İstikbâlde silâh, kılıç yerine hakiki medeniyet ve maddî terakki ve hak ve hakkaniyetin mânevî kılıçları düşmanları mağlûp edip dağıtacak” çağrısının haklılığı gün geçtikçe tezâhür ediyor.  (Hutbe-i Şâmiye, 41)

KUR’ÂNÎ DÜSTURLAR RİSALELERDE…

Zira Sünnetin ve hadisin hakîkatini, arz ve semâvâtın tabakatı, melâike ve ruh bahsi, zamanın târifi, haşir ve ahretin vukuu, Cennet ve Cehennemin varlığı, ölümün aslî mâhiyeti, akla gelen ve gelmeyen bütün imânî meseleleri; namazın, orucun, zekâtın hikmetini, tesettürün fıtrîliğini ve gerekliği Nur Risalelerinde beyân edilir… (Tarihçe-i Hayat, 593)

Yine Bediüzzaman’ın beyânıyla, İslâm dünyasında kanayan bir yara olan “ehl-i hak olan Ehl-i Sünnet ve Cemaat” ile “Âl-i Beytin muhabbetini meslek ittihaz eden Aleviler (Şîa)” arasındaki “mânâsız ve hakikatsiz, haksız, zararlı nizâın (kavganın)” sona erdirilmesi; “birini diğeri aleyhinde âlet edip, ezmesinde istimal eden zındıka kuvveti”nin, ecnebi mihrakların, ifsad şebekelerinin, ifsadına karşı “uhuvveti (kardeşliği) ve ittihadı emreden yüzer esaslı râbıta-i kudsiye (mukaddes bağlar)”la birlik ve bütünlüğünün yolu Kur’ân tefsiri Nur Risalelerinde beyân edilir. (Lem’alar, 32)

Keza “hâmiyet-i İslâmiye ile ‘Türk-Kürd tam birleşmiş İslâmî ve dinî’ milliyetin gâleyanıyla ahlâkın tekemmül ve tâlisiyle (yücelmesiyle)” “İslâmdan iftiraka vicdan-ı millileri asla müsaade etmeyen”, “asırlardır vahdet-i İslâmiyenin (İslâm birliğinin) fedakâr ve cesur hâdim ve taraftarı olarak yaşamış ve dinî ananesine sâdakati gâye-i hayat bilmiş Kürtler”in meselelerini çözecek formüller ve düsturlar da Risalelerde. (Eski Said Dönemi Eserleri, 519-521)

Hülâsa, ülkeyi ve İslâm âlemini kasıp kavuran terörün çâresi, bozulmuş cemiyet hayatının düzelmesi, topyekûn mânevî tahribatın tâmiri, kirlenmenin temizlenmesi, içtimaiyâtın ve siyâsetin ıslâhıyla istikamet ve istikrarı, çağımızın Kur’ân tefsiri olan Nur Risalelerindeki Kur’ânî derstedir…

“NAZAR-I DİKKATİ CELP VE İLÂNÂT”

İşte bunun içindir ki, insanımızın dertlerine ve problemlerine Asr-ı Saadet modelinde şuur ve idrâkle devâlar ve çâreler getiren Kur’ân terfisi Nur Risalelerindeki temel Kur’ânî tesbitlere dikkat çekmesi bakımından “Bediüzzaman Mevlidi” oldukça önemlidir.

Zihinlerin karıştığı kargaşada “bu zamanda en geniş dâire-i zeminde” Nur Risalelerindeki kudsî Kur’ânî dersi”ni nazara vermesi açısından fevkalâde ehemmiyetlidir. “Bu zamanda Nurlarla hizmet-i imâniye, her tarafta ilânâtla ve muhtaç olanların nazar-ı dikkatlerini celb etmekle olur. (…) Ve Nurun dershanesi genişlenir” mânâsına vesile olmasıyla büyük değer taşıyor. (Şuâlar, 443; Lem’alar, 323)

Müslümanların, insanlığın mânen ve madden bunaltan ve bulandıran zulüm ve tahribatın yeryüzünden silinmesi, insanlığın ve İslâm dünyasının felâket ve helâketlerden kurtulup, mânevî ve hakîki bahar ve bayramlara zemin hazırlanması duâsıyla.

Ve “bir dakikada bulutlarla dolmuş cevv-i havayı (hava âlemini) süpürüp temizleyerek semânın berrak yüzünde ziyâdar güneşi gösteren Kadir-i Külli Şey’ın -rahmetiyle- “bu zulümâtlı (karanlıklı) ve rahmetsiz bulutları da izâle etmesi”, İslâm dünyasını kaplayan rahmetsiz kara bulutları rahmete çevirmesini rahmetinden niyâzıyla… (Emirdağ Lâhikası, 32)