Hatırlanacağı üzere, 4 Temmuz 2003’te Irak’taki işgalci Amerikan conileri, Süleymaniye’de Türk Özel Kuvvetleri Merkezine baskında 11 Türk subay astsubayı esir alıp âdeta “terörist” gibi başlarına çuval geçirmiş, ellerini kelepçelemiş ve ancak 60 saat sonra ancak serbest bırakmışlardı.

Ne var ki, “bağımsızlık günü” bahanesiyle telefonlarına cevap vermeyen Amerika’nın en yakın müttefikine reva gördüğü bu muameleye karşı Ankara suskun kaldı; dönemin Başbakanı “Ne notası? Müzik notası mı?” diye cevap verdi. Mehmetçiğin başına çuval geçirilmesi emrini veren General Raymond Odierno, Şubat 2014’te ABD Kara Kuvvetleri Komutanı olarak Ankara’da törenle karşılanıp Genelkurmay Başkanı tarafından da kabul edildi.

Bir diğer “kırmızı çizgi”, ABD’nin Irak’ı işgalinin başında AKP hükûmetinin, 65 bin işgalci Amerikan askerinin Anadolu topraklarında konuşlanmasına dair Mecliste reddedilen “1 Mart (2003) tezkeresi”ni telâfisiyle silindi. Peşinden başta İncirlik olmak üzere yedi hava ve altı deniz limanının Amerikan askerlerinin her türlü personel, silâh, mühimmat, savaş malzemesinin nakil ve dağıtımına açılmasıyla, sadece İncirlik Üssü’nden Irak kent, kasaba ve köyleri üzerine binlerce sorti yapılmasıyla bütün bütün çiğnendi…

HANİ “SAVAŞ SEBEBİ” SAYILMIŞTI?

Akabinde Irak’ta mezhebî ve etnik kotayla ülkenin bölünmesi sürecine verilen tam destekle, “Irak’ın toprak bütünlüğü” “kırmızı çizgisi” çiğnendi. Keza Kerkük’ün statüsünün değişmeyeceği”nden cayıldı. Irak’taki Türkmen şehir ve yerleşim birimlerinin demografik yapısı zoraki göç, zulüm ve baskılarla değiştirildi.

Düşülen vartada“Irak’ı bölünüp parçalayan” ilişkiler daha da geliştiriliyor. Irak petrol rezervinin yüzde 40’ının bulunduğu Kerkük’ün bütün çevresiyle Musul’un bazı ilçelerinin “referandum” tezgâhıyla Irak’tan koparılmasına seyirci kalınıyor. Ankara, Bağdat’ı by pass ederek Irak petrolünün Türkiye toprakları üzerinden taşınıp satılmasına aracılık ediyor.

Bu ay içinde Türkiye’nin Bağdat’ın onayını almadan Musul - Başika’ya ek asker ve tank göndermesine karşı Irak Başbakanı’nın “Türkiye askerlerini derhal geri çekmeli” tepkisine, Cumhurbaşkanı’ndan Başbakan’a “Kesinlikle askerlerimizi çekmeyeceğiz!” restinden bir hafta sonra “askerimizin çekildiği”nin Dışişleri’nce duyurulmasıyla bu “kırmızı çizgi”den de vazgeçildi.

“FIRAT’IN BATISI” KIRMIZI ÇİZGİSİ

Bu arada, “one minute” meydan okumasından sonra “kırmızı çizgi” olarak ileri sürülen “Gazze’ye amansız abluka ve ambargonun kalkması” yönünde hiçbir gelişme yokken, İsrail’le her türlü ekonomik/ticarî ilişkiler ve işbirliği geliştirildi, 60’tan fazla anlaşma yapıldı. Ankara’nın oluruyla İsrail’e Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu ile Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) üyeliği bahşedildi. Şimdi de 10 vatandaşın katledildiği “Mavi Marmara kırmızı çizgisi” şartları aşılarak “işbirlikleri” ilerletiliyor.

En son “Fırat Nehri’nin batısına geçilmemesi” “kırmızı çizgisi”nin de çiğnendiğine dair haberler geliyor.

PYD kontrolünde Suriyeli Kürt güçleri ve Arap müttefiklerinden oluşan “Suriye Demokratik Güçleri”nin Teşrin Barajını ele geçirdiği, güneyden Fırat’ın batısına ilerlediği, kritik ikmal bağlantısını keserek Kilis’in karşısındaki Afrin kantonu ile birleşmek için Cerablus’a girdiği belirtiliyor.

“PYD’nin Fırat’ın batısına geçme çabası bir tehdittir” diyen AKP sözcüsü, “Fırat’ın batısına geçildiği ne teyid edilebiliyor, ne reddediliyor” deyip geçiştiriyor.

Kısacası, Ankara’nın Türkiye’ye ve bölgeye kaybettiren ric’atlarıyla “kırmızı çizgiler”in üstü çizildi, çiziliyor…